Κάποια ημέρα μια γυναίκα, αρκετά συνειδητοποιημένη όσον αφορά στα θέματα υγείας, με ρώτησε αν θα έπρεπε να λαμβάνει μαγνήσιο μαζί με ασβέστιο. Το μαγνήσιο είναι σημαντικό συστατικό για σχεδόν κάθε λειτουργία και ιστό του σώματος, από την καρδιά έως τα οστά και σχεδόν για όλα τα όργανα, ενώ παίζει σημαντικό ρόλο σε μια πληθώρα παθήσεων. Οι λειτουργίες περίπου 350 ενζύμων εξαρτώνται από το μαγνήσιο, συμπεριλαμβανομένου του ενζύμου για την παραγωγή ενέργειας σε κάθε κύτταρο του οργανισμού μας. Ωστόσο, μελέτες υποστηρίζουν ότι παρά τη μεγάλη σημασία του μαγνησίου, οι περισσότεροι από εμάς δεν λαμβάνουμε επαρκή ποσότητα με τη διατροφή μας.
Το μαγνήσιο υπάρχει σε τροφές που αποτελούν τη βάση της υγιεινής διατροφής - πλήρη δημητριακά, φρούτα, σκουρόχρωμα φυλλώδη λαχανικά και ξηρούς καρπούς. Οι επεξεργασμένες όμως τροφές δεν έχουν επαρκή ποσότητα μαγνησίου. Σε πρόσφατες αμερικανικές μελέτες διαπιστώθηκε ότι περίπου τα τρία τέταρτα των Αμερικανών δεν καταναλώνουν τροφές με επαρκές μαγνήσιο.
Σε ισορροπία με το ασβέστιο
Ενα άλλο στοιχείο είναι η κρίσιμη ισορροπία μεταξύ ασβεστίου - μαγνησίου, ώστε να διασφαλίζεται η σωστή χρησιμοποίηση των δύο μετάλλων από τον οργανισμό. Τα εκατομμύρια των Αμερικανών που λαμβάνουν διατροφικά συμπληρώματα ασβεστίου κινδυνεύουν να ανατρέψουν αυτήν την ισορροπία, ακόμη κι όταν το συμπλήρωμα ασβεστίου που λαμβάνουν περιέχει και μαγνήσιο, εάν αυτό δεν περιέχεται στην ενδεδειγμένη αναλογία.
Ελάχιστοι ασθενείς ελέγχουν τα επίπεδα μαγνησίου στον οργανισμό τους και ακόμη κι όταν το κάνουν, ένα απλό αιματολογικό τεστ δεν καταφέρνει πάντα να προσδιορίσει την ποσότητα του βιολογικά ενεργού μαγνησίου, σύμφωνα με μελέτες του δρος Burto M. Altura και της δρος Bella T. Altura στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Η δρ Altura ανέπτυξε μέθοδο προσδιορισμού της ενεργού μορφής του ιοντικού μαγνησίου του ορού του αίματος, η οποία βοήθησε τους ερευνητές να ανακαλύψουν ανεπάρκειες μαγνησίου που βρίσκονταν σε λανθάνουσα κατάσταση και στις οποίες έχουν αποδοθεί περισσότερες από δώδεκα ασθένειες, έστω κι αν τα επίπεδα ολικού μαγνησίου στο αίμα δείχνουν να είναι φυσιολογικά.
Πώς προάγει την υγεία
Λίγοι γιατροί είναι ενημερωμένοι για τα πολυάριθμα προβλήματα υγείας που μπορεί να προκαλέσει η ανεπάρκεια μαγνησίου, αλλά και για τον ρόλο του μαγνησίου σε παθήσεις, όπως καρδιοπάθεια, υπέρταση, διαβήτης, άσθμα, παχυσαρκία, υπογονιμότητα, ημικρανία, μυϊκοί πόνοι, προεμμηνορρυσιακό σύνδρομο, τραυματικό στρες.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η ανεπάρκεια μαγνησίου ίσως αποτελεί βασικό παράγοντα στη σχέση μεταξύ της καρδιοπάθειας και των επικίνδυνων παραγόντων για προβλήματα στην καρδιά, όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση, η συσσώρευση πάχους στην περιφέρεια της μέσης, ο διαβήτης και το στρες. Η ανεπάρκεια μαγνησίου φάνηκε να έχει παίξει ρόλο στην αύξηση των καρδιακών προσβολών και εγκεφαλικών επεισοδίων, όπως αναφέρθηκε σε περιπτώσεις γυναικών εμμηνοπαυσιακής ηλικίας που συμμετείχαν στις καλούμενες μελέτες «Πρωτοβουλίας για την υγεία των Γυναικών» (Women's Health Initiative studies), όπως λέει η δρ Mildred S. Seelig. Η επιστήμων εξήγησε ότι οι γυναίκες στη μελέτη αυτή υποβάλλονταν σε ορμονοθεραπεία και ότι το μαγνήσιο φαίνεται να εμποδίζει τον σχηματισμό θρόμβων αίματος που -σε αυτού του είδους τις θεραπείες- προκαλείται από τα οιστρογόνα.
Η δρ Seelig, 83 ετών σήμερα, πέρασε 35 χρόνια μελετώντας τον ρόλο του μαγνησίου στην υγεία. Eίναι συγγραφέας του βιβλίου «Magnesium Factor» (Avery PenguiPutnam, 2003), το οποίο έγραψε με τον δρα Andrea Rosanoff, διατροφολόγο από τη Χαβάη, που αφιέρωσε 17 χρόνια μελετών στο μαγνήσιο.
Ο κατάλογος των καταστάσεων που μπορούν να οδηγήσουν σε ανεπάρκεια μαγνησίου είναι μεγάλος. Εκτός από τη φτωχή διατροφή, η λήψη ή η απορρόφηση μαγνησίου μπορεί να επηρεαστεί από τις δίαιτες για αδυνάτισμα, την κατανάλωση «μαλακού» νερού που δεν περιέχει μέταλλα, από εντερικές παθήσεις, τον αλκοολισμό και την επέμβαση στο στομάχι για τον περιορισμό της παχυσαρκίας.
Μεγάλες ποσότητες μαγνησίου μπορεί να χάνονται εξαιτίας παρατεταμένης άσκησης, θηλασμού, υπερβολικής εφίδρωσης και χρόνιας διάρροιας. Η ανεπάρκεια μαγνησίου μπορεί να οφείλεται επίσης στη λήψη φαρμάκων ή σε διάφορες διαταραχές όπως η νεφροπάθεια, ο υπερδραστήριος θυρεοειδής ή παραθυρεοειδής, τα χαμηλά επίπεδα καλίου και τα υψηλά επίπεδα ασβεστίου στα ούρα.
Η χρόνια ανεπάρκεια μαγνησίου μπορεί να προκαλέσει μυϊκές συσπάσεις, κράμπες και αδυναμία, επιληπτικά φαινόμενα, ίλιγγο, ευερεθιστότητα, νευρικότητα, ντελίριο, αλλαγή προσωπικότητας, απάθεια και κατάθλιψη. Ακόμη μπορεί να επιφέρει ανωμαλία στον καρδιακό παλμό, σπασμούς των στεφανιαίων αρτηριών, αναιμία, θρόμβους αίματος, ανώμαλη αρτηριακή πίεση μέχρι και αιφνίδιο θάνατο.
Θεραπεία με μαγνήσιο
Η θεραπεία με μαγνήσιο έχει αποδειχτεί ωφέλιμη στη θεραπεία του βρογχικού άσθματος και των ημικρανιών, ενώ ιταλικές μελέτες έδειξαν ότι το μαγνήσιο μπορεί να «βελτιώσει θεαματικά» τα συμπτώματα του προεμμηνορρυσιακού συνδρόμου. Επίσης ασθενείς με εγκεφαλικό επεισόδιο και καρδιακή ανακοπή, αφού ανένηψαν, ανάρρωσαν καλύτερα όταν τους χορηγήθηκε μαγνήσιο αμέσως μετά το συμβάν, λέει η δρ Seelig. Αλλά και η δρ Αltura διαπίστωσε ότι άτομα με διαβήτη χρειάστηκαν λιγότερα φάρμακα για να ελέγξουν το σάκχαρο και τα λιπίδια του αίματος όταν υποβλήθηκαν επί έξι μήνες σε θεραπεία με λήψη μαγνησίου από το στόμα.
Ο στόχος πρέπει να είναι αναλογία ασβεστίου προς μαγνήσιο δύο προς ένα, είπε η δρ Αltura. Σε 800 χλστγρ. ασβεστίου την ημέρα, αντιστοιχούν δηλαδή 400 χλστγρ. μαγνησίου. Για τις γυναίκες 1.200 χλστγρ. ασβεστίου και 600 χλστγρ. μαγνησίου την ημέρα αρκούν για να διατηρήσουν την ισορροπία στο σώμα τους.
Ποιες τροφές περιέχουν μαγνήσιο
Tροφές πλούσιες σε μαγνήσιο είναι μεταξύ άλλων το ψωμί ολικής αλέσεως και τα δημητριακά με 100% πίτουρο, βρώμη κ.λπ., το τόφου, φασόλια σόγιας και τα φασόλια, λαχανικά όπως σπανάκι, μπρόκολο, καλαμπόκι, φρούτα όπως σταφύλια, μπανάνες και χουρμάδες και ξηροί καρποί όπως αμύγδαλα, κάσιους, αράπικο φιστίκι και καρύδια. Η κατανάλωση νερού μπορεί επίσης να αποτελέσει μια αξιοσημείωτη πηγή μαγνησίου, με την προϋπόθεση ότι το νερό είναι «σκληρό» και συνεπώς πλούσιο σε μέταλλα. Οι διαφορές ανάμεσα στο σκληρό και το μαλακό νερό μπορεί να είναι τεράστιες. Υπάρχουν 400 χλστγρ. μαγνησίου σε ένα λίτρο σκληρού νερού ενώ μόλις 6 χλστγρ. σε ένα λίτρο μη μεταλλικού νερού. Το πόσιμο νερό δεν θα πρέπει ποτέ να αποσκληρύνεται και βεβαίως δεν πρέπει να αποστάζεται.
relax
relax
Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010
Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010
ΠΕΠΤΙΚΑ ΕΝΖΥΜΑ
ΠΕΠΤΙΚΑ ΕΝΖΥΜΑ
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Τα ένζυμα είναι πρωτεϊνικοί καταλύτες που παράγονται από το σώμα και τα οποία αναγνωρίζονται από την κατάληξη –άση. Τα ένζυμα συμμετέχουν στη διάσπαση των χημικών ενώσεων μέσω της ρύθμισης της ταχύτητας με την οποία διεξάγεται η κάθε μεταβολική διαδικασία που λαμβάνει χώρα. Τα ένζυμα που εμπλέκονται στις διαδικασίες της πέψης ονομάζονται πεπτικά ένζυμα. Η πέψη είναι μια πολύπλοκη διαδικασία κατά την οποία οι τροφές και τα σύνθετα θρεπτικά συστατικά διασπώνται σε μονάδες που το σώμα μπορεί να χρησιμοποιήσει.
ΔΡΑΣΗ
Τα πεπτικά ένζυμα εμπλέκονται στην υδρόλυση (διάσπαση ενός δεσμού με την προσθήκη νερού) των μεγάλων μορίων της τροφής. Υπάρχουν 3 κύριοι τύποι πεπτικών ενζύμων: αυτά που διασπούν πρωτεΐνες, λίπη ή υδατάνθρακες.
Ένζυμα που διασπούν Πρωτεΐνες (Πρωτεολυτικά Ένζυμα)
Τα πρωτεολυτικά ένζυμα εμπλέκονται αποκλειστικά στην πέψη των πρωτεϊνών. Η πρωτεάση εντοπίζεται στο στομάχι, τα παγκρεατικά και τα εντερικά υγρά. Άλλα πρωτεολυτικά ένζυμα είναι η πεψίνη, η θρυψίνη, η παγκρεατίνη και η χυμοθρυψίνη. Επιπροσθέτως, υπάρχουν τα ένζυμα βρωμελαΐνη (bromelain) και παπαΐνη (papain), που προέρχονται από τον ανανά και την παπάγια αντιστοίχως. Αυτά τα ένζυμα συνεργάζονται στο ανθρώπινο σώμα διασπώντας τις πρωτεΐνες σε αρκετά μικρά μόρια, εύκολα προς απορρόφηση.
Ένζυμα που διασπούν Λίπη (Λιπάσες)
Τα ένζυμα που χρησιμοποιούνται για την πέψη των λιπών ονομάζονται λιπάσες. Αυτά έχουν ως λειτουργία τη διάσπαση των λιπών στα συστατικά τους - λιπαρά οξέα και γλυκερόλη. Αυτά τα τελικά προϊόντα της πέψης των λιπών απορροφώνται στο λεπτό έντερο.
Ένζυμα που διασπούν Υδατάνθρακες
Η αμυλάση είναι το κύριο ένζυμο που χρησιμοποιείται για τη διάσπαση των υδατανθράκων. Παράγεται στο στόμα και κατά συνέπεια βρίσκεται στο σάλιο. Η αμυλάση επίσης εκκρίνεται στα παγκρεατικά και εντερικά υγρά.
Εκτός από αυτά τα βασικά πεπτικά ένζυμα, υπάρχει μια ολόκληρη σειρά συμπληρωματικών ενζύμων που συνεργάζονται για να παράγουν τα κατάλληλα τελικά προϊόντα.
Λακτάση
Η λακτάση είναι το ένζυμο που ευθύνεται για την πέψη του σακχάρου του γάλακτος, της λακτόζης, προκειμένου να μπορεί να απορροφηθεί εύκολα στο λεπτό έντερο (1).
ΩΦΕΛΕΙΑ ΛΗΨΗΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΠΕΠΤΙΚΩΝ ΕΝΖΥΜΩΝ
Τα ένζυμα παράγονται φυσιολογικά σε κατάλληλες ποσότητες για την πέψη των τροφίμων που καταναλώνονται. Παρόλα αυτά, καθώς μεγαλώνουμε ή λόγω ασθένειας το πεπτικό σύστημα μπορεί να γίνει λιγότερο αποτελεσματικό και οι ποσότητες των ενζύμων που παράγονται ενδέχεται να μην είναι ικανοποιητικές.
Δυσανεξία στη Λακτόζη
Μερικά άτομα εμφανίζουν δυσκολία στην πέψη της λακτόζης του γάλακτος και άλλων γαλακτοκομικών προϊόντων, γεγονός που οφείλεται σε ελλιπή έκκριση του ενζύμου λακτάση. Η δυσανεξία στη λακτόζη χαρακτηρίζεται από συμπτώματα όπως ο σοβαρός τυμπανισμός, το άλγος στην κοιλιακή χώρα, η διάρροια και η απώλεια βάρους. Τα συμπληρώματα που περιέχουν το ένζυμο λακτάση είναι αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων αυτών και βοηθούν στη διάσπαση της λακτόζης (1,2).
Πεπτικές Ανωμαλίες
Μερικά άτομα εμφανίζουν τυμπανισμό και έχουν μια αίσθηση «πληρότητας» που παραμένει για αρκετό χρονικό διάστημα μετά την κατανάλωση του φαγητού. Αυτό μπορεί να προκαλέσει διαταραγμένο ύπνο, φούσκωμα, κεφαλαλγία και άλγη στην κοιλιακή χώρα. Άλλα άτομα μπορεί να παράγουν αφύσικα μικρές ποσότητες πεπτικών ενζύμων. Αυτό μπορεί να προκύψει με την αύξηση της ηλικίας ή μετά από μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση που αφορά το πεπτικό σύστημα. Τα συμπληρώματα που παρέχουν ένα μίγμα των κύριων πεπτικών ενζύμων μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση των συμπτωμάτων και στην πέψη των διατροφικών συστατικών και τη διάσπασή τους σε πηγή ενέργειας για τον οργανισμό.
Τραυματισμοί
Τα πεπτικά ένζυμα μπορεί να μειώσουν το χρόνο επούλωσης των μωλώπων και των ελαφρών τραυματισμών σε αθλήματα, όπως έδειξαν δύο μελέτες ελέγχου (3,4).
ΑΣΦΑΛΕΙΑ
Τα πεπτικά ένζυμα φαίνεται πως είναι ασφαλή στη μακροχρόνια χρήση. Ωστόσο, ενδέχεται να επιδεινώσουν την κατάσταση του εκτεθειμένου ιστού σε ένα έλκος. Επίσης, ένα ένζυμο, η παγκρεατίνη, μπορεί να διακόψει την απορρόφηση του φυλλικού οξέος (5).
ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ
Εάν λαμβάνεται παγκρεατίνη, μπορεί να χρειάζεται λήψη συμπληρώματος φυλλικού οξέος.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. "The Natural Pharmacy", S Lininger, Prima Health, 1998.
2. Shukla H. Lactose Intolerance in health and disease. Nutrition and Food Science, 2:66-70 1997.
3. Zuschlag JM. Double-blind clinical study using certain proteolytic enzyme mixtures in karate fighters. Working paper. Mucos Pharma GmbH (Germany): 1-5, 1988.
4. Rathgerber WF. The use of proteolytic enzymes (Chymoral) in sporting injuries. S Afr Med J 45: 181-183, 1971.
5. Russell RM, et al. Impairment of Folic Acid absorption by oral pancreatic extracts. Dig Dis Sci 25: 369-373, 1980.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Τα ένζυμα είναι πρωτεϊνικοί καταλύτες που παράγονται από το σώμα και τα οποία αναγνωρίζονται από την κατάληξη –άση. Τα ένζυμα συμμετέχουν στη διάσπαση των χημικών ενώσεων μέσω της ρύθμισης της ταχύτητας με την οποία διεξάγεται η κάθε μεταβολική διαδικασία που λαμβάνει χώρα. Τα ένζυμα που εμπλέκονται στις διαδικασίες της πέψης ονομάζονται πεπτικά ένζυμα. Η πέψη είναι μια πολύπλοκη διαδικασία κατά την οποία οι τροφές και τα σύνθετα θρεπτικά συστατικά διασπώνται σε μονάδες που το σώμα μπορεί να χρησιμοποιήσει.
ΔΡΑΣΗ
Τα πεπτικά ένζυμα εμπλέκονται στην υδρόλυση (διάσπαση ενός δεσμού με την προσθήκη νερού) των μεγάλων μορίων της τροφής. Υπάρχουν 3 κύριοι τύποι πεπτικών ενζύμων: αυτά που διασπούν πρωτεΐνες, λίπη ή υδατάνθρακες.
Ένζυμα που διασπούν Πρωτεΐνες (Πρωτεολυτικά Ένζυμα)
Τα πρωτεολυτικά ένζυμα εμπλέκονται αποκλειστικά στην πέψη των πρωτεϊνών. Η πρωτεάση εντοπίζεται στο στομάχι, τα παγκρεατικά και τα εντερικά υγρά. Άλλα πρωτεολυτικά ένζυμα είναι η πεψίνη, η θρυψίνη, η παγκρεατίνη και η χυμοθρυψίνη. Επιπροσθέτως, υπάρχουν τα ένζυμα βρωμελαΐνη (bromelain) και παπαΐνη (papain), που προέρχονται από τον ανανά και την παπάγια αντιστοίχως. Αυτά τα ένζυμα συνεργάζονται στο ανθρώπινο σώμα διασπώντας τις πρωτεΐνες σε αρκετά μικρά μόρια, εύκολα προς απορρόφηση.
Ένζυμα που διασπούν Λίπη (Λιπάσες)
Τα ένζυμα που χρησιμοποιούνται για την πέψη των λιπών ονομάζονται λιπάσες. Αυτά έχουν ως λειτουργία τη διάσπαση των λιπών στα συστατικά τους - λιπαρά οξέα και γλυκερόλη. Αυτά τα τελικά προϊόντα της πέψης των λιπών απορροφώνται στο λεπτό έντερο.
Ένζυμα που διασπούν Υδατάνθρακες
Η αμυλάση είναι το κύριο ένζυμο που χρησιμοποιείται για τη διάσπαση των υδατανθράκων. Παράγεται στο στόμα και κατά συνέπεια βρίσκεται στο σάλιο. Η αμυλάση επίσης εκκρίνεται στα παγκρεατικά και εντερικά υγρά.
Εκτός από αυτά τα βασικά πεπτικά ένζυμα, υπάρχει μια ολόκληρη σειρά συμπληρωματικών ενζύμων που συνεργάζονται για να παράγουν τα κατάλληλα τελικά προϊόντα.
Λακτάση
Η λακτάση είναι το ένζυμο που ευθύνεται για την πέψη του σακχάρου του γάλακτος, της λακτόζης, προκειμένου να μπορεί να απορροφηθεί εύκολα στο λεπτό έντερο (1).
ΩΦΕΛΕΙΑ ΛΗΨΗΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΠΕΠΤΙΚΩΝ ΕΝΖΥΜΩΝ
Τα ένζυμα παράγονται φυσιολογικά σε κατάλληλες ποσότητες για την πέψη των τροφίμων που καταναλώνονται. Παρόλα αυτά, καθώς μεγαλώνουμε ή λόγω ασθένειας το πεπτικό σύστημα μπορεί να γίνει λιγότερο αποτελεσματικό και οι ποσότητες των ενζύμων που παράγονται ενδέχεται να μην είναι ικανοποιητικές.
Δυσανεξία στη Λακτόζη
Μερικά άτομα εμφανίζουν δυσκολία στην πέψη της λακτόζης του γάλακτος και άλλων γαλακτοκομικών προϊόντων, γεγονός που οφείλεται σε ελλιπή έκκριση του ενζύμου λακτάση. Η δυσανεξία στη λακτόζη χαρακτηρίζεται από συμπτώματα όπως ο σοβαρός τυμπανισμός, το άλγος στην κοιλιακή χώρα, η διάρροια και η απώλεια βάρους. Τα συμπληρώματα που περιέχουν το ένζυμο λακτάση είναι αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων αυτών και βοηθούν στη διάσπαση της λακτόζης (1,2).
Πεπτικές Ανωμαλίες
Μερικά άτομα εμφανίζουν τυμπανισμό και έχουν μια αίσθηση «πληρότητας» που παραμένει για αρκετό χρονικό διάστημα μετά την κατανάλωση του φαγητού. Αυτό μπορεί να προκαλέσει διαταραγμένο ύπνο, φούσκωμα, κεφαλαλγία και άλγη στην κοιλιακή χώρα. Άλλα άτομα μπορεί να παράγουν αφύσικα μικρές ποσότητες πεπτικών ενζύμων. Αυτό μπορεί να προκύψει με την αύξηση της ηλικίας ή μετά από μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση που αφορά το πεπτικό σύστημα. Τα συμπληρώματα που παρέχουν ένα μίγμα των κύριων πεπτικών ενζύμων μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση των συμπτωμάτων και στην πέψη των διατροφικών συστατικών και τη διάσπασή τους σε πηγή ενέργειας για τον οργανισμό.
Τραυματισμοί
Τα πεπτικά ένζυμα μπορεί να μειώσουν το χρόνο επούλωσης των μωλώπων και των ελαφρών τραυματισμών σε αθλήματα, όπως έδειξαν δύο μελέτες ελέγχου (3,4).
ΑΣΦΑΛΕΙΑ
Τα πεπτικά ένζυμα φαίνεται πως είναι ασφαλή στη μακροχρόνια χρήση. Ωστόσο, ενδέχεται να επιδεινώσουν την κατάσταση του εκτεθειμένου ιστού σε ένα έλκος. Επίσης, ένα ένζυμο, η παγκρεατίνη, μπορεί να διακόψει την απορρόφηση του φυλλικού οξέος (5).
ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ
Εάν λαμβάνεται παγκρεατίνη, μπορεί να χρειάζεται λήψη συμπληρώματος φυλλικού οξέος.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. "The Natural Pharmacy", S Lininger, Prima Health, 1998.
2. Shukla H. Lactose Intolerance in health and disease. Nutrition and Food Science, 2:66-70 1997.
3. Zuschlag JM. Double-blind clinical study using certain proteolytic enzyme mixtures in karate fighters. Working paper. Mucos Pharma GmbH (Germany): 1-5, 1988.
4. Rathgerber WF. The use of proteolytic enzymes (Chymoral) in sporting injuries. S Afr Med J 45: 181-183, 1971.
5. Russell RM, et al. Impairment of Folic Acid absorption by oral pancreatic extracts. Dig Dis Sci 25: 369-373, 1980.
Ένζυμα
Με την ελληνική, διεθνή σήμερα, ονομασία ένζυμα φέρονται ειδικές πρωτεΐνες ή πρωτεϊνικής βάσης πολύπλοκες οργανικές ενώσεις, που αποτελούνται από πολυμερή των αμινοξέων, οι οποίες δρουν ως καταλύτες στις χημικές αντιδράσεις που λαμβάνουν χώρα στον μεταβολισμό των οργανισμών
Σχεδόν όλες οι χημικές αντιδράσεις στα κύτταρα απαιτούν τη ρυθμιστική δράση των ενζύμων. Όπως όλοι οι καταλύτες, έτσι και τα ένζυμα λειτουργούν αυξομειώνοντας την ενέργεια ενεργοποίησης μιας αντίδρασης. Τα περισσότερα ένζυμα επιταχύνουν την αντίδραση εκατομμύρια φορές σε σχέση με την ταχύτητα της χωρίς αυτά. Ωστόσο,τα ένζυμα διαφέρουν από τους υπόλοιπους καταλύτες ως προς την εξειδίκευση, καθώς είναι πολύ πιο περιοριστικά εξειδικευμένα από αυτούς - κάθε ένζυμο μπορεί να καταλύσει μια συγκεκριμένη μόνο αντίδραση.
Για παράδειγμα, η πηκτινάση βοηθά να διασπαστούν πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και λιπίδια. Ο αριθμός τους υπολογίζεται σήμερα σε περισσότερα από 700.
Παρόλο που σχεδόν όλα τα ένζυμα είναι πρωτεΐνες, δεν είναι όλοι οι βιοχημικοί καταλύτες ένζυμα. Παράδειγμα αποτελεί το καταλυτικό RNA. Η δράση των ενζύμων μπορεί να επηρεαστεί από άλλα μόρια: οι ανασταλτικοί παράγοντες μειώνουν τη δράση τους, ενώ υπάρχουν μόρια που την αυξάνουν (παράγοντες ενεργοποίησης). Πολλά ναρκωτικά και δηλητηριώδεις ουσίες δρουν ως ανασταλτικοί παράγοντες. Η ενζυμική δράση εξαρτάται επίσης από τη θερμοκρασία, το χημικό περιβάλλον (πχ το pH) και από τη συγκέντρωση του υποστρώματος στο ενεργό κέντρο του. Τα αλλοστερικά ένζυμα υπάρχουν σε ενεργές και αδρανείς μορφές, ενώ κάποια άλλα μπορεί ν' αναστέλλονται από μόρια που δεν ανήκουν σε υποστρώματα.
Τα ένζυμα που διασπoύν τις πρωτεΐνες (οι πρωτεάσες) παράγονται σε αδρανείς μορφές στο πεπτικό σύστημα των θηλαστικών, προκειμένου έτσι να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο της "αυτόπεψης". Για παράδειγμα η πεψίνη παράγεται ως αδρανές πεψινογόνο, όπως και η θρυψίνη που παράγεται ως θρυψινογόνο.
Κάποια ένζυμα χρησιμοποιούνται και εμπορικά, όπως για παράδειγμα για την παραγωγή αντιβιοτικών. Επιπλέον,κάποια οικιακά είδη περιέχουν ένζυμα ώστε να αυξήσουν την ταχύτητα κάποιας αντίδρασης, όπως για παράδειγμα τα απορρυπαντικά.
Σχεδόν όλες οι χημικές αντιδράσεις στα κύτταρα απαιτούν τη ρυθμιστική δράση των ενζύμων. Όπως όλοι οι καταλύτες, έτσι και τα ένζυμα λειτουργούν αυξομειώνοντας την ενέργεια ενεργοποίησης μιας αντίδρασης. Τα περισσότερα ένζυμα επιταχύνουν την αντίδραση εκατομμύρια φορές σε σχέση με την ταχύτητα της χωρίς αυτά. Ωστόσο,τα ένζυμα διαφέρουν από τους υπόλοιπους καταλύτες ως προς την εξειδίκευση, καθώς είναι πολύ πιο περιοριστικά εξειδικευμένα από αυτούς - κάθε ένζυμο μπορεί να καταλύσει μια συγκεκριμένη μόνο αντίδραση.
Για παράδειγμα, η πηκτινάση βοηθά να διασπαστούν πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και λιπίδια. Ο αριθμός τους υπολογίζεται σήμερα σε περισσότερα από 700.
Παρόλο που σχεδόν όλα τα ένζυμα είναι πρωτεΐνες, δεν είναι όλοι οι βιοχημικοί καταλύτες ένζυμα. Παράδειγμα αποτελεί το καταλυτικό RNA. Η δράση των ενζύμων μπορεί να επηρεαστεί από άλλα μόρια: οι ανασταλτικοί παράγοντες μειώνουν τη δράση τους, ενώ υπάρχουν μόρια που την αυξάνουν (παράγοντες ενεργοποίησης). Πολλά ναρκωτικά και δηλητηριώδεις ουσίες δρουν ως ανασταλτικοί παράγοντες. Η ενζυμική δράση εξαρτάται επίσης από τη θερμοκρασία, το χημικό περιβάλλον (πχ το pH) και από τη συγκέντρωση του υποστρώματος στο ενεργό κέντρο του. Τα αλλοστερικά ένζυμα υπάρχουν σε ενεργές και αδρανείς μορφές, ενώ κάποια άλλα μπορεί ν' αναστέλλονται από μόρια που δεν ανήκουν σε υποστρώματα.
Τα ένζυμα που διασπoύν τις πρωτεΐνες (οι πρωτεάσες) παράγονται σε αδρανείς μορφές στο πεπτικό σύστημα των θηλαστικών, προκειμένου έτσι να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο της "αυτόπεψης". Για παράδειγμα η πεψίνη παράγεται ως αδρανές πεψινογόνο, όπως και η θρυψίνη που παράγεται ως θρυψινογόνο.
Κάποια ένζυμα χρησιμοποιούνται και εμπορικά, όπως για παράδειγμα για την παραγωγή αντιβιοτικών. Επιπλέον,κάποια οικιακά είδη περιέχουν ένζυμα ώστε να αυξήσουν την ταχύτητα κάποιας αντίδρασης, όπως για παράδειγμα τα απορρυπαντικά.
Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010
Πέντε τροφές που βοηθούν στον ύπνο
Έχετε προβλήματα αϋπνίας; Θέλετε να φάτε κάτι μεταμεσονύκτια αλλά νομίζετε πως η πείνα είναι μέρος του προβλήματος; Αν ναι, τότε διαβάστε παρακάτω πέντε τροφές που μπορούν να σας βοηθήσουν να κοιμηθείτε πιο εύκολα:
Κεράσια
Τα φρέσκα και αποξηραμένα κεράσια είναι μία από τις ελάχιστες πηγές τροφίμων που περιέχουν μελατονίνη, την χημική ουσία που ελέγχει το εσωτερικό ρολόι του σώματος που ρυθμίζει τον ύπνο. Οι ερευνητές που δοκίμασαν ξινά κεράσια και βρήκαν υψηλά επίπεδα της μελατονίνης συστήνουν να τα τρώτε μία ώρα πριν τον ύπνο ή πριν από ένα ταξίδι αν θέλετε να κοιμηθείτε στο αεροπλάνο ή τραίνο.
Μπανάνες
Το κάλιο και το μαγνήσιο είναι φυσικά μυοχαλαρωτικά, και οι μπανάνες περιέχουν και τα δύο. Περιέχουν επίσης και το αμινοξύ L-τρυπτοφάνη, το οποίο μετατρέπεται σε 5-HTP στον εγκέφαλο. Η 5-HTP με τη σειρά της μετατρέπεται σε σεροτονίνη (ένα χαλαρωτικό νευροδιαβιβαστή) και μελατονίνη.
Τοστ
Τα πλούσια σε υδατάνθρακες τρόφιμα ενεργοποιούν την παραγωγή ινσουλίνης, η οποία προκαλεί ύπνο. Προκαλέστε την υπνηλία απελευθερώνοντας την τρυπτοφάνη και τη σεροτονίνη, δύο χημικών ουσιών του εγκεφάλου που μπορούν να σας χαλαρώσουν και να σας στείλουν για ύπνο.
Πλιγούρι Βρώμης (Oatmeal)
Όπως το τοστ, έτσι και ένα μπολ πλιγούρι βρώμης θα ενεργοποιήσει την παραγωγή ινσουλίνης, αυξάνοντας το σάκχαρο στο αίμα με αποτέλεσμα να νιώσετε υπνηλία. Η βρώμη είναι επίσης πλούσια σε μελατονίνη, την οποία πολλοί άνθρωποι λαμβάνουν ως ενισχυτικό ύπνου.
Ζεστό γάλα
Όπως και οι μπανάνες, το γάλα περιέχει το αμινοξύ L-τρυπτοφάνη, το οποίο μετατρέπεται σε 5-HTP και απελευθερώνει χαλαρωτική σεροτονίνη. Είναι επίσης πλούσιο σε ασβέστιο, η οποία βοηθάει στον ύπνο.
http://www.slap.gr/
Κεράσια
Τα φρέσκα και αποξηραμένα κεράσια είναι μία από τις ελάχιστες πηγές τροφίμων που περιέχουν μελατονίνη, την χημική ουσία που ελέγχει το εσωτερικό ρολόι του σώματος που ρυθμίζει τον ύπνο. Οι ερευνητές που δοκίμασαν ξινά κεράσια και βρήκαν υψηλά επίπεδα της μελατονίνης συστήνουν να τα τρώτε μία ώρα πριν τον ύπνο ή πριν από ένα ταξίδι αν θέλετε να κοιμηθείτε στο αεροπλάνο ή τραίνο.
Μπανάνες
Το κάλιο και το μαγνήσιο είναι φυσικά μυοχαλαρωτικά, και οι μπανάνες περιέχουν και τα δύο. Περιέχουν επίσης και το αμινοξύ L-τρυπτοφάνη, το οποίο μετατρέπεται σε 5-HTP στον εγκέφαλο. Η 5-HTP με τη σειρά της μετατρέπεται σε σεροτονίνη (ένα χαλαρωτικό νευροδιαβιβαστή) και μελατονίνη.
Τοστ
Τα πλούσια σε υδατάνθρακες τρόφιμα ενεργοποιούν την παραγωγή ινσουλίνης, η οποία προκαλεί ύπνο. Προκαλέστε την υπνηλία απελευθερώνοντας την τρυπτοφάνη και τη σεροτονίνη, δύο χημικών ουσιών του εγκεφάλου που μπορούν να σας χαλαρώσουν και να σας στείλουν για ύπνο.
Πλιγούρι Βρώμης (Oatmeal)
Όπως το τοστ, έτσι και ένα μπολ πλιγούρι βρώμης θα ενεργοποιήσει την παραγωγή ινσουλίνης, αυξάνοντας το σάκχαρο στο αίμα με αποτέλεσμα να νιώσετε υπνηλία. Η βρώμη είναι επίσης πλούσια σε μελατονίνη, την οποία πολλοί άνθρωποι λαμβάνουν ως ενισχυτικό ύπνου.
Ζεστό γάλα
Όπως και οι μπανάνες, το γάλα περιέχει το αμινοξύ L-τρυπτοφάνη, το οποίο μετατρέπεται σε 5-HTP και απελευθερώνει χαλαρωτική σεροτονίνη. Είναι επίσης πλούσιο σε ασβέστιο, η οποία βοηθάει στον ύπνο.
http://www.slap.gr/
Οι πολλαπλοί ρόλοι της μελατονίνης
Αυτή η σχετικά απλή χημική ένωση παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στις λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος. Παράγεται στον εγκέφαλο, σε μια περιοχή που ονομάζεται επίφυση (στα αγγλικά pineal gland) --εκεί που ο γάλλος φιλόσοφος Descartes πρότεινε ότι βρίσκεται η «έδρα της ψυχής»-- και απελευθερώνεται στο αίμα.
Είναι μία ορμόνη που ρυθμίζει την παραγωγή άλλων ορμονών και συντονίζει τον κιρκάδιο (ημερήσιο) ρυθμό του σώματος, δηλαδή τις εναλλαγές ύπνου/ξύπνιου. Αυτός ο ρυθμός είναι ουσιαστικά το βιολογικό μας 24ωρο ρολόι από το οποίο εξαρτάται η φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού.
Το σκοτάδι ευνοεί την παραγωγή μελατονίνης ενώ το φως την εμποδίζει. Επομένως έκθεση σε έντονο φως τη νύχτα ή σε λιγοστό την ημέρα αποσυντονίζει τη ρύθμιση παραγωγής μελατονίνης και έχει ως αποτέλεσμα την κούραση και τη μη ομαλή λειτουργία του οργανισμού.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου καταλαβαίνουμε ολοφάνερα τον αποσυντονισμό της μελατονίνης, είναι η ανικανότητα προσαρμογής στους προηγούμενους ρυθμούς ύπνου/ξύπνιου μετά από ένα υπερατλαντικό ταξίδι: αυτό είναι το jet-lag. Έχει υπολογιστεί ότι για κάθε ώρα διαφοράς ώρας χρειάζεται μία μέρα για να επανέλθει ο οργανισμός στη φυσιολογική του κατάσταση. Δηλαδή για μία πτήση μεταξύ δύο χωρών που έχουν διαφορά 5 ωρών χρειάζονται 5 μέρες για την αποκατάσταση του κιρκάδιου ρυθμού! Η μελατονίνη παίζει ρόλο επίσης στη ζωντάνια και τη συχνότητα των ονείρων. Διάφορα ψυχο-ενεργά ναρκωτικά (κοκαϊνη, LSD) αυξάνουν τη σύνθεσή της και την παραγωγή της.
Αλλοι ρόλοι της μελατονίνης
Η ίδια αυτή ουσία εμπλέκεται και στη ρύθμιση των βιολογικών κύκλων των γυναικείων ορμονών: πότε ξεκινάει η εμμηνόρροια, πόσο διαρκεί και πότε σταματάει. Τέλος, η μελατονίνη καθορίζει και τη διαδικασία της γήρανσης, αφού έχει βρεθεί ότι τα μικρά παιδιά έχουν πιο υψηλά ποσοστά αυτής της ορμόνης τα οποία μειώνονται με την ηλικία. Ίσως έτσι εξηγούνται οι δυσκολίες στον ύπνο όσο μεγαλώνει κανείς... Όμως πέρα από τους ορμονο-ρυθμιστικούς της ρόλους η μελατονίνη είναι και ένα εξαιρετικό αντιοξειδωτικό. Αυτό που χρησιμεύει; Η φθορά και η γήρανση του εγκεφάλου στοιχίζουν πολύ σε επίπεδα ποιότητας της ζωής. Ενας από τους βασικούς παράγοντες φθοράς του νευρικού ιστού είναι οι -γνωστές- ελεύθερες ρίζες που είναι φυσικό προϊόν του αναερόβιου μεταβολισμού. Η μελατονίνη βοηθά στη δέσμευση των ελεύθερων ριζών. (Για περισσότερες λεπτομέρειες ως προς τη χημική διαδικασία βλέπε στην παράγραφο «Λίγη Χημεία»). Η μελατονίνη έχει δειχθεί να μειώνει την ανάπτυξη των όγκων. Επίσης ανταγωνίζεται τη μιτογόνο επίδραση των οιστρογόνων. Σε διάφορες περιπτώσεις όγκων δείχνει να έχει αντι-καρκινικό ρόλο. Γενικότερα η μελατονίνη δρα υπέρ της άμυνας του οργανισμού βοηθώντας την καταπολέμηση των ασθενειών. Δεν είναι γνωστό πώς ακριβώς γίνεται αυτό, αλλά ευνοεί την παραγωγή των Τ κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος.
Θεραπευτικές εφαρμογές
* Προβλήματα ύπνου
* Καρκίνος
* Προβλήματα του ανοσοποιητικού συστήματος
* Καρδιαγγειακά προβλήματα
* Κατάθλιψη
* Διαταραχές του εποχιακού κύκλου (χειμώνας/καλοκαίρι)
* Σεξουαλική δυσλειτουργία
* Αλτσχάιμερ
* Ρύθμιση της εμμηνόπαυσης
* Ημικρανίες
Λίγη χημεία...
Το χημικό όνομα της μελατονίνης είναι Ν-ακετυλο-5-μεθοξυτρυπταμίνη. Βιοσύνθεση της μελατονίνης: η τρυπτοφάνη μετατρέπεται σε σεροτονίνη και τελικά σε μελατονίνη που είναι μία Ινδόλη. Οι υπερχιασματικοί πυρήνες του υποθάλαμου στον εγκέφαλο περιέχουν υποδοχείς μελατονίνης στους οποίους συνδέεται η μελατονίνη για άμεση δράση στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Η μελατονίνη μεταβολίζεται σε 6-υδροξυ- μελατονίνη στο συκώτι και ο κύριος μεταβολίτης που εκκρίνεται είναι η 6-σουλφοξυ- μελατονίνη.
Η μελατονίνη και οι ελεύθερες ρίζες
Οι ελεύθερες ρίζες είναι χημικά στοιχεία που έχουν ένα ελεύθερο ηλεκτρόνιο. Αν ένα ηλεκτρόνιο προστεθεί στο O2 τότε σχηματίζεται το υπεροξείδιο ανιόν , η ρίζα O2-. Το O2- ανάγεται από την υπεροξειδάση δισμουτάση σε H2O2 (υπεροξείδιο του υδρογόνου) το οποίο είναι τοξικό σε υψηλή συγκέντρωση και μπορεί να αναχθεί στη ρίζα του υδροξυλίου OH. Αυτή η ρίζα (ΟΗ) καταστρέφει τα κύτταρα. Η βιταμίνη Ε (κυριότερα η αλφα-τοκοφερόλη) και η βιταμίνη C (ασκορβικό οξύ) προστατεύουν τον εγκέφαλο από το οξειδωτικό στρες καθαρίζοντας τις τοξικές ρίζες. Η μελατονίνη απορροφάται γρήγορα από τον εγκέφαλο και βοηθά στον καθαρισμό των ελεύθερων ριζών καλύτερα από τη βιταμίνη Ε.
http://www.healthierworld.gr/
Είναι μία ορμόνη που ρυθμίζει την παραγωγή άλλων ορμονών και συντονίζει τον κιρκάδιο (ημερήσιο) ρυθμό του σώματος, δηλαδή τις εναλλαγές ύπνου/ξύπνιου. Αυτός ο ρυθμός είναι ουσιαστικά το βιολογικό μας 24ωρο ρολόι από το οποίο εξαρτάται η φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού.
Το σκοτάδι ευνοεί την παραγωγή μελατονίνης ενώ το φως την εμποδίζει. Επομένως έκθεση σε έντονο φως τη νύχτα ή σε λιγοστό την ημέρα αποσυντονίζει τη ρύθμιση παραγωγής μελατονίνης και έχει ως αποτέλεσμα την κούραση και τη μη ομαλή λειτουργία του οργανισμού.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου καταλαβαίνουμε ολοφάνερα τον αποσυντονισμό της μελατονίνης, είναι η ανικανότητα προσαρμογής στους προηγούμενους ρυθμούς ύπνου/ξύπνιου μετά από ένα υπερατλαντικό ταξίδι: αυτό είναι το jet-lag. Έχει υπολογιστεί ότι για κάθε ώρα διαφοράς ώρας χρειάζεται μία μέρα για να επανέλθει ο οργανισμός στη φυσιολογική του κατάσταση. Δηλαδή για μία πτήση μεταξύ δύο χωρών που έχουν διαφορά 5 ωρών χρειάζονται 5 μέρες για την αποκατάσταση του κιρκάδιου ρυθμού! Η μελατονίνη παίζει ρόλο επίσης στη ζωντάνια και τη συχνότητα των ονείρων. Διάφορα ψυχο-ενεργά ναρκωτικά (κοκαϊνη, LSD) αυξάνουν τη σύνθεσή της και την παραγωγή της.
Αλλοι ρόλοι της μελατονίνης
Η ίδια αυτή ουσία εμπλέκεται και στη ρύθμιση των βιολογικών κύκλων των γυναικείων ορμονών: πότε ξεκινάει η εμμηνόρροια, πόσο διαρκεί και πότε σταματάει. Τέλος, η μελατονίνη καθορίζει και τη διαδικασία της γήρανσης, αφού έχει βρεθεί ότι τα μικρά παιδιά έχουν πιο υψηλά ποσοστά αυτής της ορμόνης τα οποία μειώνονται με την ηλικία. Ίσως έτσι εξηγούνται οι δυσκολίες στον ύπνο όσο μεγαλώνει κανείς... Όμως πέρα από τους ορμονο-ρυθμιστικούς της ρόλους η μελατονίνη είναι και ένα εξαιρετικό αντιοξειδωτικό. Αυτό που χρησιμεύει; Η φθορά και η γήρανση του εγκεφάλου στοιχίζουν πολύ σε επίπεδα ποιότητας της ζωής. Ενας από τους βασικούς παράγοντες φθοράς του νευρικού ιστού είναι οι -γνωστές- ελεύθερες ρίζες που είναι φυσικό προϊόν του αναερόβιου μεταβολισμού. Η μελατονίνη βοηθά στη δέσμευση των ελεύθερων ριζών. (Για περισσότερες λεπτομέρειες ως προς τη χημική διαδικασία βλέπε στην παράγραφο «Λίγη Χημεία»). Η μελατονίνη έχει δειχθεί να μειώνει την ανάπτυξη των όγκων. Επίσης ανταγωνίζεται τη μιτογόνο επίδραση των οιστρογόνων. Σε διάφορες περιπτώσεις όγκων δείχνει να έχει αντι-καρκινικό ρόλο. Γενικότερα η μελατονίνη δρα υπέρ της άμυνας του οργανισμού βοηθώντας την καταπολέμηση των ασθενειών. Δεν είναι γνωστό πώς ακριβώς γίνεται αυτό, αλλά ευνοεί την παραγωγή των Τ κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος.
Θεραπευτικές εφαρμογές
* Προβλήματα ύπνου
* Καρκίνος
* Προβλήματα του ανοσοποιητικού συστήματος
* Καρδιαγγειακά προβλήματα
* Κατάθλιψη
* Διαταραχές του εποχιακού κύκλου (χειμώνας/καλοκαίρι)
* Σεξουαλική δυσλειτουργία
* Αλτσχάιμερ
* Ρύθμιση της εμμηνόπαυσης
* Ημικρανίες
Λίγη χημεία...
Το χημικό όνομα της μελατονίνης είναι Ν-ακετυλο-5-μεθοξυτρυπταμίνη. Βιοσύνθεση της μελατονίνης: η τρυπτοφάνη μετατρέπεται σε σεροτονίνη και τελικά σε μελατονίνη που είναι μία Ινδόλη. Οι υπερχιασματικοί πυρήνες του υποθάλαμου στον εγκέφαλο περιέχουν υποδοχείς μελατονίνης στους οποίους συνδέεται η μελατονίνη για άμεση δράση στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Η μελατονίνη μεταβολίζεται σε 6-υδροξυ- μελατονίνη στο συκώτι και ο κύριος μεταβολίτης που εκκρίνεται είναι η 6-σουλφοξυ- μελατονίνη.
Η μελατονίνη και οι ελεύθερες ρίζες
Οι ελεύθερες ρίζες είναι χημικά στοιχεία που έχουν ένα ελεύθερο ηλεκτρόνιο. Αν ένα ηλεκτρόνιο προστεθεί στο O2 τότε σχηματίζεται το υπεροξείδιο ανιόν , η ρίζα O2-. Το O2- ανάγεται από την υπεροξειδάση δισμουτάση σε H2O2 (υπεροξείδιο του υδρογόνου) το οποίο είναι τοξικό σε υψηλή συγκέντρωση και μπορεί να αναχθεί στη ρίζα του υδροξυλίου OH. Αυτή η ρίζα (ΟΗ) καταστρέφει τα κύτταρα. Η βιταμίνη Ε (κυριότερα η αλφα-τοκοφερόλη) και η βιταμίνη C (ασκορβικό οξύ) προστατεύουν τον εγκέφαλο από το οξειδωτικό στρες καθαρίζοντας τις τοξικές ρίζες. Η μελατονίνη απορροφάται γρήγορα από τον εγκέφαλο και βοηθά στον καθαρισμό των ελεύθερων ριζών καλύτερα από τη βιταμίνη Ε.
http://www.healthierworld.gr/
Μελατονίνη: Η ορμόνη του "σκότους" προστατεύει από καρδιακή προσβολή και καρκίνο
Τα καρδιακά επεισόδια και η υψηλή αρτηριακή πίεση σχετίζονται με τη μελατονίνη, μια ορμόνη με πολλαπλές δράσεις η οποία μεταξύ άλλων φαίνεται ότι είναι φυσικός ογκοστατικός παράγοντας και συμβάλλει στην προστασία του οργανισμού από την καρκινογένεση. Η μελατονίνη παράγεται από τον εγκέφαλο και συγκεκριμένα από ένα αδένα στο πίσω μέρος του, την επίφυση, και η έκκριση της αρχίζει όταν υπάρχει σκοτάδι και είναι μεγάλη κατά τη διάρκεια της νύκτας ενώ το αντίθετο συμβαίνει την ημέρα.
Τα αποτελέσματα ερευνών έδειξαν ότι άτομα που πάσχουν από αρτηριακή υπέρταση έχουν κατά τις βραδινές ώρες χαμηλά επίπεδα μελατονίνης. Με βάση τα δεδομένα αυτά Ολλανδοί ερευνητές εξέτασαν κατά πόσο η μελατονίνη θα μπορούσε να αποτελέσει μια θεραπεία για την αντιμετώπιση της υψηλής πίεσης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι εθελοντές που έπαιρναν τη μελατονίνη κάθε βράδυ για 3 εβδομάδες, παρουσίαζαν μια σημαντική πτώση της πίεσης τους κατά τη χρονική περίοδο της έρευνας. Επίσης παρατηρήθηκε ότι αυτοί που έπαιρναν τη μελατονίνη, κοιμόντουσαν καλύτερα, αλλά αυτό δεν οφειλόταν αναγκαστικά στη μείωση της αρτηριακής τους πίεσης.
Αυτά επισημαίνονται σε ομιλία του καθηγητή καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Εντίρνε (Αδριανούπολη) Αλτούν Αρμαγάν που πραγματοποιείται απόψε στο πλαίσιο του 4ου Παγκοσμίου Συνεδρίου με θέμα «Ποιότητα και ιατρική πρακτική» το οποίο διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη.
Η μείωση του καρδιακού ρυθμού και της πίεσης που παρατηρούνται κατά τον ύπνο, έχουν αποδοθεί στη δράση της μελατονίνης, της οποίας η συγκέντρωση κατά τις νυκτερινές ώρες είναι μεγαλύτερη. Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι κατά τις πρωινές ώρες, η συχνότητα των καρδιαγγειακών επεισοδίων είναι αυξημένη. Το φαινόμενο αυτό έχει συσχετισθεί με τις μεταβολές που παρατηρούνται στους βιολογικούς ρυθμούς και στις διακυμάνσεις της μελατονίνης. Ο ρυθμός της (κιρκάδιος ρυθμός) είναι από τους πιο σταθερούς που υπάρχουν, εξακολουθεί δε να παραμένει και όταν λείπουν περιβαλλοντικά ερεθίσματα.
Η μελατονίνη υπάρχει φυσιολογικά σε διάφορα στοιχεία της διατροφής μας, όπως είναι τα κρεμμύδια, τα κεράσια, οι μπανάνες, τα δημητριακά, το καλαμπόκι, η βρώμη, το ρύζι, το κρασί, τα αρωματικά φυτά, ο δυόσμος, το θυμάρι, το φασκόμηλο, η λουΐζα κ.α. Σε μια ενδιαφέρουσα ερευνητική εργασία, επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Γρενάδας και άλλων ακαδημαϊκών ιδρυμάτων της Ισπανίας, βρέθηκε ότι η κατανάλωση μελατονίνης εξουδετερώνει τις οξειδωτικές βλάβες και καθυστερεί τις εκφυλιστικές διαδικασίες του νευρικού συστήματος που προκαλούνται από τη γήρανση. Η ορμόνη μελατονίνη φαίνεται ότι είναι ένας γενικός αντιοξειδωτικός παράγοντας, που έχει δράση σε όλα τα κύτταρα του οργανισμού. Συμμετέχει στη ρύθμιση του ανοσιακού συστήματος και εμφανίζει ανοσοενισχυτική δράση. Φαίνεται επίσης ότι έχει ισχυρή εμπλοκή στις διεργασίες της στεφανιαίας νόσου. Από ερευνητικά in vitro και in vivo δεδομένα προκύπτει ότι η μελατονίνη είναι ένας φυσικός ογκοστατικός παράγοντας και συμβάλλει στην προστασία του οργανισμού από την καρκινογένεση. Μέχρι σήμερα η μελατονίνη έχει συνδεθεί με πολλές δραστηριότητες του ανθρώπινου οργανισμού αλλά και πολλές παθολογικές καταστάσεις.
Η έκκριση της μελατονίνης είναι μικρή κατά τη γέννηση και αυξάνεται σημαντικά μέχρι την ηλικία των 3-5 ετών. Από την ηλικία των 6 ετών και μετά τα νυκτερινά επίπεδα της μελατονίνης ελαττώνονται βαθμιαία. Παλιότερα θεωρήθηκε ότι η εμφάνιση της εφηβείας συνδέεται με την ελαττωμένη έκκριση της μελατονίνης, κάτι που δεν υποστηρίζεται σήμερα. Τα επίπεδα της μελατονίνης που παρατηρούνται στην ενήλικο ζωή εμφανίζονται κατά τη δεύτερη δεκαετία της ζωής, διατηρούνται μέχρι την τέταρτη έως πέμπτη και κατόπιν σταδιακά ελαττώνονται, μέχρις ότου, κατά το γήρας, παρατηρούνται συνήθως πολύ χαμηλά επίπεδα της ορμόνης. Στα παιδιά και στους νέους η παραγωγή της μελατονίνης αυξάνεται κατά τη διάρκεια της νύχτας κατά 12 φορές, ενώ στους ενήλικες κατά 3 φορές. Με το πέρασμα των χρόνων ελαττώνεται η παραγωγή της μελατονίνης και τα επίπεδά της στους 80χρονους αντιστοιχούν μόνο στο 10% των επιπέδων των 20χρονων.
http://www.express.gr/
Τα αποτελέσματα ερευνών έδειξαν ότι άτομα που πάσχουν από αρτηριακή υπέρταση έχουν κατά τις βραδινές ώρες χαμηλά επίπεδα μελατονίνης. Με βάση τα δεδομένα αυτά Ολλανδοί ερευνητές εξέτασαν κατά πόσο η μελατονίνη θα μπορούσε να αποτελέσει μια θεραπεία για την αντιμετώπιση της υψηλής πίεσης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι εθελοντές που έπαιρναν τη μελατονίνη κάθε βράδυ για 3 εβδομάδες, παρουσίαζαν μια σημαντική πτώση της πίεσης τους κατά τη χρονική περίοδο της έρευνας. Επίσης παρατηρήθηκε ότι αυτοί που έπαιρναν τη μελατονίνη, κοιμόντουσαν καλύτερα, αλλά αυτό δεν οφειλόταν αναγκαστικά στη μείωση της αρτηριακής τους πίεσης.
Αυτά επισημαίνονται σε ομιλία του καθηγητή καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Εντίρνε (Αδριανούπολη) Αλτούν Αρμαγάν που πραγματοποιείται απόψε στο πλαίσιο του 4ου Παγκοσμίου Συνεδρίου με θέμα «Ποιότητα και ιατρική πρακτική» το οποίο διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη.
Η μείωση του καρδιακού ρυθμού και της πίεσης που παρατηρούνται κατά τον ύπνο, έχουν αποδοθεί στη δράση της μελατονίνης, της οποίας η συγκέντρωση κατά τις νυκτερινές ώρες είναι μεγαλύτερη. Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι κατά τις πρωινές ώρες, η συχνότητα των καρδιαγγειακών επεισοδίων είναι αυξημένη. Το φαινόμενο αυτό έχει συσχετισθεί με τις μεταβολές που παρατηρούνται στους βιολογικούς ρυθμούς και στις διακυμάνσεις της μελατονίνης. Ο ρυθμός της (κιρκάδιος ρυθμός) είναι από τους πιο σταθερούς που υπάρχουν, εξακολουθεί δε να παραμένει και όταν λείπουν περιβαλλοντικά ερεθίσματα.
Η μελατονίνη υπάρχει φυσιολογικά σε διάφορα στοιχεία της διατροφής μας, όπως είναι τα κρεμμύδια, τα κεράσια, οι μπανάνες, τα δημητριακά, το καλαμπόκι, η βρώμη, το ρύζι, το κρασί, τα αρωματικά φυτά, ο δυόσμος, το θυμάρι, το φασκόμηλο, η λουΐζα κ.α. Σε μια ενδιαφέρουσα ερευνητική εργασία, επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Γρενάδας και άλλων ακαδημαϊκών ιδρυμάτων της Ισπανίας, βρέθηκε ότι η κατανάλωση μελατονίνης εξουδετερώνει τις οξειδωτικές βλάβες και καθυστερεί τις εκφυλιστικές διαδικασίες του νευρικού συστήματος που προκαλούνται από τη γήρανση. Η ορμόνη μελατονίνη φαίνεται ότι είναι ένας γενικός αντιοξειδωτικός παράγοντας, που έχει δράση σε όλα τα κύτταρα του οργανισμού. Συμμετέχει στη ρύθμιση του ανοσιακού συστήματος και εμφανίζει ανοσοενισχυτική δράση. Φαίνεται επίσης ότι έχει ισχυρή εμπλοκή στις διεργασίες της στεφανιαίας νόσου. Από ερευνητικά in vitro και in vivo δεδομένα προκύπτει ότι η μελατονίνη είναι ένας φυσικός ογκοστατικός παράγοντας και συμβάλλει στην προστασία του οργανισμού από την καρκινογένεση. Μέχρι σήμερα η μελατονίνη έχει συνδεθεί με πολλές δραστηριότητες του ανθρώπινου οργανισμού αλλά και πολλές παθολογικές καταστάσεις.
Η έκκριση της μελατονίνης είναι μικρή κατά τη γέννηση και αυξάνεται σημαντικά μέχρι την ηλικία των 3-5 ετών. Από την ηλικία των 6 ετών και μετά τα νυκτερινά επίπεδα της μελατονίνης ελαττώνονται βαθμιαία. Παλιότερα θεωρήθηκε ότι η εμφάνιση της εφηβείας συνδέεται με την ελαττωμένη έκκριση της μελατονίνης, κάτι που δεν υποστηρίζεται σήμερα. Τα επίπεδα της μελατονίνης που παρατηρούνται στην ενήλικο ζωή εμφανίζονται κατά τη δεύτερη δεκαετία της ζωής, διατηρούνται μέχρι την τέταρτη έως πέμπτη και κατόπιν σταδιακά ελαττώνονται, μέχρις ότου, κατά το γήρας, παρατηρούνται συνήθως πολύ χαμηλά επίπεδα της ορμόνης. Στα παιδιά και στους νέους η παραγωγή της μελατονίνης αυξάνεται κατά τη διάρκεια της νύχτας κατά 12 φορές, ενώ στους ενήλικες κατά 3 φορές. Με το πέρασμα των χρόνων ελαττώνεται η παραγωγή της μελατονίνης και τα επίπεδά της στους 80χρονους αντιστοιχούν μόνο στο 10% των επιπέδων των 20χρονων.
http://www.express.gr/
Η μελατονίνη ενισχύει την τριχοφυΐα
Έντονα ψυχολογικά προβλήματα δημιουργεί η αραίωση των μαλλιών, πρόβλημα που απασχολεί και τα δυο φύλα. Τώρα σημαντική βοήθεια μπορεί να προσφέρει η γνωστή σε όλους ουσία μελατονίνη, καθώς έχει την ιδιότητα να κινητοποιεί την τριχοφυΐα, η οποία μειώνεται δραστικά.
Tα φυσικά αποθέματα της ουσίας αυτής μειώνονται δραματικά στον οργανισμό μας με την πάροδο του χρόνου.
Σύμφωνα με τρέχουσες επιστημονικές εργασίες επιδρά όχι μόνο στην επίφυση του εγκεφάλου, αλλά και στο δέρμα και στα τριχοθυλάκια. Σε συνδυασμό με το εκχύλισμα ginkgo biloba τη βιοτίνη μια πολύ σημαντική βιταμίνη (Βιταμίνη B7) δρα αποτελεσματικά,καθώς επιβραδύνει τη διαδικασία πρόωρης ‘γήρανσης’ της τρίχας και προστατεύει τη ρίζα της τρίχας από περιβαλλοντικούς παράγοντες (αντιοξειδωτική δράση), βοηθάει το πρόβλημα της τριχόπτωσης και της λέπτυνσης της τρίχας σε αρχικά στάδια και ενεργοποιεί την ανάπτυξή της.
Τα παραπάνω επισημάνθηκαν σε σημερινή συνέντευξη τύπου για την τριχόπτωση και την αντιμετώπισή της από την κ. Βασιλική Χασάπη Επιμελήτρια Α' ΝοσοκομείουΑ. ΣΥΓΓΡΟΣ, Υπεύθυνη Εργαστηρίου Φυσιολογίας - Παθήσεων Τριχών και τον κ. Σπύρο Λαζαρίδη Φαρμακοποιό προϊστάμενο Δερματολογίας της BAYER ΕΛΛΑΣ.
Τα αίτια που προκαλούν απώλεια μαλλιών είναι πολλά: ανδρογόνα, σιδηροπενική αναιμία, ενδοκρινολογικά νοσήματα, φάρμακα, λοιμώξεις, ανοσολογικά αίτια, τραύματα, ταχεία απώλεια βάρους, νευρική ανορεξία, έλλειψη βασικών λιπαρών οξέων, πρωτεϊνική ανεπάρκεια, κ.α.
Οι σημαντικές εξελίξεις που σημειώνονται τα τελευταία χρόνια, όσον αφορά τη γνώση της βιολογίας της τριχοφυΐας και του μεταβολισμού των ανδρογόνων στο επίπεδο του τριχικού θυλάκου υπόσχονται την ανάπτυξη στοχευμένων αποτελεσματικότερων μεθόδων και φαρμάκων για την αποκατάσταση της απώλειας μαλλιών.
Η συνηθέστερη μορφή αλωπεκίας τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες είναι η ανδρογενετική αλωπεκία (ΑΓΑ). Πρόκειται για μία προοδευτική, ποσοτική και ποιοτική αλλαγή των τριχών στη μετωποβρεγματική χώρα του τριχωτού της κεφαλής, που έχει σαν αποτέλεσμα την αραίωση και τελικά την εξαφάνισή τους. Πιστεύεται ότι η ΑΓΑ είναι ένα πολυπαραγοντικό, πολυγονιδιακό νόσημα. Οι παράγοντες που ευθύνονται για την εμφάνισή της είναι τα ανδρογόνα και η κληρονομικότητα.
Το ασθενές ανδρογόνο τεστοστερόνη με τη δράση ενός ειδικού ενζύμου της 5α – αναγωγάσης μετατρέπεται στο ισχυρό ανδρογόνο διϋδροτεστοστερόνη, της οποίας η σύνδεση με τους υποδοχείς ανδρογόνων μετά από πολύπλοκους μηχανισμούς έχει σαν αποτέλεσμα την ελάττωση παραγωγής τριχών σε γενετικά προδιατεθειμένα άτομα. Σε κάθε αιφνίδια και εκτεταμένη απώλεια μαλλιών πρέπει να ελέγχεται η ύπαρξη σιδηροπενικής αναιμίας, καθώς και η λειτουργία του θυρεοειδούς. Στις γυναίκες όταν με την ΑΓΑ συνυπάρχουν δασυτριχισμός, ακμή ή και διαταραχές εμμήνου ρύσεως πρέπει να διενεργείται εργαστηριακός έλεγχος ορμονών.
Η μελατονίνη έχει ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Η επίδρασή της στις ρίζες των τριχών έχει μελετηθεί σε πολλές έρευνες. Ειδικότερα, η επίδραση της μελατονίνης στα τριχοθυλάκια μελετήθηκε για 15 χρόνια σε εκτεταμένα προγράμματα σε ερευνητικά κέντρα και δερματολογικές πανεπιστημιακές κλινικές στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α., μεταξύ άλλων στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας (ETH) της Ζυρίχης και στη δερματολογική κλινική του πανεπιστημιακού νοσοκομείου της Ζυρίχης.
‘Στις προκλινικές και τις κλινικές μελέτες που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία 15 χρόνια σε περισσότερα από δέκα ερευνητικά κέντρα και πανεπιστημιακές κλινικές, αποσαφηνίστηκε ο μηχανισμός δράσης, η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια της μελατονίνης σε διαφορετικές συνθέσεις. Στις προκλινικές έρευνες δεν συμμετείχαν ζώα, αλλά χρησιμοποιήθηκαν καλλιέργειες κυττάρων. Με αυτές, κατέστη δυνατό να αποκαλυφθεί ο τρόπος που η μελατονίνη σε αντίστοιχες συγκεντρώσεις έχει προστατευτική δράση ενάντια στις ελεύθερες ρίζες και ενισχύει την ανάπτυξη των κερατινοκυττάρων, τα οποία ως κύτταρα που σχηματίζουν την κεράτινη στοιβάδα αποτελούν σημαντικά συστατικά στοιχεία της τρίχας.’
‘Σε περισσότερες από 10 πιλοτικές μελέτες στην πανεπιστημιακή κλινική της Ζυρίχης ελέχθησαν οι σημαντικές ιδιότητες της μελατονίνης στην τοπική δερματολογική χρήση και στην προστατευτική δράση από τις ακτίνες UV-B. Μετά από αυτές τις μελέτες, ακολούθησαν πέντε ακόμη πρακτικές μελέτες με περισσότερους από 2000 συμμετέχοντες, περίπου 1000 άνδρες και 1000 γυναίκες με τριχόπτωση ορμονικής αιτιολογίας.
Σε αυτές τις μελέτες αποδείχθηκε η επίδραση στην πυκνότητα των μαλλιών, στην ανάπτυξή τους και στη μείωση της τριχόπτωσης, καθώς και η ασφάλεια του προϊόντος' αναφέρουν οι βασικοί συντελεστές παρασκευής της νεας θεραπείας Δρ. Hans W. Schmid και Δρ. Volker Helfrich.
‘Προκειμένου να αποδειχθεί, ότι η μελατονίνη που περιέχεται στο προϊόν δεν έχει καμία επίδραση στο κεντρικό νευρικό σύστημα, πραγματοποιήθηκε μια εκτεταμένη, διπλή-τυφλή μελέτη, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο όπου αποδείχθηκε, ότι η επίδραση της μελατονίνης στη σύνθεση και συγκέντρωση που τη χρησιμοποιούμε, περιορίζεται αποκλειστικά στην περιοχή εφαρμογής. Σε αυτή τη μελέτη, στην οποία έγιναν μετρήσεις της συγκέντρωσης της μελατονίνης στο αίμα επί 20 συνεχόμενες ώρες, αποδείχθηκε με εντυπωσιακό τρόπο, ότι τα επίπεδα της φυσικής μελατονίνης μειώνονται δραματικά σε μεγαλύτερες ηλικίες.’
Το 2000, o Δρ. Tobias Fischer, στην κλινική για δερματικές παθήσεις του Πανεπιστημίου Friedrich-Schiller στην Ιένα, κατόρθωσε να αποδείξει για πρώτη φορά σε μια μελέτη, ότι η ανάπτυξη των τριχοθυλακίων στο εργαστήριο ενισχύθηκε με την προσθήκη μελατονίνης.
Το 2005, σε μια δημοσιευμένη, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, τυχαιοποιημένη, διπλή-τυφλή μελέτη σε 40 γυναίκες, αποδείχθηκε, ότι η εξωτερικά χρησιμοποιούμενη μελατονίνη μπορεί να επιδράσει θετικά στην ανάπτυξη των τριχών.
Στις γυναίκες με τριχόπτωση ορμονικής αιτιολογίας που λάμβαναν μελατονίνη, ο ρυθμός ανάπτυξης των τριχών στην ινιακή περιοχή της κεφαλής ήταν σημαντικά μεγαλύτερος σε σχέση με τις γυναίκες που λάμβαναν εικονικό φάρμακο. Σε γυναίκες με διάχυτη αλωπεκία στην περιοχή του μετώπου και στην κορυφή της κεφαλής, η επίδραση ήταν ιδιαίτερα εμφανής.
http://www.iatronet.gr/
Tα φυσικά αποθέματα της ουσίας αυτής μειώνονται δραματικά στον οργανισμό μας με την πάροδο του χρόνου.
Σύμφωνα με τρέχουσες επιστημονικές εργασίες επιδρά όχι μόνο στην επίφυση του εγκεφάλου, αλλά και στο δέρμα και στα τριχοθυλάκια. Σε συνδυασμό με το εκχύλισμα ginkgo biloba τη βιοτίνη μια πολύ σημαντική βιταμίνη (Βιταμίνη B7) δρα αποτελεσματικά,καθώς επιβραδύνει τη διαδικασία πρόωρης ‘γήρανσης’ της τρίχας και προστατεύει τη ρίζα της τρίχας από περιβαλλοντικούς παράγοντες (αντιοξειδωτική δράση), βοηθάει το πρόβλημα της τριχόπτωσης και της λέπτυνσης της τρίχας σε αρχικά στάδια και ενεργοποιεί την ανάπτυξή της.
Τα παραπάνω επισημάνθηκαν σε σημερινή συνέντευξη τύπου για την τριχόπτωση και την αντιμετώπισή της από την κ. Βασιλική Χασάπη Επιμελήτρια Α' ΝοσοκομείουΑ. ΣΥΓΓΡΟΣ, Υπεύθυνη Εργαστηρίου Φυσιολογίας - Παθήσεων Τριχών και τον κ. Σπύρο Λαζαρίδη Φαρμακοποιό προϊστάμενο Δερματολογίας της BAYER ΕΛΛΑΣ.
Τα αίτια που προκαλούν απώλεια μαλλιών είναι πολλά: ανδρογόνα, σιδηροπενική αναιμία, ενδοκρινολογικά νοσήματα, φάρμακα, λοιμώξεις, ανοσολογικά αίτια, τραύματα, ταχεία απώλεια βάρους, νευρική ανορεξία, έλλειψη βασικών λιπαρών οξέων, πρωτεϊνική ανεπάρκεια, κ.α.
Οι σημαντικές εξελίξεις που σημειώνονται τα τελευταία χρόνια, όσον αφορά τη γνώση της βιολογίας της τριχοφυΐας και του μεταβολισμού των ανδρογόνων στο επίπεδο του τριχικού θυλάκου υπόσχονται την ανάπτυξη στοχευμένων αποτελεσματικότερων μεθόδων και φαρμάκων για την αποκατάσταση της απώλειας μαλλιών.
Η συνηθέστερη μορφή αλωπεκίας τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες είναι η ανδρογενετική αλωπεκία (ΑΓΑ). Πρόκειται για μία προοδευτική, ποσοτική και ποιοτική αλλαγή των τριχών στη μετωποβρεγματική χώρα του τριχωτού της κεφαλής, που έχει σαν αποτέλεσμα την αραίωση και τελικά την εξαφάνισή τους. Πιστεύεται ότι η ΑΓΑ είναι ένα πολυπαραγοντικό, πολυγονιδιακό νόσημα. Οι παράγοντες που ευθύνονται για την εμφάνισή της είναι τα ανδρογόνα και η κληρονομικότητα.
Το ασθενές ανδρογόνο τεστοστερόνη με τη δράση ενός ειδικού ενζύμου της 5α – αναγωγάσης μετατρέπεται στο ισχυρό ανδρογόνο διϋδροτεστοστερόνη, της οποίας η σύνδεση με τους υποδοχείς ανδρογόνων μετά από πολύπλοκους μηχανισμούς έχει σαν αποτέλεσμα την ελάττωση παραγωγής τριχών σε γενετικά προδιατεθειμένα άτομα. Σε κάθε αιφνίδια και εκτεταμένη απώλεια μαλλιών πρέπει να ελέγχεται η ύπαρξη σιδηροπενικής αναιμίας, καθώς και η λειτουργία του θυρεοειδούς. Στις γυναίκες όταν με την ΑΓΑ συνυπάρχουν δασυτριχισμός, ακμή ή και διαταραχές εμμήνου ρύσεως πρέπει να διενεργείται εργαστηριακός έλεγχος ορμονών.
Η μελατονίνη έχει ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Η επίδρασή της στις ρίζες των τριχών έχει μελετηθεί σε πολλές έρευνες. Ειδικότερα, η επίδραση της μελατονίνης στα τριχοθυλάκια μελετήθηκε για 15 χρόνια σε εκτεταμένα προγράμματα σε ερευνητικά κέντρα και δερματολογικές πανεπιστημιακές κλινικές στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α., μεταξύ άλλων στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας (ETH) της Ζυρίχης και στη δερματολογική κλινική του πανεπιστημιακού νοσοκομείου της Ζυρίχης.
‘Στις προκλινικές και τις κλινικές μελέτες που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία 15 χρόνια σε περισσότερα από δέκα ερευνητικά κέντρα και πανεπιστημιακές κλινικές, αποσαφηνίστηκε ο μηχανισμός δράσης, η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια της μελατονίνης σε διαφορετικές συνθέσεις. Στις προκλινικές έρευνες δεν συμμετείχαν ζώα, αλλά χρησιμοποιήθηκαν καλλιέργειες κυττάρων. Με αυτές, κατέστη δυνατό να αποκαλυφθεί ο τρόπος που η μελατονίνη σε αντίστοιχες συγκεντρώσεις έχει προστατευτική δράση ενάντια στις ελεύθερες ρίζες και ενισχύει την ανάπτυξη των κερατινοκυττάρων, τα οποία ως κύτταρα που σχηματίζουν την κεράτινη στοιβάδα αποτελούν σημαντικά συστατικά στοιχεία της τρίχας.’
‘Σε περισσότερες από 10 πιλοτικές μελέτες στην πανεπιστημιακή κλινική της Ζυρίχης ελέχθησαν οι σημαντικές ιδιότητες της μελατονίνης στην τοπική δερματολογική χρήση και στην προστατευτική δράση από τις ακτίνες UV-B. Μετά από αυτές τις μελέτες, ακολούθησαν πέντε ακόμη πρακτικές μελέτες με περισσότερους από 2000 συμμετέχοντες, περίπου 1000 άνδρες και 1000 γυναίκες με τριχόπτωση ορμονικής αιτιολογίας.
Σε αυτές τις μελέτες αποδείχθηκε η επίδραση στην πυκνότητα των μαλλιών, στην ανάπτυξή τους και στη μείωση της τριχόπτωσης, καθώς και η ασφάλεια του προϊόντος' αναφέρουν οι βασικοί συντελεστές παρασκευής της νεας θεραπείας Δρ. Hans W. Schmid και Δρ. Volker Helfrich.
‘Προκειμένου να αποδειχθεί, ότι η μελατονίνη που περιέχεται στο προϊόν δεν έχει καμία επίδραση στο κεντρικό νευρικό σύστημα, πραγματοποιήθηκε μια εκτεταμένη, διπλή-τυφλή μελέτη, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο όπου αποδείχθηκε, ότι η επίδραση της μελατονίνης στη σύνθεση και συγκέντρωση που τη χρησιμοποιούμε, περιορίζεται αποκλειστικά στην περιοχή εφαρμογής. Σε αυτή τη μελέτη, στην οποία έγιναν μετρήσεις της συγκέντρωσης της μελατονίνης στο αίμα επί 20 συνεχόμενες ώρες, αποδείχθηκε με εντυπωσιακό τρόπο, ότι τα επίπεδα της φυσικής μελατονίνης μειώνονται δραματικά σε μεγαλύτερες ηλικίες.’
Το 2000, o Δρ. Tobias Fischer, στην κλινική για δερματικές παθήσεις του Πανεπιστημίου Friedrich-Schiller στην Ιένα, κατόρθωσε να αποδείξει για πρώτη φορά σε μια μελέτη, ότι η ανάπτυξη των τριχοθυλακίων στο εργαστήριο ενισχύθηκε με την προσθήκη μελατονίνης.
Το 2005, σε μια δημοσιευμένη, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, τυχαιοποιημένη, διπλή-τυφλή μελέτη σε 40 γυναίκες, αποδείχθηκε, ότι η εξωτερικά χρησιμοποιούμενη μελατονίνη μπορεί να επιδράσει θετικά στην ανάπτυξη των τριχών.
Στις γυναίκες με τριχόπτωση ορμονικής αιτιολογίας που λάμβαναν μελατονίνη, ο ρυθμός ανάπτυξης των τριχών στην ινιακή περιοχή της κεφαλής ήταν σημαντικά μεγαλύτερος σε σχέση με τις γυναίκες που λάμβαναν εικονικό φάρμακο. Σε γυναίκες με διάχυτη αλωπεκία στην περιοχή του μετώπου και στην κορυφή της κεφαλής, η επίδραση ήταν ιδιαίτερα εμφανής.
http://www.iatronet.gr/
Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010
ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ
Δυσκοιλιότητα
Η δυσκοιλιότητα προσλαμβάνει διαφορετική έννοια στον κάθε άνθρωπο, επειδή η κένωση διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Σε γενικές γραμμές ενας άνθρωπος είναι «φυσιολογικός» όταν αφοδεύει το μέγιστο τρεις φορές την ημέρα και το ελάχιστο μια φορά στις τρείς ημέρες. Δυσκοιλιότητα υπάρχει όταν σημειώνεται μια αλλαγή στην κανονική σειρά και τα κόπρανα είναι τοσο σκληρά που δυσκολεύουν την αφόδευση.ΑΙΤΙΕΣ ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑΣ
Ο βασικός λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι υποφέρουν από δυσκοιλιότητα είναι εξαιτίας της έλλειψης φυτικών ινών στη διατροφή τους. Οι φυτικές ίνες βρίσκονται σε τροφές όπως φρούτα και λαχανικά, ψωμί και ζυμαρικά ολικής άλεσης καθώς και σκούρο ρύζι. Άλλοι πολύ σημαντικοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να υποφέρει κάποιος από δυσκοιλιότητα είναι η έλλειψη υγρών, το άγχος καθώς και κάποια συμπληρώματα βιταμινών όπως το ασβέστιο και ο σίδηρος, αλλά και λόγω καποιων φαρμάκων όπως τα αντισταμινικά.
Τέλος, δυσκοιλιότητα μπορεί να εμφανίζουν οι έγκυες γυναίκες , ενώ αν η δυσκοιλιότητα επιμένει, μπορεί να είναι σύμπτωμα μιας περισσότερο σοβαρής ασθένειας.
ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Ο γιατρός θα σας θέσει κάποιες συνηθισμένες ερωτήσεις για να διαπιστώσει μήπως υπάρχει κάποια σοβαρή αιτία που προκαλεί τη δυσκοιλιότητα, για παράδειγμα μπορεί να σας ρωτήσει αν έχετε παρατηρήσει αίμα στα κόπρανά σας, ενώ στη συνέχεια θα σας δώσει καποιες συστάσεις σχετικά με τη διατροφή και τον τρόπο ζωης σας.
Σε ορισμένες περιπτώσεις ο γιατρός μπορεί να συστήσει καποια καθαρτικά, για παράδειγμα ορισμένα καθαρτικά τα οποία περιέχουν λακτόζη, ετσι ώστε να διευκούνει τη διαδικασία της αφόδευσης.
Καλό θα είναι να αποφεύγετε τη χρήση καθαρτικών χωρίς να λάβετε ιατρική συμβουλή, ενώ τα λιγότερο «επικίνδυνα» είναι εκείνα που περιέχουν φυτικές ίνες ή ακατέργαστα συστατικά. Να μην ξεχνάτε ότι η συχνή χρήση των καθαρτικών μπορεί να «αποδυναμώσει» το έντερο (προκαλώντας ατονία στο έντερο ή καταστρέφοντας τη χλωρίδα του) ή να προκαλέσει τη δημιουργία κάποιου άλλου σοβαρού προβλήματος.
ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙΤΕ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΣΑΣ ΑΝ Η ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ, ΑΝ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΕ ΑΙΜΑ ΣΤΑ ΚΟΠΡΑΝΑ ΣΑΣ Ή ΕΝΤΟΝΟ ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟ ΠΟΝΟ Ή ΤΕΛΟΣ ΑΝ Η ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΕΝΟΣ ΦΑΡΜΑΚΟΥ.
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ
Τρώτε καθημερινά τουλάχιστον 5 μερίδες από φρέσκα φρούτα και λαχανικά, ενω προτιμήστε να καταναλώνετε ζυμαρικά και ψωμί ολικής άλεσης, πολλά όσπρια και σκούρο ρύζι.
Τα καθαρτικά θα μπορούσαν να σας φανούν τελείως περιττά αν μπορείτε να τρώτε πολλές φυτικές ίνες και να πίνετε πολύ νερό. Ο φυσικός τρόπος για να ξεπεράσετε το πρόβλημα είναι να τρώτε τροφές που έχουν εκ φύσεως καθαρτική ενέργεια όπως αχλάδια, δαμάσκηνα, κρεμμυδόσουπα, λινέλαιο, πράσινα λαχανικά και μεταλλικά στοιχεία καθώς και να αποφεύγετε τις αμυλούχες τροφές και τα προϊόντα από λευκό αλεύρι.
Δοκιμάστε να παρασκευάσετε ένα φυσικό χυμό από φρέσκα φρούτα και λαχανικά που θα μπορούσε να βοηθήσει στη φυσιολογικότερη λειτουργία του εντέρου σας:
Φτιαξτε μισό λίτρο από ίσες ποσότητες από τα εξής:
ΚΑΡΟΤΟ, ΣΠΑΝΑΚΙ, ΜΗΛΟ, ΣΤΑΦΥΛΙ
Πιείτε το χυμό αυτό χωρίς να τον αραιώσετε και με άδειο στομάχι.
Γενικότερα, προσπαθήστε να πίνετε πολλά υγρά (τουλάχιστον 8 ποτήρια την ημέρα) και να γυμνάζεστε με κάποιο τρόπο τουλάχιστον 5 φορές την εβδομάδα για μισή ώρα, αφου η ανεπαρκής άσκηση σε συνδιασμό με μεγάλες περιόδους καθιστικής ζωής μπορεί να προκαλέσει δυσκοιλιότητα λόγω ελλείψεως κίνησης. Αν κάνετε καθιστική εργασία μπορέιτε να βοηθήσετε τον εαυτό σας κάνοντας τακτικές κοιλιακές ασκήσεις.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ
-ΒΟΤΑΝΑ- Προτιμήστε εκείνα που διεγείρουν τη φυσική έκκριση των πεπτικών υγρών όπως τη χολή βοηθώντας ετσι την κένωση. Τετοια βότανα είναι τα εξής:
ΤΑΡΑΞΑΚΟ (ΡΙΖΑ) (Dandelion)
ΓΛΥΚΟΡΡΙΖΑ (Glycyrrhiza glabra)
Tα βότανα αυτά δρούν ως ήπια καθαρτικά, ενώ άλλα όπως η ΣΕΝΝΑ (Cassia ) , η ΚΑΣΚΑΡΑ (Cascara sagrada) και η ΑΛΟΗ δρουν μεσω χημικής ή νευρολογικής διέγερσης, ερεθίζοντας τα τοιχώματα του εντέρου και προκαλώντας δραστική κένωση του περιεχομένου του, γι’αυτό το λόγο μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή ενόχληση στην κοιλιακή χώρα αλλά και παρενέργειες.
Τέλος, ιδιαίτερα αποτελεσματικό και χωρις παρενέργειες είναι το ΜΙΓΜΑ ΒΟΤΑΝΩΝ που διατείθεται με μορφη βάμματος και πίνεται διαλυόμενο στο νερό. Ζητείστε από μας να σας δώσουμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με όλα τα παραπάνω.
-ΑΡΩΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ- εκμεταλλευτειτε τις ευεργετικες ιδιοτητες τωναιθεριων ελαιων, τα οποια μπορούν με πολλούς τρόπους να βοηθήσουν φυσικά στην καλή λειτουργία του εντέρου. Συγκεκριμένα:
Τα αιθέρια έλαια ΚΑΝΕΛΛΑΣ και ΚΙΤΡΟΥ όταν λαμβάνονται εσωτερικά έχουν αποτελεσματική δράση στην ισορροπημένη διαδικασία της κένωσης ενώ τα αιθέρια έλαια ΔΕΝΤΡΟΛΙΒΑΝΟΥ και ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΑΣ μπορούν να βοηθήσουν χρησιμοποιούμενα εξωτερικά με τον εξής τρόπο:
Αναμίξτε 3 σταγόνες αιθερίου ελαίου δεντρολίβανου και μαντζουράνας και 2 σταγόνες ελαίου χαμομηλιού σε 30ml (6 κουταλάκια γλυκού ) αμυγδαλέλαιο. Καντε απαλό μασάζ στην περιοχή γύρω από τον αφαλό με κυκλικές κινήσεις.
-ΓΕΜΜΟΘΕΡΑΠΕΙΑ- αποτελει εξελιγμενο κλαδο της φυτοθεραπειας (μερος της οποιας είναι και η χορηγηση βοτανων και φυτων ειτε ως αποξηραμενο φυτο{δηλαδη με μορφη τσαγιου} ειτε ως βαμμα) , με τη διαφορα ότι στη γεμμοθεραπεια τα χρησιμοποιουμενα μερη του φυτου είναι τα εμβρυικα του κυτταρα, για παραδειγμα τα φρεσκια μπουμπουκια. Τα γεμμοθεραπευτικα σκευασματα χορηγουνται με τη μορφη ποσιμου διαλύματος. Σε αυτήν την περίπτωση χορηγείται δυναμοποιημένο διάλυμα του φυτού ΤΑΡΑΞΑΚΟ.
-ΛΙΘΟΘΕΡΑΠΕΙΑ- είναι μεθοδος που χρησιμοποιει διαλυματα και δυναμοποιημενα ορυκτα με θεραπευτικο σκοπο. Σκοπευει στην ανακουφιση του σωματος από ορισμενα μεταλλικα ιοντα όταν το «μπλοκαρισμα» οδηγει σε παθολογικα συμπτωματα και σημαδια που απαιτουν θεραπεια και η δραση της γινεται συμφωνα με τις αρχες της αναλογιας. Τα σκευασματα αυτά διατειθενται με τη μορφη υπογλωσσιας αμπουλας. Τα σκευασματα αυτά, όπως και όλα τα παραπανω, μπορειτε να τα προμηθευτειτε από το φαρμακειο μας.
-ΡΕΦΛΕΞΟΛΟΓΙΑ- απευθυνθειτε σε καποιον ειδικο που μπορει να σας βοηθησει χρησιμοποιωντας τη μεθοδο αυτή που συνισταται στην πιεση καταλληλων σημειων στα ακρα, γεγονος που ενεργοποιει καποια αντανακλαστικα στο σωμα μας. Το αποτελεσμα μπορει να σας εκπληξει!
-ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ- παναρχαιη μεθοδος ανατολικης προελευσης (η μεθοδος είναι γνωστη εδώ και 4000 χρονια) , με αριστα θεραπευτικα αποτελεσματα, μονη η σε συνδιασμο με φαρμακευτικη αγωγη. Και αυτή η μεθοδος στερειται παρενεργειων, είναι εντελως ακινδυνη ενώ αφορα σε μια μεγαλη γκαμα παθησεων στα πεδια της Παθολογιας, Γυναικολογιας, Ψυχολογιας, Ψυχιατρικης, Δερματολογιας, κτλ.
Δοκιμάστε να πιέσετε με το δάκτυλό σας στο πίσω μέρος του χεριού, σε απόσταση περίπου 4 δακτύλων από τον καρπό και κάντε μασαζ ακολουθώντας κυκλικές κινήσεις.
Λυγίστε το χέρι σας στηρίζοντάς το στον άλλο ώμο. Πιέστε τον αντίχειρα του άλλου σας χεριού βαθιά στην εξωτερική άκρη του αγκώνα του λυγισμένου χεριού και κρατήστε το για 1 λεπτό. Επαναλάβετε και στο άλλο χέρι.
Η δυσκοιλιότητα προσλαμβάνει διαφορετική έννοια στον κάθε άνθρωπο, επειδή η κένωση διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Σε γενικές γραμμές ενας άνθρωπος είναι «φυσιολογικός» όταν αφοδεύει το μέγιστο τρεις φορές την ημέρα και το ελάχιστο μια φορά στις τρείς ημέρες. Δυσκοιλιότητα υπάρχει όταν σημειώνεται μια αλλαγή στην κανονική σειρά και τα κόπρανα είναι τοσο σκληρά που δυσκολεύουν την αφόδευση.ΑΙΤΙΕΣ ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑΣ
Ο βασικός λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι υποφέρουν από δυσκοιλιότητα είναι εξαιτίας της έλλειψης φυτικών ινών στη διατροφή τους. Οι φυτικές ίνες βρίσκονται σε τροφές όπως φρούτα και λαχανικά, ψωμί και ζυμαρικά ολικής άλεσης καθώς και σκούρο ρύζι. Άλλοι πολύ σημαντικοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να υποφέρει κάποιος από δυσκοιλιότητα είναι η έλλειψη υγρών, το άγχος καθώς και κάποια συμπληρώματα βιταμινών όπως το ασβέστιο και ο σίδηρος, αλλά και λόγω καποιων φαρμάκων όπως τα αντισταμινικά.
Τέλος, δυσκοιλιότητα μπορεί να εμφανίζουν οι έγκυες γυναίκες , ενώ αν η δυσκοιλιότητα επιμένει, μπορεί να είναι σύμπτωμα μιας περισσότερο σοβαρής ασθένειας.
ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Ο γιατρός θα σας θέσει κάποιες συνηθισμένες ερωτήσεις για να διαπιστώσει μήπως υπάρχει κάποια σοβαρή αιτία που προκαλεί τη δυσκοιλιότητα, για παράδειγμα μπορεί να σας ρωτήσει αν έχετε παρατηρήσει αίμα στα κόπρανά σας, ενώ στη συνέχεια θα σας δώσει καποιες συστάσεις σχετικά με τη διατροφή και τον τρόπο ζωης σας.
Σε ορισμένες περιπτώσεις ο γιατρός μπορεί να συστήσει καποια καθαρτικά, για παράδειγμα ορισμένα καθαρτικά τα οποία περιέχουν λακτόζη, ετσι ώστε να διευκούνει τη διαδικασία της αφόδευσης.
Καλό θα είναι να αποφεύγετε τη χρήση καθαρτικών χωρίς να λάβετε ιατρική συμβουλή, ενώ τα λιγότερο «επικίνδυνα» είναι εκείνα που περιέχουν φυτικές ίνες ή ακατέργαστα συστατικά. Να μην ξεχνάτε ότι η συχνή χρήση των καθαρτικών μπορεί να «αποδυναμώσει» το έντερο (προκαλώντας ατονία στο έντερο ή καταστρέφοντας τη χλωρίδα του) ή να προκαλέσει τη δημιουργία κάποιου άλλου σοβαρού προβλήματος.
ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙΤΕ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΣΑΣ ΑΝ Η ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ, ΑΝ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΕ ΑΙΜΑ ΣΤΑ ΚΟΠΡΑΝΑ ΣΑΣ Ή ΕΝΤΟΝΟ ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟ ΠΟΝΟ Ή ΤΕΛΟΣ ΑΝ Η ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΕΝΟΣ ΦΑΡΜΑΚΟΥ.
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ
Τρώτε καθημερινά τουλάχιστον 5 μερίδες από φρέσκα φρούτα και λαχανικά, ενω προτιμήστε να καταναλώνετε ζυμαρικά και ψωμί ολικής άλεσης, πολλά όσπρια και σκούρο ρύζι.
Τα καθαρτικά θα μπορούσαν να σας φανούν τελείως περιττά αν μπορείτε να τρώτε πολλές φυτικές ίνες και να πίνετε πολύ νερό. Ο φυσικός τρόπος για να ξεπεράσετε το πρόβλημα είναι να τρώτε τροφές που έχουν εκ φύσεως καθαρτική ενέργεια όπως αχλάδια, δαμάσκηνα, κρεμμυδόσουπα, λινέλαιο, πράσινα λαχανικά και μεταλλικά στοιχεία καθώς και να αποφεύγετε τις αμυλούχες τροφές και τα προϊόντα από λευκό αλεύρι.
Δοκιμάστε να παρασκευάσετε ένα φυσικό χυμό από φρέσκα φρούτα και λαχανικά που θα μπορούσε να βοηθήσει στη φυσιολογικότερη λειτουργία του εντέρου σας:
Φτιαξτε μισό λίτρο από ίσες ποσότητες από τα εξής:
ΚΑΡΟΤΟ, ΣΠΑΝΑΚΙ, ΜΗΛΟ, ΣΤΑΦΥΛΙ
Πιείτε το χυμό αυτό χωρίς να τον αραιώσετε και με άδειο στομάχι.
Γενικότερα, προσπαθήστε να πίνετε πολλά υγρά (τουλάχιστον 8 ποτήρια την ημέρα) και να γυμνάζεστε με κάποιο τρόπο τουλάχιστον 5 φορές την εβδομάδα για μισή ώρα, αφου η ανεπαρκής άσκηση σε συνδιασμό με μεγάλες περιόδους καθιστικής ζωής μπορεί να προκαλέσει δυσκοιλιότητα λόγω ελλείψεως κίνησης. Αν κάνετε καθιστική εργασία μπορέιτε να βοηθήσετε τον εαυτό σας κάνοντας τακτικές κοιλιακές ασκήσεις.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ
-ΒΟΤΑΝΑ- Προτιμήστε εκείνα που διεγείρουν τη φυσική έκκριση των πεπτικών υγρών όπως τη χολή βοηθώντας ετσι την κένωση. Τετοια βότανα είναι τα εξής:
ΤΑΡΑΞΑΚΟ (ΡΙΖΑ) (Dandelion)
ΓΛΥΚΟΡΡΙΖΑ (Glycyrrhiza glabra)
Tα βότανα αυτά δρούν ως ήπια καθαρτικά, ενώ άλλα όπως η ΣΕΝΝΑ (Cassia ) , η ΚΑΣΚΑΡΑ (Cascara sagrada) και η ΑΛΟΗ δρουν μεσω χημικής ή νευρολογικής διέγερσης, ερεθίζοντας τα τοιχώματα του εντέρου και προκαλώντας δραστική κένωση του περιεχομένου του, γι’αυτό το λόγο μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή ενόχληση στην κοιλιακή χώρα αλλά και παρενέργειες.
Τέλος, ιδιαίτερα αποτελεσματικό και χωρις παρενέργειες είναι το ΜΙΓΜΑ ΒΟΤΑΝΩΝ που διατείθεται με μορφη βάμματος και πίνεται διαλυόμενο στο νερό. Ζητείστε από μας να σας δώσουμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με όλα τα παραπάνω.
-ΑΡΩΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ- εκμεταλλευτειτε τις ευεργετικες ιδιοτητες τωναιθεριων ελαιων, τα οποια μπορούν με πολλούς τρόπους να βοηθήσουν φυσικά στην καλή λειτουργία του εντέρου. Συγκεκριμένα:
Τα αιθέρια έλαια ΚΑΝΕΛΛΑΣ και ΚΙΤΡΟΥ όταν λαμβάνονται εσωτερικά έχουν αποτελεσματική δράση στην ισορροπημένη διαδικασία της κένωσης ενώ τα αιθέρια έλαια ΔΕΝΤΡΟΛΙΒΑΝΟΥ και ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΑΣ μπορούν να βοηθήσουν χρησιμοποιούμενα εξωτερικά με τον εξής τρόπο:
Αναμίξτε 3 σταγόνες αιθερίου ελαίου δεντρολίβανου και μαντζουράνας και 2 σταγόνες ελαίου χαμομηλιού σε 30ml (6 κουταλάκια γλυκού ) αμυγδαλέλαιο. Καντε απαλό μασάζ στην περιοχή γύρω από τον αφαλό με κυκλικές κινήσεις.
-ΓΕΜΜΟΘΕΡΑΠΕΙΑ- αποτελει εξελιγμενο κλαδο της φυτοθεραπειας (μερος της οποιας είναι και η χορηγηση βοτανων και φυτων ειτε ως αποξηραμενο φυτο{δηλαδη με μορφη τσαγιου} ειτε ως βαμμα) , με τη διαφορα ότι στη γεμμοθεραπεια τα χρησιμοποιουμενα μερη του φυτου είναι τα εμβρυικα του κυτταρα, για παραδειγμα τα φρεσκια μπουμπουκια. Τα γεμμοθεραπευτικα σκευασματα χορηγουνται με τη μορφη ποσιμου διαλύματος. Σε αυτήν την περίπτωση χορηγείται δυναμοποιημένο διάλυμα του φυτού ΤΑΡΑΞΑΚΟ.
-ΛΙΘΟΘΕΡΑΠΕΙΑ- είναι μεθοδος που χρησιμοποιει διαλυματα και δυναμοποιημενα ορυκτα με θεραπευτικο σκοπο. Σκοπευει στην ανακουφιση του σωματος από ορισμενα μεταλλικα ιοντα όταν το «μπλοκαρισμα» οδηγει σε παθολογικα συμπτωματα και σημαδια που απαιτουν θεραπεια και η δραση της γινεται συμφωνα με τις αρχες της αναλογιας. Τα σκευασματα αυτά διατειθενται με τη μορφη υπογλωσσιας αμπουλας. Τα σκευασματα αυτά, όπως και όλα τα παραπανω, μπορειτε να τα προμηθευτειτε από το φαρμακειο μας.
-ΡΕΦΛΕΞΟΛΟΓΙΑ- απευθυνθειτε σε καποιον ειδικο που μπορει να σας βοηθησει χρησιμοποιωντας τη μεθοδο αυτή που συνισταται στην πιεση καταλληλων σημειων στα ακρα, γεγονος που ενεργοποιει καποια αντανακλαστικα στο σωμα μας. Το αποτελεσμα μπορει να σας εκπληξει!
-ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ- παναρχαιη μεθοδος ανατολικης προελευσης (η μεθοδος είναι γνωστη εδώ και 4000 χρονια) , με αριστα θεραπευτικα αποτελεσματα, μονη η σε συνδιασμο με φαρμακευτικη αγωγη. Και αυτή η μεθοδος στερειται παρενεργειων, είναι εντελως ακινδυνη ενώ αφορα σε μια μεγαλη γκαμα παθησεων στα πεδια της Παθολογιας, Γυναικολογιας, Ψυχολογιας, Ψυχιατρικης, Δερματολογιας, κτλ.
Δοκιμάστε να πιέσετε με το δάκτυλό σας στο πίσω μέρος του χεριού, σε απόσταση περίπου 4 δακτύλων από τον καρπό και κάντε μασαζ ακολουθώντας κυκλικές κινήσεις.
Λυγίστε το χέρι σας στηρίζοντάς το στον άλλο ώμο. Πιέστε τον αντίχειρα του άλλου σας χεριού βαθιά στην εξωτερική άκρη του αγκώνα του λυγισμένου χεριού και κρατήστε το για 1 λεπτό. Επαναλάβετε και στο άλλο χέρι.
Βιταμίνη Β12 και χορτοφαγία
Βιταμίνη Β12 και χορτοφαγία
Η βιταμίνη Β12 ή αλλιώς κυανοκοβαλαμίνη ανήκει στην ομάδα των βιταμινών Β (σύμπλεγμα Β). Έχει πολλές σημαντικές λειτουργίες για το οργανισμό. Ενδεικτικά αναφέρουμε :
1. αποτελεί τμήμα συνενζύμων
2. είναι απαραίτητα για τη σύνθεση του DNA,
3. συμμετέχει στη σύνθεση της μυελίνης(βρίσκεται στο νευρικό ιστό)
4. συμμετέχει στην ωρίμανση των ερυθρών αιμοσφαιρίων κ.α
Η Β12 έχει μία ιδιαιτερότητα: βρίσκεται αποκλειστικά σε ζωικά τρόφιμα. Για την ακρίβεια συντίθεται στα φυτοφάγα ζώα, σε βακτήρια και σε μύκητες. Οι διατροφικές πηγές της Β12 είναι τα εντόσθια (καρδιά, νεφρά, συκώτι), το κρέας γενικά, τα ψάρια, τα θαλασσινά, το τυρί , το αυγό και το γάλα.
* Τί συμβαίνει λοιπόν με τα άτομα που ακολουθούν μία αυστηρά χορτοφαγική διατροφή;
Καταρχάς πρέπει να αναφέρουμε ότι η βιταμίνη Β12 αποθηκεύεται στο συκώτι. Τα αποθέματα μπορεί να κρατήσουν από 5 έως 7 χρόνια περίπου. Έτσι, ένα άτομο που θα ακολουθήσει για ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα χορτοφαγική διατροφή δε θα αντιμετωπίσει προβλήματα από την έλλειψη της Β12.
Από την άλλη, άτομα που ακολουθούν για χρόνια αυστηρή χορτοφαγική διατροφή θα παρουσιάσουν έλλειψη. Αυστηρή χορτοφαγική διατροφή σημαίνει ότι αποφεύγουν, όχι μόνο το κρέας αλλά κάθε τι που προέρχεται από ζώα πχ αυγά, γάλα, ψάρι, αυγά ψαριού (σε ακραίες περιπτώσεις ακόμα και το μέλι->μέλισσα).
* Ποιά είνα τα προβλήματα που προκύπτουν από την έλλειψη βιταμίνης Β12;
Συμπτώματα ανεπάρκειας Β12 (κυανοκοβαλαμίνης)
Ανορεξία
Κακοήθης αναιμία
Απώλεια βάρους
Κατάθλιψη
Δύσπνοια
Νευρικές βλάβες
Γλωσσίτιδα
Παράλυση
Παράταση χρόνου αιμορραγίας
Επίσης πρέπει να ανεφερθεί ότι η έλλειψη βιταμίνης Β12 έχει συνέπειες στην ανάπτυξη των παιδιών.
* Τί μπορεί να κάνει ένας αυστηρός χορτοφάγος (vegan) προκειμένου να αποφύγει την ανεπάρκεια της Β12;
Η μία λύση έγκειται στην εισαγωγή ορισμένων ζωικών τροφών στη διατροφή του όπως γάλα, αυγά, ίσως ακόμα και ψάρι ή θαλασσινά. Αυτό εξαρτάται από τις προσωπικές του επιλογές και πεποιθήσεις.
Εάν δεν είναι διατεθειμένος να αλλάξει διατροφικές συνήθειες η άλλη λύση είναι η πρόσληψη συμπληρώματος βιταμίνης B12.
* Σε ποιές άλλες περιπτώσεις εκτός από την χορτοφαγία μπορεί να παρουσιαστεί ανεπάρκεια βιταμίνης Β12;
Για να απορροφάται σωστά από τον οργανισμό η βιταμίνη Β12 είναι απαραίτητη η ύπαρξη του ενδογενούς παράγοντα (ιntrinsic factor), μίας πρωτεΐνης που παράγεται στο στομάχι.
Όταν δεν υπάρχει αυτός ο ενδογενής παράγοντας τότε παρουσιάζεται έλλειψη βιταμίνης Β12.
Αυτό μπορεί να συμβεί στις εξής περιπτώσεις:
1. κακοήθης αναιμία
2. αφαίρεση στομάχου
3. παρασιτικές λοιμώξεις
Επίσης μπορεί να παρατηρηθεί ανεπάρκεια της βιταμίνης Β12 σε ηλικιωμένα άτομα.
http://thematadiatrofis.blogspot.com/
ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ
Η βιταμίνη Β12 είναι διαθέσιμη σε δισκία, σε κάψουλες και σε ενέσιμες μορφές βρίσκεται σε πολλά πολυβιταμινούχα συμπληρώματα. Ανεπάρκεια της Β12, λόγω έλλειψης ενδογενούς παράγοντα, γενικά θεραπεύεται με τη χορήγηση κοβαλαμίνης παρεντερικά. Ωστόσο, μια έρευνα έδειξε πως η χορήγηση ημερησίως 2mg Β12 από το στόμα ήταν το ίδιο αποτελεσματική με την ενδομυϊκά χορήγηση 1mg Β12 μια φορά το μήνα.
Σε περιπτώσεις ανεπάρκειας χρειάζονται 2 με 25 μg Β12 ημερησίως.
Η βιταμίνη Β12 εμπλέκεται στην ανακύκλωση των συνενζύμων του φυλλικού οξέος και στην αποσύνθεση της βαλίνης. Απαιτείται, επίσης, για τη μυελινοποίηση των νεύρων, την αναπαραγωγή των κυττάρων, την αιμοποίηση και τη σύνθεση των νουκλεοπρωτεϊνών. Τρεις βιοχημικές αντιδράσεις απαιτούν την παρουσία της βιταμίνης Β12 ως μεθυλ-κοβαλαμίνης ή ως αδενοσυλ-κοβαλαμίνης:
1) Η μετατροπή της ομοκυστεΐνης σε μεθειονίνη,
2) Η μετατροπή του L-μεθυλμαλονυλο-CoA σε ηλέκτρυλο-CoA,
3) Ο ισομερισμός της L-λευκίνης και της β-λευκίνης.
Το ασφαλές ανώτερο όριο είναι 3000mcg ανά ημέρα.
http://iatreion.gr/
ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
Η βιταμίνη Β12 μπορεί περιστασιακά να προκαλέσει διάρροια και κνησμός στο δέρμα. Επίσης υπερβολικές δόσεις επίσης, μπορεί να επιδεινώσουν την ακμή.
ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ
Με φάρμακα
Αλκοόλ: Υπερβολική πρόσληψη μπορεί να επηρεάσει την απορρόφηση της βιταμίνης Β12.
Μπορεί να ελαττώσουν την απορρόφηση της Β12 οι αμινογλυκοσίδες, τα αμινοσαλικυλικά, η χλωραμφενικόλη, η χολεστυραμίνη, η κολχικίνη, η μετφορμίνη, τα μεθυλντόπα, τα από του στόματος αντισυλληπτικά, οι ανταγωνιστές του υποδοχέα Η2 της ισταμίνης κ.α.
Τα αντιβιοτικά μπορεί να αλληλεπιδράσουν με μικροβιολογικές εξετάσεις προσδιορισμού ερυθροκυτταρικής Β12 και Β12 ορού (ψευδή χαμηλά αποτελέσματα).
Το χλωριούχο κάλιο (τροποποιημένη απελευθέρωση): Παρατεταμένη χορήγηση μπορεί να ελαττώσει τα επίπεδα της Β12 και οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων: Παρατεταμένη θεραπεία μπορεί να ελαττώσει τα επίπεδα ορού της Β12.
Με θρεπτικά συστατικά
Φυλλικό οξύ: Μεγάλες δόσεις οι οποίες χορηγούνται κατ΄ επανάληψη μπορεί να ελαττώσουν τα επίπεδα της Β12 στο αίμα.
Βιταμίνη C: Μπορεί να καταστρέψει την Β12 (αποφυγή της πρόσληψης μεγάλων δόσεων βιταμίνης C μέσα σε μία ώρα από την πρόσληψη Β12 από το στόμα).
ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
Η βιταμίνη Β12 δεν πρέπει να χορηγείται για τη θεραπεία της ανεπάρκειας, εάν δεν έχει προηγηθεί πλήρης διάγνωση (χορήγηση >10μg ημερησίως μπορεί να προαγάγει αιματολογική αντίδραση σε ασθενείς με ανεπάρκεια φυλλικού οξέος).
Εγκυμοσύνη και θηλασμός
Τα συμπληρώματα μπορεί κάποιες φορές να απαιτούνται (ιδιαίτερα σε γυναίκες χορτοφάγους). Δεν έχουν αναφερθεί προβλήματα με τη χορήγηση φυσιολογικών δόσεων.
www.mednutrition.gr/
Η βιταμίνη Β12 ή αλλιώς κυανοκοβαλαμίνη ανήκει στην ομάδα των βιταμινών Β (σύμπλεγμα Β). Έχει πολλές σημαντικές λειτουργίες για το οργανισμό. Ενδεικτικά αναφέρουμε :
1. αποτελεί τμήμα συνενζύμων
2. είναι απαραίτητα για τη σύνθεση του DNA,
3. συμμετέχει στη σύνθεση της μυελίνης(βρίσκεται στο νευρικό ιστό)
4. συμμετέχει στην ωρίμανση των ερυθρών αιμοσφαιρίων κ.α
Η Β12 έχει μία ιδιαιτερότητα: βρίσκεται αποκλειστικά σε ζωικά τρόφιμα. Για την ακρίβεια συντίθεται στα φυτοφάγα ζώα, σε βακτήρια και σε μύκητες. Οι διατροφικές πηγές της Β12 είναι τα εντόσθια (καρδιά, νεφρά, συκώτι), το κρέας γενικά, τα ψάρια, τα θαλασσινά, το τυρί , το αυγό και το γάλα.
* Τί συμβαίνει λοιπόν με τα άτομα που ακολουθούν μία αυστηρά χορτοφαγική διατροφή;
Καταρχάς πρέπει να αναφέρουμε ότι η βιταμίνη Β12 αποθηκεύεται στο συκώτι. Τα αποθέματα μπορεί να κρατήσουν από 5 έως 7 χρόνια περίπου. Έτσι, ένα άτομο που θα ακολουθήσει για ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα χορτοφαγική διατροφή δε θα αντιμετωπίσει προβλήματα από την έλλειψη της Β12.
Από την άλλη, άτομα που ακολουθούν για χρόνια αυστηρή χορτοφαγική διατροφή θα παρουσιάσουν έλλειψη. Αυστηρή χορτοφαγική διατροφή σημαίνει ότι αποφεύγουν, όχι μόνο το κρέας αλλά κάθε τι που προέρχεται από ζώα πχ αυγά, γάλα, ψάρι, αυγά ψαριού (σε ακραίες περιπτώσεις ακόμα και το μέλι->μέλισσα).
* Ποιά είνα τα προβλήματα που προκύπτουν από την έλλειψη βιταμίνης Β12;
Συμπτώματα ανεπάρκειας Β12 (κυανοκοβαλαμίνης)
Ανορεξία
Κακοήθης αναιμία
Απώλεια βάρους
Κατάθλιψη
Δύσπνοια
Νευρικές βλάβες
Γλωσσίτιδα
Παράλυση
Παράταση χρόνου αιμορραγίας
Επίσης πρέπει να ανεφερθεί ότι η έλλειψη βιταμίνης Β12 έχει συνέπειες στην ανάπτυξη των παιδιών.
* Τί μπορεί να κάνει ένας αυστηρός χορτοφάγος (vegan) προκειμένου να αποφύγει την ανεπάρκεια της Β12;
Η μία λύση έγκειται στην εισαγωγή ορισμένων ζωικών τροφών στη διατροφή του όπως γάλα, αυγά, ίσως ακόμα και ψάρι ή θαλασσινά. Αυτό εξαρτάται από τις προσωπικές του επιλογές και πεποιθήσεις.
Εάν δεν είναι διατεθειμένος να αλλάξει διατροφικές συνήθειες η άλλη λύση είναι η πρόσληψη συμπληρώματος βιταμίνης B12.
* Σε ποιές άλλες περιπτώσεις εκτός από την χορτοφαγία μπορεί να παρουσιαστεί ανεπάρκεια βιταμίνης Β12;
Για να απορροφάται σωστά από τον οργανισμό η βιταμίνη Β12 είναι απαραίτητη η ύπαρξη του ενδογενούς παράγοντα (ιntrinsic factor), μίας πρωτεΐνης που παράγεται στο στομάχι.
Όταν δεν υπάρχει αυτός ο ενδογενής παράγοντας τότε παρουσιάζεται έλλειψη βιταμίνης Β12.
Αυτό μπορεί να συμβεί στις εξής περιπτώσεις:
1. κακοήθης αναιμία
2. αφαίρεση στομάχου
3. παρασιτικές λοιμώξεις
Επίσης μπορεί να παρατηρηθεί ανεπάρκεια της βιταμίνης Β12 σε ηλικιωμένα άτομα.
http://thematadiatrofis.blogspot.com/
ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ
Η βιταμίνη Β12 είναι διαθέσιμη σε δισκία, σε κάψουλες και σε ενέσιμες μορφές βρίσκεται σε πολλά πολυβιταμινούχα συμπληρώματα. Ανεπάρκεια της Β12, λόγω έλλειψης ενδογενούς παράγοντα, γενικά θεραπεύεται με τη χορήγηση κοβαλαμίνης παρεντερικά. Ωστόσο, μια έρευνα έδειξε πως η χορήγηση ημερησίως 2mg Β12 από το στόμα ήταν το ίδιο αποτελεσματική με την ενδομυϊκά χορήγηση 1mg Β12 μια φορά το μήνα.
Σε περιπτώσεις ανεπάρκειας χρειάζονται 2 με 25 μg Β12 ημερησίως.
Η βιταμίνη Β12 εμπλέκεται στην ανακύκλωση των συνενζύμων του φυλλικού οξέος και στην αποσύνθεση της βαλίνης. Απαιτείται, επίσης, για τη μυελινοποίηση των νεύρων, την αναπαραγωγή των κυττάρων, την αιμοποίηση και τη σύνθεση των νουκλεοπρωτεϊνών. Τρεις βιοχημικές αντιδράσεις απαιτούν την παρουσία της βιταμίνης Β12 ως μεθυλ-κοβαλαμίνης ή ως αδενοσυλ-κοβαλαμίνης:
1) Η μετατροπή της ομοκυστεΐνης σε μεθειονίνη,
2) Η μετατροπή του L-μεθυλμαλονυλο-CoA σε ηλέκτρυλο-CoA,
3) Ο ισομερισμός της L-λευκίνης και της β-λευκίνης.
Το ασφαλές ανώτερο όριο είναι 3000mcg ανά ημέρα.
http://iatreion.gr/
ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
Η βιταμίνη Β12 μπορεί περιστασιακά να προκαλέσει διάρροια και κνησμός στο δέρμα. Επίσης υπερβολικές δόσεις επίσης, μπορεί να επιδεινώσουν την ακμή.
ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ
Με φάρμακα
Αλκοόλ: Υπερβολική πρόσληψη μπορεί να επηρεάσει την απορρόφηση της βιταμίνης Β12.
Μπορεί να ελαττώσουν την απορρόφηση της Β12 οι αμινογλυκοσίδες, τα αμινοσαλικυλικά, η χλωραμφενικόλη, η χολεστυραμίνη, η κολχικίνη, η μετφορμίνη, τα μεθυλντόπα, τα από του στόματος αντισυλληπτικά, οι ανταγωνιστές του υποδοχέα Η2 της ισταμίνης κ.α.
Τα αντιβιοτικά μπορεί να αλληλεπιδράσουν με μικροβιολογικές εξετάσεις προσδιορισμού ερυθροκυτταρικής Β12 και Β12 ορού (ψευδή χαμηλά αποτελέσματα).
Το χλωριούχο κάλιο (τροποποιημένη απελευθέρωση): Παρατεταμένη χορήγηση μπορεί να ελαττώσει τα επίπεδα της Β12 και οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων: Παρατεταμένη θεραπεία μπορεί να ελαττώσει τα επίπεδα ορού της Β12.
Με θρεπτικά συστατικά
Φυλλικό οξύ: Μεγάλες δόσεις οι οποίες χορηγούνται κατ΄ επανάληψη μπορεί να ελαττώσουν τα επίπεδα της Β12 στο αίμα.
Βιταμίνη C: Μπορεί να καταστρέψει την Β12 (αποφυγή της πρόσληψης μεγάλων δόσεων βιταμίνης C μέσα σε μία ώρα από την πρόσληψη Β12 από το στόμα).
ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
Η βιταμίνη Β12 δεν πρέπει να χορηγείται για τη θεραπεία της ανεπάρκειας, εάν δεν έχει προηγηθεί πλήρης διάγνωση (χορήγηση >10μg ημερησίως μπορεί να προαγάγει αιματολογική αντίδραση σε ασθενείς με ανεπάρκεια φυλλικού οξέος).
Εγκυμοσύνη και θηλασμός
Τα συμπληρώματα μπορεί κάποιες φορές να απαιτούνται (ιδιαίτερα σε γυναίκες χορτοφάγους). Δεν έχουν αναφερθεί προβλήματα με τη χορήγηση φυσιολογικών δόσεων.
www.mednutrition.gr/
Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010
Serrapeptase για σώμα χωρίς πόνους και χωρίς φλεγμονές.
Η Serrapeptase είναι ένα ένζυμο που βρέθηκε αρχικά σε μεταξοσκώληκες και σήμερα θεωρείται κορυφαίο φάρμακο στην Ευρώπη και έχει μια ιστορία 25 χρόνων της χρήσης σε ορισμένα μέρη της Ευρώπης και της Ασίας
Είναι ένα πρωτεολυτικό- συστημικό ένζυμο .
Η βασική του δράση είναι η δυνατότητά του να κατατρώει κυριολεκτικά τους μη ζωντανούς σχηματισμούς μέσα στο σώμα μας πχ: τους θρόμβους, την αρτηριακή πλάκα, το λίπος στην κυκλοφορία του αίματος, τις υδατικές κύστεις, τις λιπώδεις κύστεις , την βλέννα, τα πήγματα τα προιόντα απόπτωσης των κυττάρων….
Επίσης έχει την ιδιότητα να καθαρίζει τα αιμοφόρα αγγεία και με τον τρόπο αυτό να βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, να βοηθά τον οργανισμό να οξυγονώνεται πληρέστερα και να τρέφεται αποτελεσματικότερα.
Διαλύει τον ινώδη ιστό και τον απομακρύνει από το σώμα. Ο ιστός αυτός, fibrin, είναι μια πρωτείνη και σχηματίζεται από το σώμα μας κάθε φορά που υπάρχει τραυματισμός ή φλεγμονή σε κάποια ομάδα κυττάρων. Η πρωτείνη αυτή, καλύπτει την περιοχή που έχει προσβληθεί για να μπορέσουν εκεί να δημιουργηθούν νέα κύτταρα και μετά από την ολοκλήρωση της διαδικασίας αυτής αποβάλλεται. Αν το σώμα αυτό δεν μπορεί να το κάνει μόνο του, το κάνει η σερραπεπτάση.
Σημαντική της λειτουργία , επίσης, είναι και η ικανότητά της να διαλύει την αμυλοειδή πλάκα, όπου στο σώμα αυτή συσσωρεύεται Αυτή η πλάκα συσσωρεύεται σε όλο το σώμα και είναι η πηγή του χρόνιου πόνου σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Η Νόσος του Alzheimer είναι επίσης μια συσσώρευση αμυλοειδών πλακών στον εγκέφαλο..
Και τελικά το πιο σημαντικό: η σερραπεπτάση σε αντίθεση με πολλά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αφαίρεση πλάκας από το αρτηριακό τοίχωμα ή για την μείωση των λιπιδίων στην κυκλοφορία του αίματος, δεν εμποδίζει τη βιοσύνθεση της χοληστερόλης η οποία σε καθαρή μορφή είναι ένα αντιοξειδωτικό που απαιτείται για να λειτουργούν σωστά όλα τα όργανα του σώματος.
Σερραπεπτάση, λοιπόν για περισσότερο καθαρό καρδιαγγειακό σύστημα, καθαρότερο αναπνευστικό σύστημα και σώμα χωρίς πόνους και χωρίς φλεγμονές.
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΓΙΑ:
• Πόνο του κάθε είδους και κάθε είδους φλεγμονή
• Αρθρίτιδα, σκλήρυνση κατά πλάκας, ρευματοειδή αρθρίτιδα ,Λύκο
• Πονοκεφάλους και ημικρανίες , χρόνιες λοιμώξεις του αυτιού
• Εμφύσημα, βρογχίτιδα, πνευμονική φυματίωση, βρογχικό άσθμα, βρογχιεκτασία,
• Ιγμορίτιδα και καταρροή, χρόνια βλέννα στον ρινοφάρυγγα,
• αθλητικές κακώσεις, τραυματικό οίδημα, μετεγχειρητικό οίδημα, σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα
• φλεγμονώδεις νόσους των εντέρων (του Crohn, Κολίτιδα κλπ..) ινοκυστική μαστίτιδα ..
• χρόνιες φλεγμονές στους μύες π.χ. Ινομυαλγία
• Καρδιαγγειακή υγεία, πρόληψη και θεραπεία θρομβωτικών σχηματισμών, αρτηριοσκλήρωση, λιπίδια αίαμτος, χοληστερίνη.
• φλεβίτιδα , θρομβοφλεβίτιδα
• σημαντικό βοήθημα στα αυτοάνοσα νοσήματα, χωρίς να καταστέλλει το ανοσοποιητικό
Είναι ένα πρωτεολυτικό- συστημικό ένζυμο .
Η βασική του δράση είναι η δυνατότητά του να κατατρώει κυριολεκτικά τους μη ζωντανούς σχηματισμούς μέσα στο σώμα μας πχ: τους θρόμβους, την αρτηριακή πλάκα, το λίπος στην κυκλοφορία του αίματος, τις υδατικές κύστεις, τις λιπώδεις κύστεις , την βλέννα, τα πήγματα τα προιόντα απόπτωσης των κυττάρων….
Επίσης έχει την ιδιότητα να καθαρίζει τα αιμοφόρα αγγεία και με τον τρόπο αυτό να βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, να βοηθά τον οργανισμό να οξυγονώνεται πληρέστερα και να τρέφεται αποτελεσματικότερα.
Διαλύει τον ινώδη ιστό και τον απομακρύνει από το σώμα. Ο ιστός αυτός, fibrin, είναι μια πρωτείνη και σχηματίζεται από το σώμα μας κάθε φορά που υπάρχει τραυματισμός ή φλεγμονή σε κάποια ομάδα κυττάρων. Η πρωτείνη αυτή, καλύπτει την περιοχή που έχει προσβληθεί για να μπορέσουν εκεί να δημιουργηθούν νέα κύτταρα και μετά από την ολοκλήρωση της διαδικασίας αυτής αποβάλλεται. Αν το σώμα αυτό δεν μπορεί να το κάνει μόνο του, το κάνει η σερραπεπτάση.
Σημαντική της λειτουργία , επίσης, είναι και η ικανότητά της να διαλύει την αμυλοειδή πλάκα, όπου στο σώμα αυτή συσσωρεύεται Αυτή η πλάκα συσσωρεύεται σε όλο το σώμα και είναι η πηγή του χρόνιου πόνου σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Η Νόσος του Alzheimer είναι επίσης μια συσσώρευση αμυλοειδών πλακών στον εγκέφαλο..
Και τελικά το πιο σημαντικό: η σερραπεπτάση σε αντίθεση με πολλά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αφαίρεση πλάκας από το αρτηριακό τοίχωμα ή για την μείωση των λιπιδίων στην κυκλοφορία του αίματος, δεν εμποδίζει τη βιοσύνθεση της χοληστερόλης η οποία σε καθαρή μορφή είναι ένα αντιοξειδωτικό που απαιτείται για να λειτουργούν σωστά όλα τα όργανα του σώματος.
Σερραπεπτάση, λοιπόν για περισσότερο καθαρό καρδιαγγειακό σύστημα, καθαρότερο αναπνευστικό σύστημα και σώμα χωρίς πόνους και χωρίς φλεγμονές.
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΓΙΑ:
• Πόνο του κάθε είδους και κάθε είδους φλεγμονή
• Αρθρίτιδα, σκλήρυνση κατά πλάκας, ρευματοειδή αρθρίτιδα ,Λύκο
• Πονοκεφάλους και ημικρανίες , χρόνιες λοιμώξεις του αυτιού
• Εμφύσημα, βρογχίτιδα, πνευμονική φυματίωση, βρογχικό άσθμα, βρογχιεκτασία,
• Ιγμορίτιδα και καταρροή, χρόνια βλέννα στον ρινοφάρυγγα,
• αθλητικές κακώσεις, τραυματικό οίδημα, μετεγχειρητικό οίδημα, σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα
• φλεγμονώδεις νόσους των εντέρων (του Crohn, Κολίτιδα κλπ..) ινοκυστική μαστίτιδα ..
• χρόνιες φλεγμονές στους μύες π.χ. Ινομυαλγία
• Καρδιαγγειακή υγεία, πρόληψη και θεραπεία θρομβωτικών σχηματισμών, αρτηριοσκλήρωση, λιπίδια αίαμτος, χοληστερίνη.
• φλεβίτιδα , θρομβοφλεβίτιδα
• σημαντικό βοήθημα στα αυτοάνοσα νοσήματα, χωρίς να καταστέλλει το ανοσοποιητικό
Kαφές για Ασθένειες του Ήπατος
Ο καφές μπορεί να έχει προστατευτικές επιδράσεις στο συκώτι. Aτομα που κινδυνεύουν από ασθένειες του ήπατος, είναι δυνατό...να επωφελούνται από την κατανάλωση καφέ και άλλων ποτών που περιέχουν καφεΐνη. Οι ασθενείς που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για προβλήματα στο συκώτι τους ανήκουν σε διάφορες κατηγορίες.
Οι συχνότερες αιτίες για τις οποίες δημιουργούνται κίνδυνοι βλάβης στο συκώτι είναι οι ακόλουθες:
Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ
Ηπατίτιδα Β και C
Υπερφόρτωση του οργανισμού σε σίδηρο
Παχυσαρκία
Ανωμαλίες του μεταβολισμού της γλυκόζης
Υπάρχουν στοιχεία που υποστηρίζουν ότι η καφεΐνη σε βιοχημικό επίπεδο καταστέλλει τους υποδοχείς των κυττάρων για την αδενοσίνη. Αυτή είναι μια από τις βασικές δράσεις της καφεΐνης που ευθύνεται και για τη διεγερτική της δράση. Παράλληλα η καταστολή των υποδοχέων των κυττάρων για την αδενοσίνη, επιδρά στο ανοσολογικό σύστημα του οργανισμού. Το σύστημα αυτό είναι υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού μας.
Σε ασθενείς που κινδυνεύουν από βλάβες στο συκώτι για διάφορους λόγους, η δραστηριοποίηση του ανοσολογικού συστήματος, προσφέρει προστασία στο συκώτι. Δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί οι μηχανισμοί με τους οποίους επιτυγχάνεται η προστασία αυτή στο συκώτι.
Ερευνητές από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των Ηνωμένων Πολιτειών, εξέτασαν 5.944 ενήλικες ασθενείς που είχαν παράγοντες ψηλού κινδύνου για βλάβες στο συκώτι, όπως αυτούς που αναφέρουμε πιο πάνω. Η έρευνα έγινε από 1988 μέχρι το 1994 μέσα στα πλαίσια του National Health and Nutrition Examination Survey, NHANES III. Οι ερευνητές μελέτησαν την κατανάλωση που είχαν οι ασθενείς αυτοί, ροφημάτων ή ποτών που περιείχαν καφεΐνη όπως για παράδειγμα καφέ, τσαγιού, αναψυκτικών και άλλων. Παράλληλα γίνονταν τεστ για τα ηπατικά ένζυμα για να αναγνωριστούν οι περιπτώσεις των ασθενών όπου υπήρχαν ηπατικές βλάβες.
Τα ευρήματα ήσαν τα ακόλουθα:
Οι ασθενείς που κατανάλωναν περισσότερο καφέ και καφεΐνη, είχαν λιγότερο κίνδυνο να παρουσιάσουν ηπατικές βλάβες. Η προστατευτική δράση ήταν μεγαλύτερη ανάλογα με την πρόσληψη καφεΐνης από τους ασθενείς παρά με τον καφέ
Ασθενείς στην ομάδα που εξετάστηκε, οι οποίοι έπιναν περισσότερα από 2 φλιτζάνια καφέ, επωφελούνταν της προστατευτικής δράσης της καφεΐνης
Οι ασθενείς που κατανάλωναν τουλάχιστο 2 φλιτζάνια καφέ, είχαν 44% λιγότερες πιθανότητες για αύξηση των ηπατικών ενζύμων που ήταν ένδειξη ηπατικής βλάβης.
Όταν λαμβανόταν υπ' όψη το σύνολο της καφεΐνης που προσλαμβανόταν όχι μόνο από τον καφέ αλλά και από άλλα ποτά που περιείχαν καφεΐνη, η μείωση των πιθανοτήτων για ηπατικές βλάβες ανερχόταν στο 69%
Πιστεύουμε ότι η εργασία αυτή μας δίνει χρήσιμες πληροφορίες αναφορικά με τις διατροφικές συνήθειες ασθενών που πάσχουν από χρόνια νοσήματα και για το πως μπορούν οι συνήθειες αυτές να επηρεάσουν την εξέλιξη της νόσου τους.
Επιπρόσθετα προστίθενται γνώσεις για το τι συμβαίνει σε ανθρώπους που δεν έχουν ηπατικούς κινδύνους αλλά καταναλώνουν καφέ και άλλα ποτά με καφεΐνη.
Το γεγονός ότι βρέθηκε μια αξιόλογη προστατευτική δράση του καφέ και της καφείνης, επιβάλλει την περαιτέρω διερεύνηση των επιδράσεων της καφεΐνης στο συκώτι και άλλα όργανα ή συστήματα του ανθρώπινου σώματος. Ο μεταβολισμός και οι δράσεις της αδενοσίνης που επηρεάζονται από την καφείνη, είναι μια πρώτη εξήγηση για τις θετικές επιπτώσεις.
Τα δεδομένα που έχουμε σήμερα δεν είναι ακόμη αρκετά για να επιτρέψουν στους ειδικούς να συστήνουν τον καφέ και άλλα ποτά που περιέχουν καφεΐνη, για σκοπούς πρόληψης ηπατικών προβλημάτων. Παράλληλα η υπερβολική κατανάλωση καφέ, έχει αρνητικές συνέπειες.
Τα στοιχεία αυτά τώρα υπάρχουν και θα πρέπει να συμπληρωθούν και με άλλα που θα προκύψουν από μελλοντικές μελέτες για να φανεί ο βαθμός ηπατικής προστασίας που μπορεί να προσφέρει ο καφές και η καφείνη.
ΠΗΓΗ:health.eportal.gr
Οι συχνότερες αιτίες για τις οποίες δημιουργούνται κίνδυνοι βλάβης στο συκώτι είναι οι ακόλουθες:
Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ
Ηπατίτιδα Β και C
Υπερφόρτωση του οργανισμού σε σίδηρο
Παχυσαρκία
Ανωμαλίες του μεταβολισμού της γλυκόζης
Υπάρχουν στοιχεία που υποστηρίζουν ότι η καφεΐνη σε βιοχημικό επίπεδο καταστέλλει τους υποδοχείς των κυττάρων για την αδενοσίνη. Αυτή είναι μια από τις βασικές δράσεις της καφεΐνης που ευθύνεται και για τη διεγερτική της δράση. Παράλληλα η καταστολή των υποδοχέων των κυττάρων για την αδενοσίνη, επιδρά στο ανοσολογικό σύστημα του οργανισμού. Το σύστημα αυτό είναι υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού μας.
Σε ασθενείς που κινδυνεύουν από βλάβες στο συκώτι για διάφορους λόγους, η δραστηριοποίηση του ανοσολογικού συστήματος, προσφέρει προστασία στο συκώτι. Δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί οι μηχανισμοί με τους οποίους επιτυγχάνεται η προστασία αυτή στο συκώτι.
Ερευνητές από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των Ηνωμένων Πολιτειών, εξέτασαν 5.944 ενήλικες ασθενείς που είχαν παράγοντες ψηλού κινδύνου για βλάβες στο συκώτι, όπως αυτούς που αναφέρουμε πιο πάνω. Η έρευνα έγινε από 1988 μέχρι το 1994 μέσα στα πλαίσια του National Health and Nutrition Examination Survey, NHANES III. Οι ερευνητές μελέτησαν την κατανάλωση που είχαν οι ασθενείς αυτοί, ροφημάτων ή ποτών που περιείχαν καφεΐνη όπως για παράδειγμα καφέ, τσαγιού, αναψυκτικών και άλλων. Παράλληλα γίνονταν τεστ για τα ηπατικά ένζυμα για να αναγνωριστούν οι περιπτώσεις των ασθενών όπου υπήρχαν ηπατικές βλάβες.
Τα ευρήματα ήσαν τα ακόλουθα:
Οι ασθενείς που κατανάλωναν περισσότερο καφέ και καφεΐνη, είχαν λιγότερο κίνδυνο να παρουσιάσουν ηπατικές βλάβες. Η προστατευτική δράση ήταν μεγαλύτερη ανάλογα με την πρόσληψη καφεΐνης από τους ασθενείς παρά με τον καφέ
Ασθενείς στην ομάδα που εξετάστηκε, οι οποίοι έπιναν περισσότερα από 2 φλιτζάνια καφέ, επωφελούνταν της προστατευτικής δράσης της καφεΐνης
Οι ασθενείς που κατανάλωναν τουλάχιστο 2 φλιτζάνια καφέ, είχαν 44% λιγότερες πιθανότητες για αύξηση των ηπατικών ενζύμων που ήταν ένδειξη ηπατικής βλάβης.
Όταν λαμβανόταν υπ' όψη το σύνολο της καφεΐνης που προσλαμβανόταν όχι μόνο από τον καφέ αλλά και από άλλα ποτά που περιείχαν καφεΐνη, η μείωση των πιθανοτήτων για ηπατικές βλάβες ανερχόταν στο 69%
Πιστεύουμε ότι η εργασία αυτή μας δίνει χρήσιμες πληροφορίες αναφορικά με τις διατροφικές συνήθειες ασθενών που πάσχουν από χρόνια νοσήματα και για το πως μπορούν οι συνήθειες αυτές να επηρεάσουν την εξέλιξη της νόσου τους.
Επιπρόσθετα προστίθενται γνώσεις για το τι συμβαίνει σε ανθρώπους που δεν έχουν ηπατικούς κινδύνους αλλά καταναλώνουν καφέ και άλλα ποτά με καφεΐνη.
Το γεγονός ότι βρέθηκε μια αξιόλογη προστατευτική δράση του καφέ και της καφείνης, επιβάλλει την περαιτέρω διερεύνηση των επιδράσεων της καφεΐνης στο συκώτι και άλλα όργανα ή συστήματα του ανθρώπινου σώματος. Ο μεταβολισμός και οι δράσεις της αδενοσίνης που επηρεάζονται από την καφείνη, είναι μια πρώτη εξήγηση για τις θετικές επιπτώσεις.
Τα δεδομένα που έχουμε σήμερα δεν είναι ακόμη αρκετά για να επιτρέψουν στους ειδικούς να συστήνουν τον καφέ και άλλα ποτά που περιέχουν καφεΐνη, για σκοπούς πρόληψης ηπατικών προβλημάτων. Παράλληλα η υπερβολική κατανάλωση καφέ, έχει αρνητικές συνέπειες.
Τα στοιχεία αυτά τώρα υπάρχουν και θα πρέπει να συμπληρωθούν και με άλλα που θα προκύψουν από μελλοντικές μελέτες για να φανεί ο βαθμός ηπατικής προστασίας που μπορεί να προσφέρει ο καφές και η καφείνη.
ΠΗΓΗ:health.eportal.gr
καγιέν η καυτερή θεραπεία της φύσης
Καγιέν (Capsicum frutescens)
Προέρχεται από ποικιλία της πιπεριάς chili και η καυτερή του γεύση οφείλεται στην ουσία καπσαϊκίνη. Το πιπέρι καγιέν αποτελεί εξαιρετική πηγή β-καροτενίου. Ενός αντιοξειδωτικού που προστατεύει τα κύτταρα από την καταστροφική δράση των ελεύθερων ριζών και η επαρκής πρόσληψή του σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων. Επίσης, το πιπέρι καγιέν, λόγω της υψηλής του περιεκτικότητας σε β-καροτένιο, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει αντιφλεγμονώδη δράση. Το καγιέν, όπως και όλες οι πιπεριές τσίλι έχουν αντιθρομβωτική δράση, ενώ φαίνεται ότι λειτουργούν και ως φυσικά αναλγητικά.
Λανθασμένα το τσίλι, όπως και το πιπέρι καγιέν έχει τη φήμη ότι αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης πεπτικού έλκους. Αντίθετα, όχι μόνο δεν αυξάνουν τον κίνδυνο αλλά τον μειώνουν, αδρανοποιώντας βακτήρια που είναι υπεύθυνα για την πρόκληση του πεπτικού έλκους. Επίσης, διεγείρουν το βλεννογόνο του στομάχου να εκκρίνει προστατευτικά υγρά που εμποδίζουν τη δημιουργία έλκους. Ωστόσο, σε περιπτώσεις ατόμων που έχουν ήδη παρουσιάσει πεπτικό έλκος, η κατανάλωσή του πρέπει να γίνεται με προσοχή.
Το καγιέν είναι διεγερτικό, αιμοκαθαρτικό, προκαλεί συσπάσεις και σκοτώνει τα βακτήρια. Προκαλεί εφίδρωση και είναι καλό για την κυκλοφορία του αίματος, τονώνει την καρδιά, καθαρίζει και αποκαθιστά την ελαστικότητα σε φλέβες και αρτηρίες, ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση και συμβάλλει στην απόφραξη των βλεννογόνων υμένων.
Το καγιέν μαλακώνει και θεραπεύει το στομάχι. Σταματά τόσο εσωτερικές όσο και εξωτερικές αιμορραγίες και βοηθά στην πήξη του αίματος. Το καγιέν είναι αποτελεσματικό σε περιπτώσεις ανορεξίας και ηπατικών προβλημάτων. Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και είναι καλό για την καταπολέμηση του κρυολογήματος και του άσθματος.
Οι πρόσφατες μελέτες υποδεικνύουν ότι το πικάντικο μπαχαρικό μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στον έλεγχο του βάρους. ’ρθρο του 2009 στην επιθεώρηση «American Journal of Clinical Nutrition» αναφέρει ότι η καψαϊκίνη βοήθησε τους ανθρώπους που συμμετείχαν να χάσουν κοιλιακό λίπος. Επίσης, το πιπέρι καγιέν φαίνεται ότι ελέγχει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα. Οι συμμετέχοντες σε έρευνα, οι οποίοι κατανάλωσαν έναν γεύμα που περιείχε ορισμένη ποσότητα καψαϊκίνης, εμφάνισαν υψηλότερα επίπεδα από μια ορμόνη που ελέγχει το σάκχαρο και μικρότερα από την γκρελίνη, την «ορμόνη της πείνας», από εκείνους που κατανάλωσαν ένα ήπιο γεύμα, χωρίς πικάντικες γεύσεις, σύμφωνα με την επιθεώρηση «American Journal of Clinical Nutrition».
Τέλος, βοηθά αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση των αιμορραγιών. Πρόσφατη έρευνα από το Παν/μιο του Νότιγχαμ έδειξε ότι η καψαϊκίνη επιτίθεται στην ενεργειακή πηγή όλων των καρκινικών κυττάρων.
Πρόσεξτε να αγοράσετε φαρμακευτικό καγιέν. Αυτό που χρησιμοποιείται στην κουζίνα καβουρντίζεται πρώτα και μ' αυτό τον τρόπο χάνονται όλες οι πολύτιμες ουσίες.
Προέρχεται από ποικιλία της πιπεριάς chili και η καυτερή του γεύση οφείλεται στην ουσία καπσαϊκίνη. Το πιπέρι καγιέν αποτελεί εξαιρετική πηγή β-καροτενίου. Ενός αντιοξειδωτικού που προστατεύει τα κύτταρα από την καταστροφική δράση των ελεύθερων ριζών και η επαρκής πρόσληψή του σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων. Επίσης, το πιπέρι καγιέν, λόγω της υψηλής του περιεκτικότητας σε β-καροτένιο, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει αντιφλεγμονώδη δράση. Το καγιέν, όπως και όλες οι πιπεριές τσίλι έχουν αντιθρομβωτική δράση, ενώ φαίνεται ότι λειτουργούν και ως φυσικά αναλγητικά.
Λανθασμένα το τσίλι, όπως και το πιπέρι καγιέν έχει τη φήμη ότι αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης πεπτικού έλκους. Αντίθετα, όχι μόνο δεν αυξάνουν τον κίνδυνο αλλά τον μειώνουν, αδρανοποιώντας βακτήρια που είναι υπεύθυνα για την πρόκληση του πεπτικού έλκους. Επίσης, διεγείρουν το βλεννογόνο του στομάχου να εκκρίνει προστατευτικά υγρά που εμποδίζουν τη δημιουργία έλκους. Ωστόσο, σε περιπτώσεις ατόμων που έχουν ήδη παρουσιάσει πεπτικό έλκος, η κατανάλωσή του πρέπει να γίνεται με προσοχή.
Το καγιέν είναι διεγερτικό, αιμοκαθαρτικό, προκαλεί συσπάσεις και σκοτώνει τα βακτήρια. Προκαλεί εφίδρωση και είναι καλό για την κυκλοφορία του αίματος, τονώνει την καρδιά, καθαρίζει και αποκαθιστά την ελαστικότητα σε φλέβες και αρτηρίες, ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση και συμβάλλει στην απόφραξη των βλεννογόνων υμένων.
Το καγιέν μαλακώνει και θεραπεύει το στομάχι. Σταματά τόσο εσωτερικές όσο και εξωτερικές αιμορραγίες και βοηθά στην πήξη του αίματος. Το καγιέν είναι αποτελεσματικό σε περιπτώσεις ανορεξίας και ηπατικών προβλημάτων. Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και είναι καλό για την καταπολέμηση του κρυολογήματος και του άσθματος.
Οι πρόσφατες μελέτες υποδεικνύουν ότι το πικάντικο μπαχαρικό μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στον έλεγχο του βάρους. ’ρθρο του 2009 στην επιθεώρηση «American Journal of Clinical Nutrition» αναφέρει ότι η καψαϊκίνη βοήθησε τους ανθρώπους που συμμετείχαν να χάσουν κοιλιακό λίπος. Επίσης, το πιπέρι καγιέν φαίνεται ότι ελέγχει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα. Οι συμμετέχοντες σε έρευνα, οι οποίοι κατανάλωσαν έναν γεύμα που περιείχε ορισμένη ποσότητα καψαϊκίνης, εμφάνισαν υψηλότερα επίπεδα από μια ορμόνη που ελέγχει το σάκχαρο και μικρότερα από την γκρελίνη, την «ορμόνη της πείνας», από εκείνους που κατανάλωσαν ένα ήπιο γεύμα, χωρίς πικάντικες γεύσεις, σύμφωνα με την επιθεώρηση «American Journal of Clinical Nutrition».
Τέλος, βοηθά αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση των αιμορραγιών. Πρόσφατη έρευνα από το Παν/μιο του Νότιγχαμ έδειξε ότι η καψαϊκίνη επιτίθεται στην ενεργειακή πηγή όλων των καρκινικών κυττάρων.
Πρόσεξτε να αγοράσετε φαρμακευτικό καγιέν. Αυτό που χρησιμοποιείται στην κουζίνα καβουρντίζεται πρώτα και μ' αυτό τον τρόπο χάνονται όλες οι πολύτιμες ουσίες.
Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010
Συνένζυμο Q 10 Για καλή καρδιαγγειακή υγεία, ενέργεια και αντιοξειδωτική προστασία
Τα τελευταία χρόνια το συνένζυμο Q10 έχει αρχίσει να γίνεται γνωστό στο ελληνικό κοινό ως ένα χρήσιμο συστατικό για την καρδιαγγειακή υγεία. Πιστεύουμε όμως ότι πολύ λίγα είναι γνωστά στο ευρύ κοινό για αυτό το πραγματικά θαυματουργό συστατικό. Πραγματικά θα εκπλαγείτε αν μάθετε πόσο χρήσιμο είναι για την υγεία μας.
Το συνένζυμο Q10 (Co Q10) είναι ένα απαραίτητο ζωτικό θρεπτικό συστατικό, αναγκαίο για την παραγωγή ενέργειας στα μιτοχόνδρια. Χωρίς Co Q10, δεν υπάρχει ενέργεια. Ονομάζεται συνένζυμο, επειδή το χρειάζεται ο οργανισμός μας για να φτιάξει άλλα τρία τουλάχιστον ένζυμα, έργο των οποίων είναι να μετατρέπουν τη γλυκόζη και το οξυγόνο σε ενέργεια. Μόλις παραχθεί η ενέργεια αυτή, το Co Q10 μετέχει στη διεργασία της εξαγωγής της από τα μιτοχόνδρια και της μεταφοράς της στο υπόλοιπο σώμα.
Αλλά η παραγωγή ενέργειας δεν είναι το μοναδικό έργο του συνενζύμου Q10. Από το 1960, το Co Q10 άρχισε να χρησιμοποιείται στην Ιαπωνία για την θεραπεία της συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας και μέχρι το 1980 είχε γίνει ένα από τα πέντε φάρμακα με τις υψηλότερες πωλήσεις στην Ιαπωνία. Σήμερα χρησιμοποιείται από πολλούς γιατρούς στο εξωτερικό, για την θεραπεία ασθενών με καρδιαγγειακά νοσήματα.
Το Co Q10 είναι παρόν στο σώμα. Η φύση φαίνεται το θέλει να είναι διαθέσιμο σε όλα τα σημεία του σώματός μας. Το Co Q10 μπορεί να προστατέψει το σώμα από την καταστροφική δράση των ελευθέρων ριζών, ενισχύει την άμυνα του ανοσοποιητικού μας συστήματος και είναι ιδιαίτερα σημαντικό στην πρόληψη και θεραπεία της καρδιοπάθειας, του διαβήτη, της υπέρτασης, της παχυσαρκίας, της περιοδοντικής νόσου και μιας λίστας νευρολογικών παθήσεων. Ας εξετάσουμε όμως αναλυτικά την ευεργετική του δράση.
Καρδιοπάθεια
Όλα τα όργανα με υψηλή ενέργεια χρειάζονται Co Q10 και το πιο σημαντικό είναι η καρδιά. Στις αρχές του 1990 πενήντα μελέτες απ' όλο τον κόσμο επιβεβαίωσαν την επίδραση του Co Q10 στην καρδιομυοπάθεια, στην αρρυθμία, στη στεφανιαία νόσο των αρτηριών, στη συμφορητική καρδιοπάθεια, στην πρόπτωση μιτροειδούς βαλβίδας και στην υπέρταση
(1). Όταν ασθενείς που χρειάζονταν μόσχευμα καρδιάς πήραν Co Q10, η κατάστασή τους βελτιώθηκε τόσο σημαντικά που η μεταμόσχευση δεν κρινόταν πια απαραίτητη(2). Όταν χορηγείτο μετά από εγχείρηση bypass, μείωνε τον χρόνο της ανάρρωσης. Τρεις ξεχωριστές μελέτες έδειξαν ότι όταν 100mg Co Q10 δίνονταν καθημερινά σε χιλιάδες ανθρώπους που υπέφεραν από καρδιακή ανεπάρκεια, περισσότεροι από 75% έδειξαν βελτίωση στην πνευμονική λειτουργία, στο οίδημα και στους καρδιακούς παλμούς, χωρίς καμιά παρενέργεια(3). Τίποτα στην συμβατική καρδιολογία δεν έχει έλθει τόσο κοντά σε αυτό το είδος της επιτυχίας.
Η καρδιομυοπάθεια έχει χαρακτηριστεί ως ασθένεια έλλειψης Co Q10. Σε μια μελέτη, 87% από 126 ασθενείς με καρδιομυοπάθεια έδειξαν αξιοσημείωτη βελτίωση στη λειτουργία της καρδιάς, χωρίς παρενέργειες, ύστερα από καθημερινή λήψη 100mg Co Q10(4). Η καρδιά εξαρτάται απόλυτα από το Co Q10 για τις ενεργειακές του ανάγκες. Οι μύες περιέχουν δύο φορές περισσότερο αυτό το συστατικό από οποιοδήποτε άλλο όργανο ή ιστό του σώματος. Άνθρωποι με καρδιοπάθεια έχουν 25% λιγότερο Co Q10 από τους υγιείς ανθρώπους. Μια από τις παρενέργειες των στατινών, των φαρμάκων που συνταγογραφούνται για τη μείωση της χοληστερίνης, είναι ότι εμποδίζουν τη φυσική ικανότητα του σώματος να παράγει Co Q10. Μια έρευνα αποκάλυψε έξι περιπτώσεις καρδιομυοπάθειας που προκλήθηκαν από λαβοστατίνες.
Αθηροσκλήρωση και έμφραγμα
Το Co Q10 είναι χρήσιμο κατά της στεφανιαίας νόσου, που, ως γνωστόν, μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή προσβολή. Το Co Q10 είναι ένα λιποδιαλυτό συστατικό, το οποίο δρα ως ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό εμποδίζοντας τη διαδικασία που ονομάζεται υπεροξείδωση των λιπιδίων, εμποδίζει δηλαδή την οξείδωση των λιπών, συμπεριλαμβανομένης της χοληστερόλης. Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι το Co Q10 εμποδίζει την οξείδωση της LDL χοληστερόλης πολύ πιο αποτελεσματικά από τη βιταμίνη Ε. Και είναι πλέον γνωστό δεν αποτελεί η χοληστερόλη αφ' εαυτής κίνδυνο για έμφραγμα, αλλά η οξειδωμένη, η σκουριασμένη με απλά λόγια, χοληστερόλη(5).
Αρρυθμία
Η αρρυθμία είναι μια κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή προσβολή. Πολυάριθμες μελέτες έχουν τεκμηριώσει ότι το Co Q10 δρα ως αντιαρρυθμικός παράγοντας. Πολλοί προτείνουν ότι το Co Q10 αποτελεί μια λογική επιλογή θεραπείας σε οξύ καρδιακό επεισόδιο(5).
Στηθάγχη
Πολλοί καρδιολόγοι στο εξωτερικό χορηγούν Co Q10 σε ασθενείς με στηθάγχη. Μια γιαπωνέζικη μελέτη έδειξε ότι η χορήγηση 150mg Co Q10 καθημερινά είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της συχνότητας των επεισοδίων στηθάγχης και μια μείωση σε ποσοστό 54% στις φορές που η νιτρογλυκερίνη χρειαζόταν για να ανακουφίσει τα συμπτώματα. Το Co Q10 έχει επανειλημμένως φανεί ότι αυξάνει την αντοχή για άσκηση και μειώνει τη συχνότητα των επεισοδίων στηθάγχης(5).
Υπέρταση
Αρκετές μελέτες επιβεβαιώνουν ότι δόσεις των 60-100mg Co Q10 καθημερινά μειώνουν σημαντικά την πίεση του αίματος(6). Πάρα πολλοί ασθενείς χάρη σε αυτό το συστατικό έχουν καταφέρει να σταματήσουν την εξάρτησή τους από αντιυπερτασικά φάρμακα.
Διαβήτης
Καθημερινή δόση 60mg Co Q10 μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του υψηλού σακχάρου του αίματος μέσα σε έξι μήνες(7).
Παχυσαρκία
Το Co Q10 βοηθά στη χρήση του αποθηκευμένου λίπους ως καυσίμου. Περίπου μισοί από τους ανθρώπους με προβλήματα βάρους έχουν σημαντική έλλειψη Co Q10. Η αξία του Co Q10 για την απώλεια βάρους φαίνεται από μια μελέτη σε υπέρβαρους ανθρώπους που ακολουθούσαν μια δίαιτα χαμηλή σε θερμίδες. Ορισμένοι από αυτούς έπαιρναν κάθε μέρα 100mg Co Q10. Οι άλλοι δεν λάμβαναν Co Q10. Μετά από δύο μήνες, αυτοί που λάμβαναν το Co Q10 έχασαν 13,5 κιλά, ενώ τα άτομα που δεν λάμβαναν Co Q10 έχασαν μόνο 6 κιλά. Δηλαδή και οι δύο ομάδες ακολουθούσαν την ίδια δίαιτα, αλλά όσοι λάμβαναν Co Q10 έχασαν 7,5 κιλά περισσότερα από όσους δεν έπαιρναν.
Κόπωση
Το Co Q10 επειδή αφενός είναι ένα αντιοξειδωτικό και αφετέρου επειδή βοηθά να μετατραπεί η τροφή σε ενέργεια, είναι ένας μαχητής της κόπωσης. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για αθλητές όπως μαραθωνοδρόμους που κάνουν παρατεταμένη αεροβική δραστηριότητα. Αυτή η δραστηριότητα γεννά ελεύθερες ρίζες ικανές να βλάψουν τα μιτοχόνδρια μέσα στα κύτταρα. Είναι εκεί που το Co Q10 ασκεί πολύ από την προστατευτική του δράση. Το Co Q10 είναι πολύ χρήσιμο για το σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης.
Καρκίνος
Η παρουσία του καρκίνου σχετίζεται στενά με μειωμένο ποσοστό Co Q10. Δανοί ερευνητές έδιναν καθημερινά 390mg Co Q10 – μια αρκετά μεγάλη δόση – σε μια ομάδα γυναικών με μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Μετά από λίγους μήνες σημειώθηκε ύφεση του καρκίνου σε τέσσερις γυναίκες. Μετά από έντεκα μήνες, ο καρκίνος μιας γυναίκας που είχε απλωθεί από τους μαστούς στο συκώτι είχε εξαφανιστεί εντελώς και οι γιατροί ανέφεραν ότι η υγεία της ήταν άριστη(8) Το Co Q10 φαίνεται ότι λειτουργεί ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα, όχι επιτιθέμενο απευθείας στον όγκο.
Άλλες ασθένειες
Το Co Q10 μπορεί να βοηθήσει σε μια σειρά από ασθένειες όπως στη νόσο Αλτσχάιμερ, στην περιοδοντική νόσο, στη νόσο Meniere, στη μυϊκή δυστροφία και στις εμβοές των αυτιών. Αντιγήρανση
Το Co Q10 είναι ένα εκπληκτικό αντιοξειδωτικό. Συγκεκριμένα ενεργεί ως αντιοξειδωτικό μέσα στα μιτοχόνδρια εκκαθαρίζοντας τις υπεροξειδικές ρίζες που σχηματίζονται. Επιπλέον επειδή βρίσκεται παντού μέσα στο σώμα μας και επειδή μετακινείται εύκολα και δια μέσου των μεμβρανών των λιπωδών κυττάρων, βοηθά στην πρόληψη των βλαβών των κυττάρων από την υπεροξείδωση των λιπιδίων, από τις επιθέσεις δηλαδή των ελευθέρων ριζών στις κυτταρικές μεμβράνες. Σε ένα πείραμα που έγινε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας διαπιστώθηκε ότι ποντίκια στα οποία δινόταν Co Q10 απέκτησαν εμφάνιση και ενεργητικότητα νεαρών ποντικών, έμειναν πιο ενεργά στη γεροντική ηλικία και έζησαν περισσότερο από τα ποντίκια στα οποία δεν έδιναν Co Q10. Όσο μεγαλώνουμε, ο οργανισμός μας κατασκευάζει όλο και μικρότερη ποσότητα Co Q 10. Η πτώση της παραγωγής της αρχίζει από την ηλικία των 20 ετών. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να λαμβάνουμε Co Q10 ως συμπλήρωμα διατροφής. To Co Q10 βρίσκεται βέβαια και σε τροφές, όπως στο ψάρι και κυρίως στις σαρδέλες, στο βοδινό συκώτι, στους σουσαμόσπορους, στα φιστίκια, στα καρύδια και στο σπανάκι. Δυστυχώς όμως δεν μπορούμε να έχουμε τα θεραπευτικά αποτελέσματα που αναφέραμε τρώγοντας αυτές τις τροφές. Θα πρέπει να φάμε για παράδειγμα ένα κιλό φιστίκια, για να πάρουμε 30mg Co Q10, την μικρότερη δόση που χρειαζόμαστε. Για να αυξήσουμε τα επίπεδα του Co Q10 στον οργανισμό μας, θα πρέπει να το λαμβάνουμε ως συμπλήρωμα διατροφής. Η δόση που πρέπει να λαμβάνει κανείς κυμαίνεται από 30 ως 200mg την ημέρα και εξαρτάται από το πρόβλημα του καθενός. Η επιλογή ενός καλού συμπληρώματος Co Q10 είναι αναγκαία, αν θέλουμε να έχουμε καλύτερη απορρόφηση του ζωτικού αυτού συστατικού.
Μάριος Δημόπουλος
Κλινικός Διατροφολόγος
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1. Greenburg S and W. H. Frishman, Journal of Clinical Pharmacology, 1990; 30:596-608
2. Mortensen S.A., et al. Clinical Investigator, 1993; 71:5116-5123
3. Morisco C., et al; Baggio E et al; Lampertico M et al, Clinical Investigaror, 1993; 71:5129-5149
4. Langsjoen P.H. et al. American Journal of Cardiology, 1990; 65:521-23
5. Sinatra S.T., The Sinatra Solution, Metabolic Cardiology, 2005
6. Digiesi V., et al., Current Therapeutic Research, 1992; 51(5):668-72
7. Shimora Y., et al., Japanese Journal of Clinical and Experimental Medicine, 1981,58:1349-53
8. Lockwood K, et al, Biochemical Research Communications, 1995; 212:172-77
Holistic Life ©2007 www.etra.gr
Το συνένζυμο Q10 (Co Q10) είναι ένα απαραίτητο ζωτικό θρεπτικό συστατικό, αναγκαίο για την παραγωγή ενέργειας στα μιτοχόνδρια. Χωρίς Co Q10, δεν υπάρχει ενέργεια. Ονομάζεται συνένζυμο, επειδή το χρειάζεται ο οργανισμός μας για να φτιάξει άλλα τρία τουλάχιστον ένζυμα, έργο των οποίων είναι να μετατρέπουν τη γλυκόζη και το οξυγόνο σε ενέργεια. Μόλις παραχθεί η ενέργεια αυτή, το Co Q10 μετέχει στη διεργασία της εξαγωγής της από τα μιτοχόνδρια και της μεταφοράς της στο υπόλοιπο σώμα.
Αλλά η παραγωγή ενέργειας δεν είναι το μοναδικό έργο του συνενζύμου Q10. Από το 1960, το Co Q10 άρχισε να χρησιμοποιείται στην Ιαπωνία για την θεραπεία της συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας και μέχρι το 1980 είχε γίνει ένα από τα πέντε φάρμακα με τις υψηλότερες πωλήσεις στην Ιαπωνία. Σήμερα χρησιμοποιείται από πολλούς γιατρούς στο εξωτερικό, για την θεραπεία ασθενών με καρδιαγγειακά νοσήματα.
Το Co Q10 είναι παρόν στο σώμα. Η φύση φαίνεται το θέλει να είναι διαθέσιμο σε όλα τα σημεία του σώματός μας. Το Co Q10 μπορεί να προστατέψει το σώμα από την καταστροφική δράση των ελευθέρων ριζών, ενισχύει την άμυνα του ανοσοποιητικού μας συστήματος και είναι ιδιαίτερα σημαντικό στην πρόληψη και θεραπεία της καρδιοπάθειας, του διαβήτη, της υπέρτασης, της παχυσαρκίας, της περιοδοντικής νόσου και μιας λίστας νευρολογικών παθήσεων. Ας εξετάσουμε όμως αναλυτικά την ευεργετική του δράση.
Καρδιοπάθεια
Όλα τα όργανα με υψηλή ενέργεια χρειάζονται Co Q10 και το πιο σημαντικό είναι η καρδιά. Στις αρχές του 1990 πενήντα μελέτες απ' όλο τον κόσμο επιβεβαίωσαν την επίδραση του Co Q10 στην καρδιομυοπάθεια, στην αρρυθμία, στη στεφανιαία νόσο των αρτηριών, στη συμφορητική καρδιοπάθεια, στην πρόπτωση μιτροειδούς βαλβίδας και στην υπέρταση
(1). Όταν ασθενείς που χρειάζονταν μόσχευμα καρδιάς πήραν Co Q10, η κατάστασή τους βελτιώθηκε τόσο σημαντικά που η μεταμόσχευση δεν κρινόταν πια απαραίτητη(2). Όταν χορηγείτο μετά από εγχείρηση bypass, μείωνε τον χρόνο της ανάρρωσης. Τρεις ξεχωριστές μελέτες έδειξαν ότι όταν 100mg Co Q10 δίνονταν καθημερινά σε χιλιάδες ανθρώπους που υπέφεραν από καρδιακή ανεπάρκεια, περισσότεροι από 75% έδειξαν βελτίωση στην πνευμονική λειτουργία, στο οίδημα και στους καρδιακούς παλμούς, χωρίς καμιά παρενέργεια(3). Τίποτα στην συμβατική καρδιολογία δεν έχει έλθει τόσο κοντά σε αυτό το είδος της επιτυχίας.
Η καρδιομυοπάθεια έχει χαρακτηριστεί ως ασθένεια έλλειψης Co Q10. Σε μια μελέτη, 87% από 126 ασθενείς με καρδιομυοπάθεια έδειξαν αξιοσημείωτη βελτίωση στη λειτουργία της καρδιάς, χωρίς παρενέργειες, ύστερα από καθημερινή λήψη 100mg Co Q10(4). Η καρδιά εξαρτάται απόλυτα από το Co Q10 για τις ενεργειακές του ανάγκες. Οι μύες περιέχουν δύο φορές περισσότερο αυτό το συστατικό από οποιοδήποτε άλλο όργανο ή ιστό του σώματος. Άνθρωποι με καρδιοπάθεια έχουν 25% λιγότερο Co Q10 από τους υγιείς ανθρώπους. Μια από τις παρενέργειες των στατινών, των φαρμάκων που συνταγογραφούνται για τη μείωση της χοληστερίνης, είναι ότι εμποδίζουν τη φυσική ικανότητα του σώματος να παράγει Co Q10. Μια έρευνα αποκάλυψε έξι περιπτώσεις καρδιομυοπάθειας που προκλήθηκαν από λαβοστατίνες.
Αθηροσκλήρωση και έμφραγμα
Το Co Q10 είναι χρήσιμο κατά της στεφανιαίας νόσου, που, ως γνωστόν, μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή προσβολή. Το Co Q10 είναι ένα λιποδιαλυτό συστατικό, το οποίο δρα ως ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό εμποδίζοντας τη διαδικασία που ονομάζεται υπεροξείδωση των λιπιδίων, εμποδίζει δηλαδή την οξείδωση των λιπών, συμπεριλαμβανομένης της χοληστερόλης. Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι το Co Q10 εμποδίζει την οξείδωση της LDL χοληστερόλης πολύ πιο αποτελεσματικά από τη βιταμίνη Ε. Και είναι πλέον γνωστό δεν αποτελεί η χοληστερόλη αφ' εαυτής κίνδυνο για έμφραγμα, αλλά η οξειδωμένη, η σκουριασμένη με απλά λόγια, χοληστερόλη(5).
Αρρυθμία
Η αρρυθμία είναι μια κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή προσβολή. Πολυάριθμες μελέτες έχουν τεκμηριώσει ότι το Co Q10 δρα ως αντιαρρυθμικός παράγοντας. Πολλοί προτείνουν ότι το Co Q10 αποτελεί μια λογική επιλογή θεραπείας σε οξύ καρδιακό επεισόδιο(5).
Στηθάγχη
Πολλοί καρδιολόγοι στο εξωτερικό χορηγούν Co Q10 σε ασθενείς με στηθάγχη. Μια γιαπωνέζικη μελέτη έδειξε ότι η χορήγηση 150mg Co Q10 καθημερινά είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της συχνότητας των επεισοδίων στηθάγχης και μια μείωση σε ποσοστό 54% στις φορές που η νιτρογλυκερίνη χρειαζόταν για να ανακουφίσει τα συμπτώματα. Το Co Q10 έχει επανειλημμένως φανεί ότι αυξάνει την αντοχή για άσκηση και μειώνει τη συχνότητα των επεισοδίων στηθάγχης(5).
Υπέρταση
Αρκετές μελέτες επιβεβαιώνουν ότι δόσεις των 60-100mg Co Q10 καθημερινά μειώνουν σημαντικά την πίεση του αίματος(6). Πάρα πολλοί ασθενείς χάρη σε αυτό το συστατικό έχουν καταφέρει να σταματήσουν την εξάρτησή τους από αντιυπερτασικά φάρμακα.
Διαβήτης
Καθημερινή δόση 60mg Co Q10 μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του υψηλού σακχάρου του αίματος μέσα σε έξι μήνες(7).
Παχυσαρκία
Το Co Q10 βοηθά στη χρήση του αποθηκευμένου λίπους ως καυσίμου. Περίπου μισοί από τους ανθρώπους με προβλήματα βάρους έχουν σημαντική έλλειψη Co Q10. Η αξία του Co Q10 για την απώλεια βάρους φαίνεται από μια μελέτη σε υπέρβαρους ανθρώπους που ακολουθούσαν μια δίαιτα χαμηλή σε θερμίδες. Ορισμένοι από αυτούς έπαιρναν κάθε μέρα 100mg Co Q10. Οι άλλοι δεν λάμβαναν Co Q10. Μετά από δύο μήνες, αυτοί που λάμβαναν το Co Q10 έχασαν 13,5 κιλά, ενώ τα άτομα που δεν λάμβαναν Co Q10 έχασαν μόνο 6 κιλά. Δηλαδή και οι δύο ομάδες ακολουθούσαν την ίδια δίαιτα, αλλά όσοι λάμβαναν Co Q10 έχασαν 7,5 κιλά περισσότερα από όσους δεν έπαιρναν.
Κόπωση
Το Co Q10 επειδή αφενός είναι ένα αντιοξειδωτικό και αφετέρου επειδή βοηθά να μετατραπεί η τροφή σε ενέργεια, είναι ένας μαχητής της κόπωσης. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για αθλητές όπως μαραθωνοδρόμους που κάνουν παρατεταμένη αεροβική δραστηριότητα. Αυτή η δραστηριότητα γεννά ελεύθερες ρίζες ικανές να βλάψουν τα μιτοχόνδρια μέσα στα κύτταρα. Είναι εκεί που το Co Q10 ασκεί πολύ από την προστατευτική του δράση. Το Co Q10 είναι πολύ χρήσιμο για το σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης.
Καρκίνος
Η παρουσία του καρκίνου σχετίζεται στενά με μειωμένο ποσοστό Co Q10. Δανοί ερευνητές έδιναν καθημερινά 390mg Co Q10 – μια αρκετά μεγάλη δόση – σε μια ομάδα γυναικών με μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Μετά από λίγους μήνες σημειώθηκε ύφεση του καρκίνου σε τέσσερις γυναίκες. Μετά από έντεκα μήνες, ο καρκίνος μιας γυναίκας που είχε απλωθεί από τους μαστούς στο συκώτι είχε εξαφανιστεί εντελώς και οι γιατροί ανέφεραν ότι η υγεία της ήταν άριστη(8) Το Co Q10 φαίνεται ότι λειτουργεί ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα, όχι επιτιθέμενο απευθείας στον όγκο.
Άλλες ασθένειες
Το Co Q10 μπορεί να βοηθήσει σε μια σειρά από ασθένειες όπως στη νόσο Αλτσχάιμερ, στην περιοδοντική νόσο, στη νόσο Meniere, στη μυϊκή δυστροφία και στις εμβοές των αυτιών. Αντιγήρανση
Το Co Q10 είναι ένα εκπληκτικό αντιοξειδωτικό. Συγκεκριμένα ενεργεί ως αντιοξειδωτικό μέσα στα μιτοχόνδρια εκκαθαρίζοντας τις υπεροξειδικές ρίζες που σχηματίζονται. Επιπλέον επειδή βρίσκεται παντού μέσα στο σώμα μας και επειδή μετακινείται εύκολα και δια μέσου των μεμβρανών των λιπωδών κυττάρων, βοηθά στην πρόληψη των βλαβών των κυττάρων από την υπεροξείδωση των λιπιδίων, από τις επιθέσεις δηλαδή των ελευθέρων ριζών στις κυτταρικές μεμβράνες. Σε ένα πείραμα που έγινε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας διαπιστώθηκε ότι ποντίκια στα οποία δινόταν Co Q10 απέκτησαν εμφάνιση και ενεργητικότητα νεαρών ποντικών, έμειναν πιο ενεργά στη γεροντική ηλικία και έζησαν περισσότερο από τα ποντίκια στα οποία δεν έδιναν Co Q10. Όσο μεγαλώνουμε, ο οργανισμός μας κατασκευάζει όλο και μικρότερη ποσότητα Co Q 10. Η πτώση της παραγωγής της αρχίζει από την ηλικία των 20 ετών. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να λαμβάνουμε Co Q10 ως συμπλήρωμα διατροφής. To Co Q10 βρίσκεται βέβαια και σε τροφές, όπως στο ψάρι και κυρίως στις σαρδέλες, στο βοδινό συκώτι, στους σουσαμόσπορους, στα φιστίκια, στα καρύδια και στο σπανάκι. Δυστυχώς όμως δεν μπορούμε να έχουμε τα θεραπευτικά αποτελέσματα που αναφέραμε τρώγοντας αυτές τις τροφές. Θα πρέπει να φάμε για παράδειγμα ένα κιλό φιστίκια, για να πάρουμε 30mg Co Q10, την μικρότερη δόση που χρειαζόμαστε. Για να αυξήσουμε τα επίπεδα του Co Q10 στον οργανισμό μας, θα πρέπει να το λαμβάνουμε ως συμπλήρωμα διατροφής. Η δόση που πρέπει να λαμβάνει κανείς κυμαίνεται από 30 ως 200mg την ημέρα και εξαρτάται από το πρόβλημα του καθενός. Η επιλογή ενός καλού συμπληρώματος Co Q10 είναι αναγκαία, αν θέλουμε να έχουμε καλύτερη απορρόφηση του ζωτικού αυτού συστατικού.
Μάριος Δημόπουλος
Κλινικός Διατροφολόγος
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1. Greenburg S and W. H. Frishman, Journal of Clinical Pharmacology, 1990; 30:596-608
2. Mortensen S.A., et al. Clinical Investigator, 1993; 71:5116-5123
3. Morisco C., et al; Baggio E et al; Lampertico M et al, Clinical Investigaror, 1993; 71:5129-5149
4. Langsjoen P.H. et al. American Journal of Cardiology, 1990; 65:521-23
5. Sinatra S.T., The Sinatra Solution, Metabolic Cardiology, 2005
6. Digiesi V., et al., Current Therapeutic Research, 1992; 51(5):668-72
7. Shimora Y., et al., Japanese Journal of Clinical and Experimental Medicine, 1981,58:1349-53
8. Lockwood K, et al, Biochemical Research Communications, 1995; 212:172-77
Holistic Life ©2007 www.etra.gr
Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010
Καυτερά μπαχαρικά ... Η υγιεινή πινελιά στη μαγειρική
Για αιώνες οι άνθρωποι εκμεταλλεύονταν κυρίως τις θεραπευτικές τους ιδιότητες συνδυάζοντάς τα με βότανα, μέχρι που ανακάλυψαν τις πικάντικες και εξωτικές γεύσεις που μπορούν να δώσουν στα φαγητά. Τα περισσότερα καυτερά μπαχαρικά κατάγονται από την Ινδία και από εκεί η καλλιέργειά τους εξαπλώθηκε σε χώρες όπως η Ινδονησία, το Βιετνάμ, η Βραζιλία για να φτάσουν σήμερα να καταναλώνονται από όλο τον κόσμο και να έχουν μια μόνιμη θέση στις περισσότερες συνταγές.
Μαυροπίπερο
Το κλασσικό μαύρο πιπέρι είναι αυτό που χρησιμοποιούμε κατά κόρον στην Ελλάδα. Προέρχεται από τους καρπούς των φυτών της οικογένειας Piperaceae και η καυτερή του γεύση οφείλεται στο αλκαλοειδές πιπερίνη.
Το μαυροπίπερο ερεθίζει συγκεκριμένους γευστικούς κάλυκες της γλώσσας, που με τη σειρά τους στέλνουν το μήνυμα στο στομάχι και αυτό εκκρίνει υδροχλωρικό οξύ, προετοιμάζοντάς το να δεχτεί την τροφή που καταπίνουμε.
Παράλληλα, αυξάνονται και τα γαστρικά και παγκρεατικά ένζυμα, και κυρίως η χυμοθρυψίνη (ένζυμο απαραίτητο για την πέψη των πρωτεϊνών) καθώς και η λιπάση και τα χολικά οξέα (απαραίτητα για την πέψη τους λίπους). Μάλιστα, πρόσφατη έρευνα έδειξε αύξηση κατά 40% περίπου των ενζύμων αυτών μετά από κατανάλωση μαυροπίπερου.
Σε περίπτωση που το υδροχλωρικό οξύ δεν εκκρίνεται σε αρκετές ποσότητες στο στομάχι μας, η τροφή δεν μπορεί να διασπασθεί, με αποτέλεσμα να παραμένει για πολύ ώρα εκεί και να γίνεται το υπόβαθρο (η τροφή) για διάφορους μικροοργανισμούς. Αυτοί δημιουργούν αέρια κατά τη διαδικασία που καλείται ζύμωση, με συνέπεια να νιώθουμε έντονο φούσκωμα, δυσφορία και πολλές φορές καούρες (καψίματα). Έτσι λοιπόν ο κλασσικός συνδυασμός του κρέατος με το μαύρο πιπέρι είναι ενδεδειγμένος καθώς διευκολύνεται η πέψη του λίπους και των πρωτεϊνών του.
Το μαύρο πιπέρι έχει πολύ σημαντικές αντιοξειδωτικές ιδιότητες, που οφείλονται στο στην πιπερίνη αλλά και σε ένα φυτοχημικό που περιέχει, την κουρκουμίνη. Η κουρκουμίνη έχει επίσης και αντιβακτηριακές ιδιότητες, γεγονός που το καθιστά ιδιαίτερα σημαντικό για τη διατήρηση της καλής υγείας του γαστρεντερικού συστήματος.
Το μαυροπίπερο, όπως και τα περισσότερα μπαχαρικά, σχετίζεται με μείωση του κινδύνου εμφάνισης του καρκίνου του παχέως εντέρου και του προστάτη. Είναι χαρακτηριστικό οτι στην Ινδία, τη χώρα με τη μεγαλύτερη κατανάλωση μπαχαρικών, παρατηρούνται τα χαμηλότερα ποσοστά καρκίνων αυτού του τύπου. Μάλιστα, η κατανάλωση κρέατος, που πιθανώς να σχετίζεται με την καρκινογένεση, αντισταθμίζεται με την παράλληλη κατανάλωση μπαχαρικών.
Διατροφικό προφίλ
Το μαύρο πιπέρι παράλληλα αποτελεί εξαιρετική πηγή:
* Σιδήρου, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 5% της ποσότητας που χρειαζόμαστε ημερησίως και
* Μαγγανίου, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 8% της απαραίτητης ημερήσιας ποσότητας.
Πιπέρι Καγιέν
Προέρχεται από ποικιλία της πιπεριάς chili και η καυτερή του γεύση οφείλεται στην ουσία καπσαϊκίνη. Το πιπέρι καγιέν αποτελεί εξαιρετική πηγή β-καροτενίου. Ενός αντιοξειδωτικού που προστατεύει τα κύτταρα από την καταστροφική δράση των ελεύθερων ριζών και η επαρκής πρόσληψή του σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων. Επίσης, το πιπέρι καγιέν, λόγω της υψηλής του περιεκτικότητας σε β-καροτένιο, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει αντιφλεγμονώδη δράση. Το καγιέν, όπως και όλες οι πιπεριές τσίλι έχουν αντιθρομβωτική δράση, ενώ φαίνεται ότι λειτουργούν και ως φυσικά αναλγητικά.
Λανθασμένα το τσίλι, όπως και το πιπέρι καγιέν έχει τη φήμη ότι αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης πεπτικού έλκους. Αντίθετα, όχι μόνο δεν αυξάνουν τον κίνδυνο αλλά τον μειώνουν, αδρανοποιώντας βακτήρια που είναι υπεύθυνα για την πρόκληση του πεπτικού έλκους. Επίσης, διεγείρουν το βλεννογόνο του στομάχου να εκκρίνει προστατευτικά υγρά που εμποδίζουν τη δημιουργία έλκους. Ωστόσο, σε περιπτώσεις ατόμων που έχουν ήδη παρουσιάσει πεπτικό έλκος, η κατανάλωσή του πρέπει να γίνεται με προσοχή.
Διατροφικό προφίλ
Το πιπέρι καγιέν αποτελεί καλή πηγή:
* Βιταμίνης Α, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 15% της ποσότητας που χρειαζόμαστε ημερησίως και
* Βιταμίνης C, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 5% της απαραίτητης ποσότητας.
Πιπεριές τσίλι
Η καυτερή του γεύση οφείλεται στην ουσία καπσαϊκίνη. Όσο περισσότερη καπσαϊκίνη περιέχει η πιπεριά, τόσο πιο καυτερή είναι. Όπως το πιπέρι καγιέν, έτσι και το τσίλι περιέχει σημαντικές ποσότητες β-καροτενίου, γεγονός που του προσδίδει αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη, έδειξε ότι η κατανάλωση τσίλι μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρκίνου του προστάτη μέσω μιας σειράς προστατευτικών επιδράσεων στα συγκεκριμένα κύτταρα. Ωστόσο η υπερβολική του κατανάλωση μπορεί να έχει και αρνητικές συνέπειες και συγκεκριμένα αύξηση του κινδύνου για καρκίνο του στομάχου.
Όπως και το πιπέρι καγιέν, έτσι και το τσίλι, βοηθά στη διατήρηση της καλής υγείας του καρδιαγγειακού συστήματος. Από επιδημιολογικές μελέτες έχει φανεί ότι οι λαοί που καταναλώνουν συχνά τσίλι, παρουσιάζουν μικρότερα ποσοστά εμφραγμάτων και εγκεφαλικών επεισοδίων. Ο προστατευτικός μηχανισμός περιλαμβάνει τη μειώση της οξείδωσης της χοληστερόλης, μειώνοντας έτσι τη βλαπτική της επίδραση στα αγγεία.
Επίσης, το τσίλι όπως και όλα τα καυτερά μπαχαρικά ανακουφίζουν το αναπνευστικό σύστημα μειώνοντας την έκκριση της βλέννας ή βοηθώντας να την απομακρύνουμε όταν είμαστε κρυωμένοι.
Το τσίλι τέλος, όπως και όλα τα καυτερά μπαχαρικά, αυξάνουν τη θερμογένεση (παραγωγή θερμότητας) του σώματος, ανεβάζοντας τις καύσεις του σώματός μας για περίπου 20 λεπτά μετά την κατανάλωσή τους. Επομένως, μπορούν να συμβάλουν μακροπρόθεσμα και στη ρύθμιση του βάρους μας.
Διατροφικό προφίλ
Το τσίλι αποτελεί καλή πηγή:
Βιταμίνης Α και βιταμίνης C, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 5% και το 4%, αντίστοιχα, της ποσότητας που χρειαζόμαστε ημερησίως.
Πηγές: www.nutrimed.gr
Γράφει: Φαρατζιάν Πωλ MSc, Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
Μαυροπίπερο
Το κλασσικό μαύρο πιπέρι είναι αυτό που χρησιμοποιούμε κατά κόρον στην Ελλάδα. Προέρχεται από τους καρπούς των φυτών της οικογένειας Piperaceae και η καυτερή του γεύση οφείλεται στο αλκαλοειδές πιπερίνη.
Το μαυροπίπερο ερεθίζει συγκεκριμένους γευστικούς κάλυκες της γλώσσας, που με τη σειρά τους στέλνουν το μήνυμα στο στομάχι και αυτό εκκρίνει υδροχλωρικό οξύ, προετοιμάζοντάς το να δεχτεί την τροφή που καταπίνουμε.
Παράλληλα, αυξάνονται και τα γαστρικά και παγκρεατικά ένζυμα, και κυρίως η χυμοθρυψίνη (ένζυμο απαραίτητο για την πέψη των πρωτεϊνών) καθώς και η λιπάση και τα χολικά οξέα (απαραίτητα για την πέψη τους λίπους). Μάλιστα, πρόσφατη έρευνα έδειξε αύξηση κατά 40% περίπου των ενζύμων αυτών μετά από κατανάλωση μαυροπίπερου.
Σε περίπτωση που το υδροχλωρικό οξύ δεν εκκρίνεται σε αρκετές ποσότητες στο στομάχι μας, η τροφή δεν μπορεί να διασπασθεί, με αποτέλεσμα να παραμένει για πολύ ώρα εκεί και να γίνεται το υπόβαθρο (η τροφή) για διάφορους μικροοργανισμούς. Αυτοί δημιουργούν αέρια κατά τη διαδικασία που καλείται ζύμωση, με συνέπεια να νιώθουμε έντονο φούσκωμα, δυσφορία και πολλές φορές καούρες (καψίματα). Έτσι λοιπόν ο κλασσικός συνδυασμός του κρέατος με το μαύρο πιπέρι είναι ενδεδειγμένος καθώς διευκολύνεται η πέψη του λίπους και των πρωτεϊνών του.
Το μαύρο πιπέρι έχει πολύ σημαντικές αντιοξειδωτικές ιδιότητες, που οφείλονται στο στην πιπερίνη αλλά και σε ένα φυτοχημικό που περιέχει, την κουρκουμίνη. Η κουρκουμίνη έχει επίσης και αντιβακτηριακές ιδιότητες, γεγονός που το καθιστά ιδιαίτερα σημαντικό για τη διατήρηση της καλής υγείας του γαστρεντερικού συστήματος.
Το μαυροπίπερο, όπως και τα περισσότερα μπαχαρικά, σχετίζεται με μείωση του κινδύνου εμφάνισης του καρκίνου του παχέως εντέρου και του προστάτη. Είναι χαρακτηριστικό οτι στην Ινδία, τη χώρα με τη μεγαλύτερη κατανάλωση μπαχαρικών, παρατηρούνται τα χαμηλότερα ποσοστά καρκίνων αυτού του τύπου. Μάλιστα, η κατανάλωση κρέατος, που πιθανώς να σχετίζεται με την καρκινογένεση, αντισταθμίζεται με την παράλληλη κατανάλωση μπαχαρικών.
Διατροφικό προφίλ
Το μαύρο πιπέρι παράλληλα αποτελεί εξαιρετική πηγή:
* Σιδήρου, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 5% της ποσότητας που χρειαζόμαστε ημερησίως και
* Μαγγανίου, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 8% της απαραίτητης ημερήσιας ποσότητας.
Πιπέρι Καγιέν
Προέρχεται από ποικιλία της πιπεριάς chili και η καυτερή του γεύση οφείλεται στην ουσία καπσαϊκίνη. Το πιπέρι καγιέν αποτελεί εξαιρετική πηγή β-καροτενίου. Ενός αντιοξειδωτικού που προστατεύει τα κύτταρα από την καταστροφική δράση των ελεύθερων ριζών και η επαρκής πρόσληψή του σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων. Επίσης, το πιπέρι καγιέν, λόγω της υψηλής του περιεκτικότητας σε β-καροτένιο, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει αντιφλεγμονώδη δράση. Το καγιέν, όπως και όλες οι πιπεριές τσίλι έχουν αντιθρομβωτική δράση, ενώ φαίνεται ότι λειτουργούν και ως φυσικά αναλγητικά.
Λανθασμένα το τσίλι, όπως και το πιπέρι καγιέν έχει τη φήμη ότι αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης πεπτικού έλκους. Αντίθετα, όχι μόνο δεν αυξάνουν τον κίνδυνο αλλά τον μειώνουν, αδρανοποιώντας βακτήρια που είναι υπεύθυνα για την πρόκληση του πεπτικού έλκους. Επίσης, διεγείρουν το βλεννογόνο του στομάχου να εκκρίνει προστατευτικά υγρά που εμποδίζουν τη δημιουργία έλκους. Ωστόσο, σε περιπτώσεις ατόμων που έχουν ήδη παρουσιάσει πεπτικό έλκος, η κατανάλωσή του πρέπει να γίνεται με προσοχή.
Διατροφικό προφίλ
Το πιπέρι καγιέν αποτελεί καλή πηγή:
* Βιταμίνης Α, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 15% της ποσότητας που χρειαζόμαστε ημερησίως και
* Βιταμίνης C, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 5% της απαραίτητης ποσότητας.
Πιπεριές τσίλι
Η καυτερή του γεύση οφείλεται στην ουσία καπσαϊκίνη. Όσο περισσότερη καπσαϊκίνη περιέχει η πιπεριά, τόσο πιο καυτερή είναι. Όπως το πιπέρι καγιέν, έτσι και το τσίλι περιέχει σημαντικές ποσότητες β-καροτενίου, γεγονός που του προσδίδει αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη, έδειξε ότι η κατανάλωση τσίλι μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρκίνου του προστάτη μέσω μιας σειράς προστατευτικών επιδράσεων στα συγκεκριμένα κύτταρα. Ωστόσο η υπερβολική του κατανάλωση μπορεί να έχει και αρνητικές συνέπειες και συγκεκριμένα αύξηση του κινδύνου για καρκίνο του στομάχου.
Όπως και το πιπέρι καγιέν, έτσι και το τσίλι, βοηθά στη διατήρηση της καλής υγείας του καρδιαγγειακού συστήματος. Από επιδημιολογικές μελέτες έχει φανεί ότι οι λαοί που καταναλώνουν συχνά τσίλι, παρουσιάζουν μικρότερα ποσοστά εμφραγμάτων και εγκεφαλικών επεισοδίων. Ο προστατευτικός μηχανισμός περιλαμβάνει τη μειώση της οξείδωσης της χοληστερόλης, μειώνοντας έτσι τη βλαπτική της επίδραση στα αγγεία.
Επίσης, το τσίλι όπως και όλα τα καυτερά μπαχαρικά ανακουφίζουν το αναπνευστικό σύστημα μειώνοντας την έκκριση της βλέννας ή βοηθώντας να την απομακρύνουμε όταν είμαστε κρυωμένοι.
Το τσίλι τέλος, όπως και όλα τα καυτερά μπαχαρικά, αυξάνουν τη θερμογένεση (παραγωγή θερμότητας) του σώματος, ανεβάζοντας τις καύσεις του σώματός μας για περίπου 20 λεπτά μετά την κατανάλωσή τους. Επομένως, μπορούν να συμβάλουν μακροπρόθεσμα και στη ρύθμιση του βάρους μας.
Διατροφικό προφίλ
Το τσίλι αποτελεί καλή πηγή:
Βιταμίνης Α και βιταμίνης C, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 5% και το 4%, αντίστοιχα, της ποσότητας που χρειαζόμαστε ημερησίως.
Πηγές: www.nutrimed.gr
Γράφει: Φαρατζιάν Πωλ MSc, Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010
ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ
ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι ένα χρόνιο νόσημα, οι πάσχοντες του οποίου παρουσιάζουν αύξηση των τιμών της γλυκόζης (σακχάρου), είτε γιατί δεν παράγουν καθόλου ινσουλίνη είτε γιατί η ινσουλίνη που παράγουν δεν είναι αποτελεσματική.
Αρχικά θα πρέπει να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στους τύπους διαβήτη. Υπάρχει ο διαβήτης τύπου 1 ή ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης και ο διαβήτης τύπου 2 ή μη ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης. Στον διαβήτη τύπου 1 ο οργανισμός δεν μπορεί να παράγει καθόλου ινσουλίνη, ενώ στον διαβήτη τύπου 2 παράγεται μικρή ποσότητα ινσουλίνης, η οποία δεν επαρκεί για τις ανάγκες του οργανισμού.
Ποιες όμως είναι οι τροφές που αυξάνουν την τιμή του σακχάρου; Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι το σάκχαρο το ανεβάζουν μόνο η ζάχαρη και τα τρόφιμα που την περιέχουν. Το σάκχαρο όμως δεν το αυξάνουν μόνο τα τρόφιμα αυτά. Το αυξάνουν όλες οι τροφές που περιέχουν σάκχαρα, δηλαδή υδατάνθρακες. Οι υδατάνθρακες αποτελούν συστατικό των τροφίμων που ανήκουν στην ομάδα των φρούτων, στην ομάδα των λαχανικών, στην ομάδα των γαλακτοκομικών προϊόντων όπου εξαίρεση αποτελούν όλα τα είδη τυριών και στην ομάδα του αμύλου ( π.χ. ψωμί, μακαρόνια, ρύζι, πατάτες κ.α.). Επομένως υδατάνθρακες κρύβονται σε όλες τις τροφές εκτός από τα τυριά, το κρέας, τα λίπη και τα έλαια.
Άσχετα αν ο διαβήτης είναι τύπου 1 ή 2, οι υδατάνθρακες που θα καταναλωθούν θα πρέπει να μοιραστούν κατά την διάρκεια της ημέρας. Αυτό που αλλάζει ανάλογα με τον τύπο του διαβήτη είναι ο τρόπος με τον οποίο θα μοιραστούν. Δεν θέλουμε να υπάρχουν λοιπόν μέσα στην ημέρα λίγα και ογκώδη γεύματα, αλλά 5-6 μικρά. Από αυτά τα 3 πρέπει να είναι κύρια γεύματα, δηλαδή πρωινό / μεσημεριανό / βραδινό, και τα άλλα 2-3 σνακ, δηλαδή δεκατιανό / απογευματινό / και ίσως ένα γεύμα πριν από τον ύπνο. Παλαιότερα επικρατούσε η αντίληψη ότι ένας διαβητικός δεν πρέπει να καταναλώνει τρόφιμα που περιέχουν ζάχαρη ή άμυλο. Νεότερες όμως έρευνες έδειξαν ότι δεν έχει σημασία η μορφή των υδατανθράκων αλλά η ποσότητά και ο καταμερισμός τους μέσα στην ημέρα. Επομένως ένας διαβητικός πρέπει να ακολουθεί ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο που να περιέχει όλα τα τρόφιμα χωρίς στερήσεις και απαγορεύσεις.
Και οι 2 τύποι διαβήτη αποτελούν παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση Στεφανιαίας Νόσου. Επομένως τα άτομα που πάσχουν από διαβήτη θα πρέπει να προσέξουν να κρατήσουν σε χαμηλά επίπεδα την πρόσληψη των κορεσμένων λιπαρών οξέων, δηλαδή των λιπαρών οξέων που προκαλούν την αύξηση της «κακής» χοληστερόλης, της LDL. Κορεσμένα λιπαρά οξέα περιέχουν οι ζωϊκής προέλευσης τροφές, όπως το κόκκινο κρέας (μοσχάρι, χοιρινό, αρνί, κατσίκι), τα αυγά, το βούτυρο, τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά οξέα έχει το λευκό κρέας δηλαδή τα πουλερικά και τα ψάρια. Επομένως κόκκινο κρέας θα πρέπει να περιλαμβάνεται στην διατροφή μια φορά την εβδομάδα ή και πιο σπάνια, 1-2 φορές κοτόπουλο και ψάρι και τις υπόλοιπες μέρες τις εβδομάδας θα πρέπει να καταναλώνονται λαχανικά και όσπρια. Επίσης θα πρέπει να καταναλώνονται γαλακτοκομικά προϊόντα μέτριας περιεκτικότητας λίπους, να αποφεύγεται το βούτυρο και να χρησιμοποιείται στην θέση του το ελαιόλαδο, να μην μαγειρεύονται οι γαρνιτούρες (π.χ. ρύζι, πατάτες) μαζί με το κρέας γιατί απορροφάνε όλο το λίπος του κρέατος λειτουργώντας σαν σφουγγάρι.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην κατανάλωση του αλκοόλ. Το αλκοόλ προκαλεί υπογλυκαιμία για αυτό πάντα θα πρέπει να καταναλώνεται μαζί με κάποιο σνακ ή γεύμα που να περιέχει υδατάνθρακες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο διαβητικός μπορεί να καταναλώνει χωρίς περιορισμούς αλκοόλ. Σαφώς και υπάρχει περιορισμός όσον αφορά το αλκοόλ και αυτός είναι τα 2 ποτά την ημέρα για τους άντρες και το 1 ποτό την ημέρα για της γυναίκες. Η ποσότητα του αλκοόλ που περιέχει ένα ποτό όμως είναι καθαρά υποκειμενική. Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις λοιπόν το 1 ποτό ισοδυναμεί με ½ ποτήρι κρασί ή 1 κουτάκι (330 ml) μπύρα ή 1 σφηνάκι (30ml) σκληρό αλκοόλ ( βότκα, ουίσκι, τζιν κ.α.). Επίσης θα πρέπει να γίνει γνωστό ότι η μπύρα περιέχει υδατάνθρακες, οι οποίοι θα πρέπει να υπολογιστούν στον ημερήσιο καταμερισμό των υδατανθράκων.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην αντιμετώπιση της υπογλυκαιμίας, η οποία μπορεί να εμφανιστεί τόσο σε διαβητικούς τύπου 1 όσο και σε διαβητικούς τύπου 2. Όταν λοιπόν ένας διαβητικός εμφανίσει υπογλυκαιμία ( π.χ. τιμή γλυκόζης 50 mg/dl ή και μικρότερη) θα πρέπει να καταναλώσει 15 γρ υδατανθράκων έτσι ώστε να την διορθώσει. Επομένως θα πρέπει να καταναλώσει ½ κούπα αναψυκτικό (όχι τύπου light), ή ½ ποτήρι χυμό φρούτων χωρίς ζάχαρη, ή 1/2 ποτήρι νερό στο οποίο θα έχει διαλυθεί 1 κουταλιά της σούπα ζάχαρη, ή 1κουταλιά της σούπας μέλι ή κουταλιά της σούπας μαρμελάδα, ή 3 δισκία γλυκόζης. Σε περίπτωση που δεν διορθωθεί η υπογλυκαιμία μετά από 15 λεπτά πρέπει να καταναλωθούν αλλά 15 γρ υδατανθράκων. Αν ο χρόνος για το επόμενο γεύμα είναι μικρότερος από1 ώρα τότε μετά την διόρθωση ακολουθεί κανονικά το γεύμα του. Αν ο χρόνος για το επόμενο γεύμα είναι μεγαλύτερος από 1 ώρα τότε ακολουθούν άλλα 15 γρ υδατανθράκων. Σε περίπτωση που κάποιος διαβητικός είναι αναίσθητος εξαιτίας της υπογλυκαιμίας και δεν μπορεί να καταπιεί πρέπει να του γίνει ενδομυϊκά μια ένεση γλυκαγόνης. Θα πρέπει να τονιστεί ότι για την αντιμετώπιση της υπογλυκαιμίας θα πρέπει να καταναλώνονται όσα τρόφιμα έχουν προαναφερθεί και όχι γλυκά ή σοκολάτες γιατί περιέχουν λιπαρά, τα οποία καθυστερούν την απορρόφηση των υδατανθράκων με αποτέλεσμα η αντιμετώπιση της υπογλυκαιμίας να μην είναι άμεση.
Συνοψίζοντας λοιπόν παρακάτω αναφέρονται επιγραμματικά κάποια διατροφικά σημεία άξια προσοχής
* Καταμερισμός των υδατανθράκων μέσα στην ημέρα
* Μικρά και συχνά γεύματα
* Κατανάλωση ποικιλίας τροφίμων
* Κατανάλωση πολλών φρούτων και λαχανικών κάθε μέρα
* Μείωση της κατανάλωσης κορεσμένου λίπους
* Κατανάλωση ζάχαρης και αλατιού με μέτρο
* Αύξηση της πρόσληψης φυτικών ινών ( 25 – 30 γρ ημερησίως). Καλές πηγές είναι τα φρούτα, τα λαχανικά τα όσπρια και τα προϊόντα ολικής αλέσεως (δημητριακά ψωμί κ.α.).
* Όσον αφορά τον διαβήτη τύπου 2 θα πρέπει τα γεύματα να γίνονται σε σταθερές ώρες κάθε μέρα
* Διατήρηση του βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα
* Επιλογή υγιεινού τρόπου μαγειρέματος (αποφύγετε το τηγάνι)
* Καθημερινή καταμέτρηση του σακχάρου
Επειδή η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη το διαιτολόγιο των διαβητικών είναι αυτό που όλοι πρέπει να τηρούμε για να είμαστε υγιείς.
http://www.dietstories.gr/arthra/sakxarodis_diabitis.html
Ακουμιανάκης Γεωργιος
Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι ένα χρόνιο νόσημα, οι πάσχοντες του οποίου παρουσιάζουν αύξηση των τιμών της γλυκόζης (σακχάρου), είτε γιατί δεν παράγουν καθόλου ινσουλίνη είτε γιατί η ινσουλίνη που παράγουν δεν είναι αποτελεσματική.
Αρχικά θα πρέπει να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στους τύπους διαβήτη. Υπάρχει ο διαβήτης τύπου 1 ή ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης και ο διαβήτης τύπου 2 ή μη ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης. Στον διαβήτη τύπου 1 ο οργανισμός δεν μπορεί να παράγει καθόλου ινσουλίνη, ενώ στον διαβήτη τύπου 2 παράγεται μικρή ποσότητα ινσουλίνης, η οποία δεν επαρκεί για τις ανάγκες του οργανισμού.
Ποιες όμως είναι οι τροφές που αυξάνουν την τιμή του σακχάρου; Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι το σάκχαρο το ανεβάζουν μόνο η ζάχαρη και τα τρόφιμα που την περιέχουν. Το σάκχαρο όμως δεν το αυξάνουν μόνο τα τρόφιμα αυτά. Το αυξάνουν όλες οι τροφές που περιέχουν σάκχαρα, δηλαδή υδατάνθρακες. Οι υδατάνθρακες αποτελούν συστατικό των τροφίμων που ανήκουν στην ομάδα των φρούτων, στην ομάδα των λαχανικών, στην ομάδα των γαλακτοκομικών προϊόντων όπου εξαίρεση αποτελούν όλα τα είδη τυριών και στην ομάδα του αμύλου ( π.χ. ψωμί, μακαρόνια, ρύζι, πατάτες κ.α.). Επομένως υδατάνθρακες κρύβονται σε όλες τις τροφές εκτός από τα τυριά, το κρέας, τα λίπη και τα έλαια.
Άσχετα αν ο διαβήτης είναι τύπου 1 ή 2, οι υδατάνθρακες που θα καταναλωθούν θα πρέπει να μοιραστούν κατά την διάρκεια της ημέρας. Αυτό που αλλάζει ανάλογα με τον τύπο του διαβήτη είναι ο τρόπος με τον οποίο θα μοιραστούν. Δεν θέλουμε να υπάρχουν λοιπόν μέσα στην ημέρα λίγα και ογκώδη γεύματα, αλλά 5-6 μικρά. Από αυτά τα 3 πρέπει να είναι κύρια γεύματα, δηλαδή πρωινό / μεσημεριανό / βραδινό, και τα άλλα 2-3 σνακ, δηλαδή δεκατιανό / απογευματινό / και ίσως ένα γεύμα πριν από τον ύπνο. Παλαιότερα επικρατούσε η αντίληψη ότι ένας διαβητικός δεν πρέπει να καταναλώνει τρόφιμα που περιέχουν ζάχαρη ή άμυλο. Νεότερες όμως έρευνες έδειξαν ότι δεν έχει σημασία η μορφή των υδατανθράκων αλλά η ποσότητά και ο καταμερισμός τους μέσα στην ημέρα. Επομένως ένας διαβητικός πρέπει να ακολουθεί ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο που να περιέχει όλα τα τρόφιμα χωρίς στερήσεις και απαγορεύσεις.
Και οι 2 τύποι διαβήτη αποτελούν παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση Στεφανιαίας Νόσου. Επομένως τα άτομα που πάσχουν από διαβήτη θα πρέπει να προσέξουν να κρατήσουν σε χαμηλά επίπεδα την πρόσληψη των κορεσμένων λιπαρών οξέων, δηλαδή των λιπαρών οξέων που προκαλούν την αύξηση της «κακής» χοληστερόλης, της LDL. Κορεσμένα λιπαρά οξέα περιέχουν οι ζωϊκής προέλευσης τροφές, όπως το κόκκινο κρέας (μοσχάρι, χοιρινό, αρνί, κατσίκι), τα αυγά, το βούτυρο, τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά οξέα έχει το λευκό κρέας δηλαδή τα πουλερικά και τα ψάρια. Επομένως κόκκινο κρέας θα πρέπει να περιλαμβάνεται στην διατροφή μια φορά την εβδομάδα ή και πιο σπάνια, 1-2 φορές κοτόπουλο και ψάρι και τις υπόλοιπες μέρες τις εβδομάδας θα πρέπει να καταναλώνονται λαχανικά και όσπρια. Επίσης θα πρέπει να καταναλώνονται γαλακτοκομικά προϊόντα μέτριας περιεκτικότητας λίπους, να αποφεύγεται το βούτυρο και να χρησιμοποιείται στην θέση του το ελαιόλαδο, να μην μαγειρεύονται οι γαρνιτούρες (π.χ. ρύζι, πατάτες) μαζί με το κρέας γιατί απορροφάνε όλο το λίπος του κρέατος λειτουργώντας σαν σφουγγάρι.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην κατανάλωση του αλκοόλ. Το αλκοόλ προκαλεί υπογλυκαιμία για αυτό πάντα θα πρέπει να καταναλώνεται μαζί με κάποιο σνακ ή γεύμα που να περιέχει υδατάνθρακες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο διαβητικός μπορεί να καταναλώνει χωρίς περιορισμούς αλκοόλ. Σαφώς και υπάρχει περιορισμός όσον αφορά το αλκοόλ και αυτός είναι τα 2 ποτά την ημέρα για τους άντρες και το 1 ποτό την ημέρα για της γυναίκες. Η ποσότητα του αλκοόλ που περιέχει ένα ποτό όμως είναι καθαρά υποκειμενική. Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις λοιπόν το 1 ποτό ισοδυναμεί με ½ ποτήρι κρασί ή 1 κουτάκι (330 ml) μπύρα ή 1 σφηνάκι (30ml) σκληρό αλκοόλ ( βότκα, ουίσκι, τζιν κ.α.). Επίσης θα πρέπει να γίνει γνωστό ότι η μπύρα περιέχει υδατάνθρακες, οι οποίοι θα πρέπει να υπολογιστούν στον ημερήσιο καταμερισμό των υδατανθράκων.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην αντιμετώπιση της υπογλυκαιμίας, η οποία μπορεί να εμφανιστεί τόσο σε διαβητικούς τύπου 1 όσο και σε διαβητικούς τύπου 2. Όταν λοιπόν ένας διαβητικός εμφανίσει υπογλυκαιμία ( π.χ. τιμή γλυκόζης 50 mg/dl ή και μικρότερη) θα πρέπει να καταναλώσει 15 γρ υδατανθράκων έτσι ώστε να την διορθώσει. Επομένως θα πρέπει να καταναλώσει ½ κούπα αναψυκτικό (όχι τύπου light), ή ½ ποτήρι χυμό φρούτων χωρίς ζάχαρη, ή 1/2 ποτήρι νερό στο οποίο θα έχει διαλυθεί 1 κουταλιά της σούπα ζάχαρη, ή 1κουταλιά της σούπας μέλι ή κουταλιά της σούπας μαρμελάδα, ή 3 δισκία γλυκόζης. Σε περίπτωση που δεν διορθωθεί η υπογλυκαιμία μετά από 15 λεπτά πρέπει να καταναλωθούν αλλά 15 γρ υδατανθράκων. Αν ο χρόνος για το επόμενο γεύμα είναι μικρότερος από1 ώρα τότε μετά την διόρθωση ακολουθεί κανονικά το γεύμα του. Αν ο χρόνος για το επόμενο γεύμα είναι μεγαλύτερος από 1 ώρα τότε ακολουθούν άλλα 15 γρ υδατανθράκων. Σε περίπτωση που κάποιος διαβητικός είναι αναίσθητος εξαιτίας της υπογλυκαιμίας και δεν μπορεί να καταπιεί πρέπει να του γίνει ενδομυϊκά μια ένεση γλυκαγόνης. Θα πρέπει να τονιστεί ότι για την αντιμετώπιση της υπογλυκαιμίας θα πρέπει να καταναλώνονται όσα τρόφιμα έχουν προαναφερθεί και όχι γλυκά ή σοκολάτες γιατί περιέχουν λιπαρά, τα οποία καθυστερούν την απορρόφηση των υδατανθράκων με αποτέλεσμα η αντιμετώπιση της υπογλυκαιμίας να μην είναι άμεση.
Συνοψίζοντας λοιπόν παρακάτω αναφέρονται επιγραμματικά κάποια διατροφικά σημεία άξια προσοχής
* Καταμερισμός των υδατανθράκων μέσα στην ημέρα
* Μικρά και συχνά γεύματα
* Κατανάλωση ποικιλίας τροφίμων
* Κατανάλωση πολλών φρούτων και λαχανικών κάθε μέρα
* Μείωση της κατανάλωσης κορεσμένου λίπους
* Κατανάλωση ζάχαρης και αλατιού με μέτρο
* Αύξηση της πρόσληψης φυτικών ινών ( 25 – 30 γρ ημερησίως). Καλές πηγές είναι τα φρούτα, τα λαχανικά τα όσπρια και τα προϊόντα ολικής αλέσεως (δημητριακά ψωμί κ.α.).
* Όσον αφορά τον διαβήτη τύπου 2 θα πρέπει τα γεύματα να γίνονται σε σταθερές ώρες κάθε μέρα
* Διατήρηση του βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα
* Επιλογή υγιεινού τρόπου μαγειρέματος (αποφύγετε το τηγάνι)
* Καθημερινή καταμέτρηση του σακχάρου
Επειδή η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη το διαιτολόγιο των διαβητικών είναι αυτό που όλοι πρέπει να τηρούμε για να είμαστε υγιείς.
http://www.dietstories.gr/arthra/sakxarodis_diabitis.html
Ακουμιανάκης Γεωργιος
Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010
Milk Thistle το τέλειο αποτοξινωτικό της φύσης
(Milk Thistle - Silybum marianum). Άριστο ως αντίδοτο σε περιπτώσεις δηλητηρίασης από μανιτάρια, χρησιμοποιείται από τον 1ο αιώνα μΧ για την υποστήριξη του ήπατος, ενώ από το 1890 τα φαρμακεία στις ΗΠΑ το χορηγούσαν για τη θεραπεία των πεπτικών οργάνων με λιπώδη διήθηση. Η γερμανική φαρμακοποιία το κατατάσσει ως θεραπευτικό πεπτικών διαταραχών και οργανικών βλαβών από δηλητήρια και τοξίνες, σε χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις και σε κίρρωση του ήπατος. Η δραστική ουσία του γαϊδουράγκαθου είναι η σιλυμαρίνη, που βοηθά στην αναγέννηση των κατεστραμμένων ηπατικών κυττάρων και μεγάλων τμημάτων ιστών, ενεργοποιώντας την πρωτεϊνική σύνθεση στα ηπατικά κύτταρα, με την αύξηση της δραστηριότητας του γενετικού υλικού (DNA-RNA). Παράλληλα προστατεύει τα ηπατικά κύτταρα, εμποδίζοντας τις τοξίνες να εισχωρήσουν σ’ αυτά και εξουδετερώνοντας τις τοξίνες που έχουν ήδη εισχωρήσει. Σύμφωνα με πολλές δοκιμές και κλινικές μελέτες, βοηθά σημαντικά στη μείωση των οργανικών βλαβών από αλκοόλ, μεταβάλλει ευνοϊκά τα επίπεδα των ηπατικών ένζυμων (σε καταστάσεις κίρρωσης, ιογενούς ηπατίτιδας και λιπώδους διήθησης), βελτιώνει τα συμπτώματα της προκληθείσης τοξικής βλάβης σε όργανα (ναυτία, αδυναμία, απώλεια όρεξης, κούραση, πόνος) και αποτρέπει τις βλάβες από τα χημικά φάρμακα.
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΜΕΡΗ
Στη βοτανοθεραπευτική χρησιμοποιούνται κυρίως οι σπόροι από τα άνθη του, που μαζεύονται προς το τέλος του καλοκαιριού όταν ξεραθούν πλήρως. Και τα άλλα μέρη του φυτού χρησιμοποιούνται φαρμακευτικά αλλά έχουν χαμηλότερες περιεκτικότητες σε δραστικές ουσίες.
ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Σιλυμαρίνη, τυραμίνη, ισταμίμη, κινικίνη, φλαβονικά γλυκοσίδια, άλατα νιτρικού οξέος, νιτρικό κάλιο και αιθέριο έλαιο.
ΙΣΤΟΡΙΑ & ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Σύμφωνα με την παράδοση τα λευκά σημάδια σαν φλέβες στα πράσινα φύλλα του, προκλήθηκαν όταν έπεσαν πάνω στο φυτό σταγόνες από το γάλα της Παρθένου Μαρίας και για αυτό πήρε το αγγλικό του όνομα milk thistle (γαλατοαγκάθι) ή Mary thistle (αγκάθι της Μαρίας).
Ο Διοσκουρίδης συνιστά το μέγα κενταύριον, ή σίλυβον για την επούλωση των πληγών.Τα κεφάλια από τα άνθη του τρώγονταν βραστά την άνοιξη πριν ανθίσουν όπως οι αγκινάρες και βοηθούσαν στη τόνωση του οργανισμού, το καθάρισμα του αίματος, την αποτοξίνωση του οργανισμού, αλλά και στην αύξηση της παραγωγής γάλακτος των γυναικών. Ακόμα χρησιμοποιούταν και για όλες τις ασθένειες της μελαγχολίας.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ & ΧΡΗΣΕΙΣ
Στη σύγχρονη βοτανοθεραπευτική, το γαϊδουράγκαθο είναι το κύριο γιατρικό που χρησιμοποιείται στη προστασία του συκωτιού από λοιμώξεις, κατανάλωση αλκοόλ ή χημειοθεραπείες. Μπορεί να βοηθήσει στο να περιοριστούν οι βλάβες στο συκώτι αλλά και στην ανανέωση των κυττάρων του. Χρησιμοποιείται ακόμα στη θεραπεία της ηπατίτιδας, του ίκτερου και της κύρωσης του ύπατος.
Χορηγείται σε όλα τα προβλήματα της χοληδόχου κύστης καθώς αυξάνει την έκκριση και την ροή της χολής από το ήπαρ και της χοληδόχου κύστης.
Είναι αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από μύκητες του γένους Amanita καθώς και από άλλες τοξίνες του περιβάλλοντος.
Χρησιμοποιείτε ακόμα σαν δυναμωτικό του εγκεφάλου και της μνήμης, σαν καταπραϋντικό στη καταρροή και στη πλευρίτιδα, αλλά και στη ψωρίαση.
Πρόσφατα ανακαλύφθηκε η αντικαρκινική, η νευροπροστατευτική αλλά και η καρδιοπροστατευτική του δράση λόγο της μείωση της χοληστερόλης που προκαλεί.
Επιστημονικές αποδείξεις της σημαντικής αντικαρκινικής ιδιότητας του γαϊδουράγκαθου μπορείτε να βρείτε εδώ: http://www.sciencedaily.com/releases/2007/11/071114111149.htm
ΦΑΓΩΣΙΜΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣH ρίζα και τα φρέσκα νέα φύλλα του τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα αλλά πρέπει πρώτα να αφαιρεθούν οι αιχμηρές άκρες τους, το οποίο είναι αρκετά χρονοβόρο. Τα φύλλα είναι αρκετά παχιά και έχουν ήπια γεύση όταν είναι νέα, αλλά γίνονται πιο πικρά το καλοκαίρι με τη ζέστη. Μαγειρεμένα έχουν γεύση σπανακιού.
Τα κεφάλια του μπορούν να φαγωθούν όπως οι αγκινάρες πριν ανθίσουν, αλλά είναι πολύ πιο μικρά. Οι ξεφλουδισμένοι μίσχοι του τρώγονται ωμοί ή μαγειρεμένοι, είναι εύγευστοι και θρεπτικοί και μπορούν να χρησιμοποιηθούν όπως το σπαράγγι ή το ρεβέντι ή να προστεθούν σε σαλάτες. Τρώγονται καλύτερα την άνοιξη όταν είναι νέοι πριν σκληρύνουν. Οι ψημένοι σπόροι του είναι υποκατάστατο του καφέ.
ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ
Σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό 1 κουταλάκι ξηρούς σπόρους 3 φορές την ημέρα.
ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
Το γαϊδουράγκαθο, δεν παρουσιάζει τοξικότητα. Σε υψηλές και μακροχρόνιες δόσεις ίσως χρειαστεί συμπληρωματικά κάποιο σκεύασμα πλούσιο σε φυτικές ίνες, γιατί λόγω της χολαιρετικής δράσης του φυτού, μπορεί να ερεθιστεί ο εντερικός βλεννογόνος και να προκληθεί μικρή μάζα κοπράνων.
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού και ειδικά όταν παίρνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα ή βότανα.
Πηγές:
http://en.wikipedia.org/wiki/Silybum_marianum
http://www.pfaf.org/database/plants.php?Silybum+marianum
http://www.botanical.com/botanical/mgmh/t/thistl11.html
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΜΕΡΗ
Στη βοτανοθεραπευτική χρησιμοποιούνται κυρίως οι σπόροι από τα άνθη του, που μαζεύονται προς το τέλος του καλοκαιριού όταν ξεραθούν πλήρως. Και τα άλλα μέρη του φυτού χρησιμοποιούνται φαρμακευτικά αλλά έχουν χαμηλότερες περιεκτικότητες σε δραστικές ουσίες.
ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Σιλυμαρίνη, τυραμίνη, ισταμίμη, κινικίνη, φλαβονικά γλυκοσίδια, άλατα νιτρικού οξέος, νιτρικό κάλιο και αιθέριο έλαιο.
ΙΣΤΟΡΙΑ & ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Σύμφωνα με την παράδοση τα λευκά σημάδια σαν φλέβες στα πράσινα φύλλα του, προκλήθηκαν όταν έπεσαν πάνω στο φυτό σταγόνες από το γάλα της Παρθένου Μαρίας και για αυτό πήρε το αγγλικό του όνομα milk thistle (γαλατοαγκάθι) ή Mary thistle (αγκάθι της Μαρίας).
Ο Διοσκουρίδης συνιστά το μέγα κενταύριον, ή σίλυβον για την επούλωση των πληγών.Τα κεφάλια από τα άνθη του τρώγονταν βραστά την άνοιξη πριν ανθίσουν όπως οι αγκινάρες και βοηθούσαν στη τόνωση του οργανισμού, το καθάρισμα του αίματος, την αποτοξίνωση του οργανισμού, αλλά και στην αύξηση της παραγωγής γάλακτος των γυναικών. Ακόμα χρησιμοποιούταν και για όλες τις ασθένειες της μελαγχολίας.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ & ΧΡΗΣΕΙΣ
Στη σύγχρονη βοτανοθεραπευτική, το γαϊδουράγκαθο είναι το κύριο γιατρικό που χρησιμοποιείται στη προστασία του συκωτιού από λοιμώξεις, κατανάλωση αλκοόλ ή χημειοθεραπείες. Μπορεί να βοηθήσει στο να περιοριστούν οι βλάβες στο συκώτι αλλά και στην ανανέωση των κυττάρων του. Χρησιμοποιείται ακόμα στη θεραπεία της ηπατίτιδας, του ίκτερου και της κύρωσης του ύπατος.
Χορηγείται σε όλα τα προβλήματα της χοληδόχου κύστης καθώς αυξάνει την έκκριση και την ροή της χολής από το ήπαρ και της χοληδόχου κύστης.
Είναι αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από μύκητες του γένους Amanita καθώς και από άλλες τοξίνες του περιβάλλοντος.
Χρησιμοποιείτε ακόμα σαν δυναμωτικό του εγκεφάλου και της μνήμης, σαν καταπραϋντικό στη καταρροή και στη πλευρίτιδα, αλλά και στη ψωρίαση.
Πρόσφατα ανακαλύφθηκε η αντικαρκινική, η νευροπροστατευτική αλλά και η καρδιοπροστατευτική του δράση λόγο της μείωση της χοληστερόλης που προκαλεί.
Επιστημονικές αποδείξεις της σημαντικής αντικαρκινικής ιδιότητας του γαϊδουράγκαθου μπορείτε να βρείτε εδώ: http://www.sciencedaily.com/releases/2007/11/071114111149.htm
ΦΑΓΩΣΙΜΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣH ρίζα και τα φρέσκα νέα φύλλα του τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα αλλά πρέπει πρώτα να αφαιρεθούν οι αιχμηρές άκρες τους, το οποίο είναι αρκετά χρονοβόρο. Τα φύλλα είναι αρκετά παχιά και έχουν ήπια γεύση όταν είναι νέα, αλλά γίνονται πιο πικρά το καλοκαίρι με τη ζέστη. Μαγειρεμένα έχουν γεύση σπανακιού.
Τα κεφάλια του μπορούν να φαγωθούν όπως οι αγκινάρες πριν ανθίσουν, αλλά είναι πολύ πιο μικρά. Οι ξεφλουδισμένοι μίσχοι του τρώγονται ωμοί ή μαγειρεμένοι, είναι εύγευστοι και θρεπτικοί και μπορούν να χρησιμοποιηθούν όπως το σπαράγγι ή το ρεβέντι ή να προστεθούν σε σαλάτες. Τρώγονται καλύτερα την άνοιξη όταν είναι νέοι πριν σκληρύνουν. Οι ψημένοι σπόροι του είναι υποκατάστατο του καφέ.
ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ
Σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό 1 κουταλάκι ξηρούς σπόρους 3 φορές την ημέρα.
ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
Το γαϊδουράγκαθο, δεν παρουσιάζει τοξικότητα. Σε υψηλές και μακροχρόνιες δόσεις ίσως χρειαστεί συμπληρωματικά κάποιο σκεύασμα πλούσιο σε φυτικές ίνες, γιατί λόγω της χολαιρετικής δράσης του φυτού, μπορεί να ερεθιστεί ο εντερικός βλεννογόνος και να προκληθεί μικρή μάζα κοπράνων.
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού και ειδικά όταν παίρνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα ή βότανα.
Πηγές:
http://en.wikipedia.org/wiki/Silybum_marianum
http://www.pfaf.org/database/plants.php?Silybum+marianum
http://www.botanical.com/botanical/mgmh/t/thistl11.html
Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010
Η θεραπευτική δύναμη της φύσης
Κατά το πέρασμα των αιώνων, η Φυσική Ιατρική (εναλλακτική) και η Κλασσική Ιατρική φαινόταν σαν να είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, αλλά στην πραγματικότητα η μια συμπληρώνει την άλλη.
Αυτή η συσσωρευμένη ανθρώπινη γνώση, προφανώς επειδή έχει μεταφερθεί κατά κανόνα προφορικά από γενιά σε γενιά, είναι ανακριβής και επικίνδυνη, αν χρησιμοποιηθεί ανεξέλεγκτα. Αυτή η πολύτιμη ανθρώπινη γνώση θα μπορούσε να αξιοποιηθεί μόνο κάτω από την αυστηρή επιστημονική μεθοδολογία.
Η "επιστροφή" πολλών εκατομμυρίων ασθενών σε μεθόδους παραδοσιακής ιατρικής δεν είναι τυχαία ούτε αδικαιολόγητη. Ο υπερσύγχρονος τρόπος αντιμετώπισης της νόσου και η "αυθεντία" των μηχανημάτων και των πολύπλοκων διαγνωστικών μεθόδων, έχουν αντικαταστήσει πλήρως την κλινική εξέταση και την προσωπική επαφή με τον ιατρό, με αποτέλεσμα θεραπευτική διαδικασία να είναι απρόσωπη, ψυχρή και να απέχει από τον ουσιαστικό ρόλο της Ιατρικής, ως ανθρωποκεντρική επιστήμη. Έτσι σήμερα το 25% των ασθενών στις ΗΠΑ και στη Μεγάλη Βρετανία έχει δοκιμάσει μεθόδους εναλλακτικής θεραπευτικής.
Από μελέτη που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Exeter προέκυψε ότι υπάρχουν περίπου 40.000 άτομα που ασκούν συμπληρωματικές μεθόδους θεραπείας, ενώ είναι κάπως λιγότεροι οι πτυχιούχοι παθολόγοι ιατροί. Τα Κρατικά Αμερικανικά Ινστιτούτα Υγείας εδώ και μια δεκαετία περίπου, διερευνούν συστηματικά ποιες από τις μεθόδους της εναλλακτικής Ιατρικής είναι αποτελεσματικές. Ακόμη, μεγάλα Αμερικανικά πανεπιστήμια, του επιπέδου του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, έχουν ιδρύσει τμήματα εναλλακτικής Ιατρικής.
Γίνεται πλέον φανερό ότι οι ιατρικές παρεμβάσεις της "επίθεσης" αμφισβητούνται και, όλο και περισσότερο, γίνεται αντιληπτή η αξία της Προληπτικής Ιατρικής, των διατροφικών αλλαγών και των αλλαγών στον τρόπο ζωής. Σε αυτό το σημείο πρέπει να εξετάσουμε το ρόλο των εναλλακτικών θεραπειών, την αξία τους, τη σοβαρότητά τους, την αποτελεσματικότητα και την ασφάλειά τους. Θα πρέπει να διώξουμε τις προκαταλήψεις και τις "φοβίες" με τις οποίες αντιμετωπίζονται αυτές οι μέθοδοι και να μελετηθούν πιο αναλυτικά κάτω από το πρίσμα της σύγχρονης επιστήμης που μας δίνει τη δυνατότητα να τις ελέγξουμε και, τελικά, να τις αποτιμήσουμε, μακριά από σκοταδισμούς και δογματικές απόψεις.
Η επιστήμη και η ιατρική τώρα έχουν στην κατοχή τους την τεχνολογία, αν και είναι εμφανής η αναγκαιότητα να εκτιμήσουν την αξία των φυσικών θεραπειών. Αν και ο όρος "φυσικές θεραπείες" δεν χρησιμοποιούνταν μέχρι τον 19ο αιώνα, οι φιλοσοφικές του ρίζες μπορούν να εντοπιστούν πίσω στον Ιπποκράτη. Είναι ένα σύστημα το οποίο διατηρεί τον οργανισμό υγιή, και εμποδίζει την εμφάνιση ασθενειών. Αν και είναι πολύ αποτελεσματικά όταν χρησιμοποιούνται τα φάρμακα και οι εγχειρήσεις, έχουν ταυτόχρονα πολλά αρνητικά. Οι γιατροί δεν περιμένουν την εμφάνιση και την εξάπλωση της ασθένειας, αλλά παίρνουν μέτρα πρόληψης. Όσο περισσότερο μελετώνται τα αίτια των φυσιολογικών προβλημάτων υγείας ανάλογα με την ηλικία του κάθε ατόμου, γίνεται περισσότερο εμφανές το γεγονός ότι η φυσική ιατρική έχει περισσότερα να προσφέρει.
Ιστορία
Οι προϊστορικοί άνθρωποι πίστευαν πως οι ασθένειες είναι αποτελέσματα του θυμού των Θεών ή του Διαβόλου. Ο Ιπποκράτης, σπάζοντας αυτήν την αντίληψη, έγινε ο πρώτος Φυσικός Ιατρός που καταγράφτηκε στην Ιστορία. Ο Ιπποκράτης και οι μεταγενέστεροί του πίστευαν πως οτιδήποτε στη φύση έχει μια λογική σειρά, και έτσι έθεσαν ως στόχο των ιατρών την αντίληψη και ακολουθία της φυσικής αυτής σειράς. Χρησιμοποίησαν τον εξής όρο: vis medicatix naturae, που σημαίνει θεραπευτική δύναμη της φύσης, για να δηλώσουν την ιδιότητα του σώματος να αυτό-θεραπευτεί.
Η Φυσική Θεραπεία είναι ένας τρόπος ζωής, όπως και η ιδέα χρήσης διαφόρων φυσικών μέσων στην πρόληψη και αντιμετώπιση ανθρώπινων ασθενειών.
Ο Benedict Lust άρχισε να χρησιμοποιεί τον όρο Φυσική Ιατρική το 1902, για να ονομάσει την εκλεκτική συλλογή της θεωρίας της Φυσικής Θεραπείας που θεώρησε ως το μελλοντικό πεδίο δράσης της Φυσικής Ιατρικής, και για να συμπεριλάβει ότι καλύτερο από τις σημερινά ονομαζόμενες θρεπτική θεραπεία, φυσική δίαιτα, φυτική ιατρική, ομοιοπαθητική, θεραπεία με ασκήσεις, υδροθεραπεία, ηλεκτροθεραπεία και μείωση του στρες. Σε ένα από τα πολλά βιβλία που έχει εκδώσει, "The principles, aim and program of nature cure", περιγράφει την Φυσική Ιατρική.
Πραγματικά υπάρχει μια θεραπευτική δύναμη στη φύση, η έμφυτη ικανότητα των οργανισμών να αυτοθεραπεύονται. Η απορία που δημιουργείται είναι το κατά πόσον είναι καλύτερη η καταπολέμηση των ασθενειών με τη χρήση φαρμάκων, εμβολίων και ορών από τους προληπτικούς ιατρούς της μοντέρνας ιατρικής ή με τις ήπιες ενδογενείς και ευχάριστες δυνάμεις της φυσικής θεραπείας.
Η Φυσική Ιατρική αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ, στις αρχές του 20ου αιώνα, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1930, όταν πολλοί παράγοντες βοήθησαν στη διαμόρφωση συνθηκών για τους ιατρούς, ώστε να ιδρυθεί και να καθιερωθεί ένας Οργανισμός που κατέχει το σύγχρονο πραγματικό μονοπώλιο στη φροντίδα της υγείας. Οι οργανισμοί αυτοί, αφού υποστηρίχτηκαν από χημικές και φαρμακευτικές βιομηχανίες, οδήγησαν στο σταδιακό παραμερισμό των ιατρικών σχολών. Τα ιατρικά επαγγέλματα τελικά σταμάτησαν να χρησιμοποιούν τις "ηρωικές" τους θεραπείες και τις αντικατέστησαν με πολύ αποτελεσματικότερες θεραπείες και λιγότερο τοξικές. Η επιστήμη της ιατρικής έγινε περισσότερο "ευφυής" και στον πολιτικό τομέα, χρησιμοποιώντας μεγάλες τεχνολογικές ανακαλύψεις στη χειρουργική που καθιερώθηκαν με τους παγκόσμιους πολέμους, και ήταν ικανή να πείσει και τον λαό και τους πολιτικούς για την ανωτερότητα του συστήματός της, οδηγώντας στη θέσπιση νόμων που παραμέριζαν την αξιοπιστία άλλων συστημάτων υγείας.
Φιλοσοφία
Vis medicatix naturae - η θεραπευτική δύναμη της φύσης. Η πίστη στη δυνατότητα του σώματος να αυτοθεραπευτεί όταν του δίνεται η ευκαιρία, αποτελεί θεμελιώδη αρχή στην πρακτική της Φυσικής Ιατρικής. Η αυστηρή απόρροια αυτού, όπως ανέφερε κατά λέξη ο Ιπποκράτης είναι "να μην κάνεις κακό". Θα πρέπει να αποφεύγονται και πρακτικές που εξασθενίζουν την ικανότητα του σώματος για αυτοθεραπεία και θεραπείες που παρεμποδίζουν λειτουργίες του σώματος. Είναι περιττό να πούμε ότι αυτή η φιλοσοφία έχει και όρια, και ότι μερικές φορές το σώμα χρειάζεται κάτι παραπάνω από απλή υποστήριξη. Ο στόχος των Φυσικών Ιατρών σε αυτές τις περιστάσεις είναι η χρήση όσο το δυνατόν λιγότερων φαρμάκων που θα προκαλέσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτή η φιλοσοφική προσέγγιση, απαιτεί ένα ευρύ φάσμα διαγνωστικών και θεραπευτικών ικανοτήτων και εξηγεί τα εκλεκτικά ενδιαφέροντα του επαγγέλματος της Φυσικής Ιατρικής.
Οι φυσικοί ιατροί βλέπουν τη ζωή σαν κάτι παραπάνω από το σύνολο των βιοχημικών διαδικασιών, και πιστεύουν ότι το σώμα έχει μια αρχική "εξυπνάδα" που πασχίζει για την υγεία. Ο βιταλισμός υποστηρίζει ότι τα συμπτώματα που σχετίζονται με τις ασθένειες δεν προκαλούνται κατευθείαν από τους νοσογόνους παράγοντες, όπως τα βακτήρια, αλλά είναι αποτέλεσμα της ενδογενούς απόκρισης ή αντίδρασης στον παράγοντα αυτό, και της προσπάθειας του σώματος να αυτοθεραπευτεί. Έτσι λοιπόν, τα συμπτώματα είναι μέρος ενός "κατασκευαστικού" φαινομένου, που είναι η καλύτερη επιλογή που μπορεί να κάνει το σώμα, ανάλογα με τις περιστάσεις. Κι έτσι, ο ρόλος του ιατρού είναι να βοηθήσει το σώμα στις προσπάθειές του και όχι να αντικαταστήσει με φάρμακα τις σωματικές ενέργειες.
Η υγεία θεωρείται κάτι παραπάνω από την απουσία της ασθένειας, είναι η ζωτική δυναμική κατάσταση που επιτρέπει την ανάπτυξη του ατόμου και την προσαρμογή του στο περιβάλλον του. Η υγεία και η ασθένεια μπορούν να θεωρηθούν σαν μια φυσική συνέχεια, με τον θάνατο στη μια πλευρά και την πλέον ευνοϊκή λειτουργία στην άλλη. Ένας τυπικός άνθρωπος κατά την πορεία του στην ζωή, παρασύρεται από την καλή λειτουργία του οργανισμού του σε σταδιακές δυσλειτουργίες. Παρόλο που αυτή η πορεία θεωρείται ομαλή από την κοινωνία όσο αυξάνεται η ηλικία του ατόμου, αυτό δεν συμβαίνει στα άγρια ζώα ή στα λίγα τυχερά άτομα που ζουν στο ιδανικό περιβάλλον. Αυτό σημαίνει, έλλειψη άγχους και μόλυνσης, σωστή σωματική εξάσκηση και άφθονη φυσική τροφή. Ο θάνατος εξακολουθεί να είναι αναπόφευκτος, έρχεται όμως με την ύπαρξη της φυσικής φθοράς.
Θεραπευτικά πεδία
Μερικοί ειδικοί ορίζουν συγκεκριμένα πεδία θεραπείας, που συμπεριλαμβάνουν τα εξής:
Διατροφή: η κλινική διατροφή ή η χρήση της δίαιτας ως θεραπεία, υπηρετεί τη Φυσική Ιατρική. Υπάρχει ένα μεγάλο γνωστικό υπόβαθρο που υποστηρίζει τη χρήση φυσικών προϊόντων και θρεπτικών συμπληρωμάτων διατροφής που στοχεύουν στην ενδυνάμωση της υγείας και στην αντιμετώπιση της ασθένειας. Πολλές συνήθεις παθήσεις όπως αρθριτικά, οστεοπόρωση, διαβήτης (τύπου 2), κατάθλιψη, έκζεμα, υπέρταση και σπαστική κολίτιδα, μπορούν να αντιμετωπισθούν ικανοποιητικά με την λήψη διαιτητικών μέτρων.
Χρήση Βοτάνων: τα φυτά έχουν χρησιμοποιηθεί για ιατρικούς σκοπούς από την αρχαιότητα. Με την ανάπτυξη της φαρμακοβιομηχανίας κατά τον 20ο αιώνα, τα φυτικά φάρμακα παραμερίστηκαν (παρόλο που πολύ μεγάλο ποσοστό των φαρμάκων προέρχονται ή περιέχουν φυτικά συστατικά). Σήμερα όμως επανεκτιμούνται οι φαρμακευτικές ιδιότητες των φυτών. Η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει την πλήρη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα φυτά ενισχύουν την υγεία και αποκαθιστούν την ισορροπία του οργανισμού σε περίπτωση ασθένειας. Πλήθος ιατρών εξειδικεύεται στη βοτανολογία, και ασχολείται με την ιστορική χρήση του κάθε φυτού καθώς και με τους μοντέρνους φαρμακευτικούς μηχανισμούς.
Ομοιοπαθητική: ο όρος ομοιοπαθητική έχει προέλθει από τις ελληνικές λέξεις όμοιος και πάθος, που σημαίνει ασθένεια. Η ομοιοπαθητική είναι ένα σύστημα φαρμάκων που θεραπεύει την ασθένεια με διαλύματα, δραστικούς παράγοντες ή φάρμακα, τα οποία παράγουν τα ίδια συμπτώματα με την ασθένεια, όταν δίνονται σε έναν υγιή άνθρωπο. Το "όμοιο θεραπεύει όμοιο". Αυτή η αρχή αναγνωρίστηκε πρώτα από τον Ιπποκράτη, που παρατήρησε ότι τα βότανα, δοσμένα σε μικρές δόσεις, θεραπεύουν τα ίδια συμπτώματα που προκαλούν όταν δίνονται σε τοξικές δόσεις. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα προέρχονται από μια ποικιλία φυτών, μεταλλικών στοιχείων και βιοχημικών ουσιών.
Βελονισμός: ο βελονισμός είναι ένα αρχαίο κινέζικο σύστημα ιατρικής, το οποίο συνιστάται στη διέγερση συγκεκριμένων σημείων του σώματος, για να ελέγξει την ροή της ζωτικής ενέργειας μέσω μονοπατιών που ονομάζονται meridians. Τα σημεία του βελονισμού μπορούν να διεγερθούν με την εισχώρηση και απόσυρση βελονών, με ζεστές κομπρέσες, μασάζ, λέιζερ και ηλεκτρικά μέσα ή με έναν συνδυασμό όλων αυτών. Ο παραδοσιακός κινέζικος βελονισμός προβάλλει ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο βελονισμού και γνώσεις του ασιατικού συστήματος ιατρικής που περιέχει το yin and yang, τα πέντε στοιχεία της φύσης, σημεία και μονοπάτια βελονισμού, καθώς και μια μέθοδο διάγνωσης και διαφοροποίησης ασθενειών που διαφέρουν από αυτές της Δυτικής Ιατρικής.
Υδροθεραπεία: η υδροθεραπεία μπορεί να οριστεί ως η χρήση νερού σε όλες του τις μορφές (ζεστό, κρύο, πάγος ατμός κτλ) και σαν μέθοδος επιθέματος (σάουνα, ντους, ποδόλουτρο κτλ) για την διατήρηση της υγείας ή την καταπολέμηση ασθενειών. Είναι μια από τις παλιότερες μεθόδους θεραπείας. Την υδροθεραπεία ακολουθούσαν για την θεραπεία ασθενειών και τραυματισμών από πολλούς λαούς, συμπεριλαμβανομένων των Αρχαίων Αιγυπτίων, Ελλήνων και Κινέζων.
Φυσική Ιατρική: η φυσική ιατρική αναφέρεται στη χρήση φυσικών μέτρων στη θεραπεία του ατόμου. Συμπεριλαμβάνει τη χρήση εξοπλισμού φυσιοθεραπείας, όπως ο υπέρηχος, η διαθερμία και άλλες ηλεκτρονικές τεχνικές, θεραπευτικές ασκήσεις, μασάζ, μαλάξεις και υδροθεραπεία.
Θεραπευτική προσέγγιση
Η θεραπευτική προσέγγιση του φυσικού ιατρού κινείται σε δύο βασικά επίπεδα: να βοηθήσει τους ασθενείς να θεραπευτούν μόνοι τους και να τους πληροφορήσει ώστε να διαμορφώσουν ένα πιο υγιεινό τρόπο ζωής.
Η τυπική πρώτη επίσκεψη σε ένα τέτοιο ιατρό διαρκεί μια ώρα. Ο στόχος είναι ο ιατρός να μάθει όσο περισσότερα γίνεται για τον ασθενή, χρησιμοποιώντας το ιστορικό του και διάφορες διαγνωστικές εξετάσεις. Συμπεριλαμβάνονται επίσης πληροφορίες για τον τρόπο ζωής του ασθενή. Από τη στιγμή που έχει κατανοηθεί πλήρως η υγεία και η ασθένεια, ο ιατρός και ο ασθενής συνεργάζονται ώστε να ορισθεί το καταλληλότερο πρόγραμμα για την θεραπεία.
Η μόρφωση του Φυσικού Ιατρού είναι εκτενής. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που ακολουθεί είναι παρεμφερές με αυτού της κλασσικής ιατρικής, με βασική διαφορά στο θέμα της θεραπείας. Έτσι οι σπουδές της φυσικής ιατρικής απαιτούν 4 ή και περισσότερα χρόνια. Κατά τα δύο από αυτά, δίνεται η μεγαλύτερη έμφαση στις βασικές πτυχές του επαγγέλματος, όπως η ανατομία, η φυσιολογία, η βιοχημεία, η παθολογία και η μικροβιολογία. Τα δύο επόμενα έτη αφιερώνονται στις κλινικές μελέτες της διάγνωσης και της θεραπείας. Παρόλο που οι καθιερωμένες διαγνωστικές τεχνικές διδάσκονται, αυτό που κάνει το πρόγραμμα μοναδικό είναι η έμφαση στην προληπτική διάγνωση, που εμπεριέχει την ανάλυση της διατροφής, τη βοτανολογία, την ομοιοπαθητική, το βελονισμό, την προσαρμογή του τρόπου ζωής.
Το μέλλον της Φυσικής Ιατρικής
Είναι προφανές ότι η Φυσική Ιατρική θα αποτελέσει το μέλλον της ιατρικής δραστηριότητας. Παρόλο που έχει εκφραστεί επανειλημμένα η άποψη ότι η Φυσική Ιατρική δεν είναι βασισμένη σε επιστημονικά τεκμηριωμένες μελέτες, κατά τις τελευταίες δεκαετίες η χρήση των φυσικών φαρμάκων υποστηρίζεται όλο και περισσότερο στην επιστημονική βιβλιογραφία. Η επιστήμη και η Ιατρική διαθέτουν την τεχνολογία που απαιτείται ώστε να εκτιμηθεί η δύναμη της Φυσικής Ιατρικής. Όλο και περισσότεροι φαρμακευτικοί οργανισμοί ενισχύουν την ιδέα της Φυσικής Ιατρικής και ασπάζονται τους τρόπους αντιμετώπισης των ασθενειών που προαναφέρθηκαν. Τα σημάδια είναι ενθαρρυντικά και η Φυσική Ιατρική υπόσχεται μελλοντική αντιμετώπιση θανατηφόρων ασθενειών όπως το AIDS, ο διαβήτης και η λευχαιμία.
Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010
Ωμέγα-3 και αντιοξειδωτικά στην ψυχιατρική
Εισαγωγή
Οι πλείστοι Δυτικοί λαοί τυπικά τρώνε πολύ περισσότερα ωμέγα-6 και πολύ λίγα ωμέγα-3.Τούτο μπορεί να τείνει να εξουδετερώσει τα οφέλη των ωμέγα-3 και να οδηγήσει προς μια ανισόρροπη ωμέγα-6dμέγα-3 αναλογία, η οποία είναι γνωστό ότι προάγει χρόνια χαμηλού βαθμού χρόνια φλεγμονή. Κρέας, αβγά, κοτόπουλο, δημητριακά, διάφορα ψωμιά και τα πλείστα φυτικά έλαια είναι μεγάλες πηγές των ωμέγα-6 λιπαρών οξέων, ενώ τα ωμέγα- 3 λιπαρά οξέα ανευρίσκονται στα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, κραμβέλαιο, λιναρόσποροι, καρύδια, σογιέλαια και τα ψάρια των ψυχρών υδάτων, όπως ο τόνος, σολομός και το σκουμπρί. Η διατροφική θεραπεία - αν και παραμελημένη από το κύριο ρεύμα των γιατρών φαίνεται δικαιολογημένη στην ψυχιατρική και τη νευρολογία. Η συμπληρωματική χορήγηση αιθυλ-εικοσαπενταενοϊκού οξέος (Αιθυλ-ΕΡΑ, Ε-ΕΡΑ), αντιοξειδωτικών και Καρνοσίνης είναι πιθανό να βελτιώσει την πρόγνωση, πρακτικά, όλων των νευρολογικών και των ψυχιατρικών καταστάσεων. Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα είναι ισχυράνευροπροστατευτικά, όπως έχει επισημανθεί από γάλους ερευνητές(Lauritzen et al 2000).
Τα συμπληρώματα ιχθυελαίου είναι υγιεινότερα από την κατανάλωση ψαριού υψηλής περιεκτικότητας σε χλωριωμένους υδρογονάνθρακες και τοξικά βαρέα μέταλλα, όπως ο υδράργυρος. Τα ιχθυέλαια παρέχουν τα οφέλη των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων χωρίς τον κίνδυνο της τοξικότητας. Το καλύτερο κεκαθαρμένο ωμέγα-3 είναι το αιθυλ-ΕΡΑ λόγω της διπλής της απόσταξης (μοριακή και εν κενώ). Φαίνεται να είναι βοηθητικό σε μια ποικιλία νόσων, περιλαμβανομένης της διπολικής διαταραχής, κατάθλιψης, νευρικής ανορεξίας, διαταραχών πανικού, διαταραχής οριακής προσωπικότητας και της σχιζοφρένειας..
Στην παρούσα ανασκόπηση συγκεντρωνόμαστε στο ρόλο των Ε-ΕΡΑ και των αντιοξειδωτικών, ενώ τα αποτελέσματα της καρνοσίνης περιγράφονται λεπτομερώς σε ξεχωριστό κείμενο . Η καλύτερη κλινική απόκριση μπορεί να προσδοκάται όταν η συμπληρωματική θεραπεία με ιχθυέλαια, αντιοξειδωτικά (κατά προτίμηση καρνοσίνη), μαγνήσιο, φωσφοσερίνη και βιταμίνες του συμπλέγματος Β συνδυάζεται με τη συμβατική θεραπεία, όπως τα αντικαταθλιπτικά ή τα νευροληπτικά φάρμακα.
Ένας συνδυασμός είναι τελείως ασφαλής για μια μακρόχρονη συνεχή χρήση και ως συμπληρωματική θεραπεία σε οποιαδήποτε φαρμακοθεραπεία. Τα συμπληρώματα μάλλον προλαβαίνουν την όψιμη δυσκινησία και άλλες παρενέργειες των ψυχιατρικών φαρμάκων, όπως θα συζητηθεί αργότερα.
Το Αιθυλ-ΕΡΑ είναι το πρώτο παράδειγμα νευροδραστικών λιπιδίων, που εκπροσωπούν μια τελείως καινούργια τάξη ψυχοτρόπων ενώσεων. Το ΕΡΑ είναι το μόνο αντικαταθλιπτικό και αντιψυχωτικό ωμέγα-3 λιπαρό οξύ. Αναφορές περιπτώσεων και κάποιες μελέτες ελεγμένες με εικονικό φάρμακο τα έχουν βρει να είναι αποτελεσματικά στην κατάθλιψη, στη θεραπεία της μη αποκρινόμενης σχιζοφρένειας και στην όψιμη δυσκινησία. Είναι εξαιρετικά καλά ανεκτά χωρίς καμία από τις συνηθισμένες παρενέργειες, είτε των αντικαταθλιπτικών ή των νευροληπτικών. Πιθανώς δρα τροποποιώντας τη διαδικασία μετατροπής του μεταϋποδοχικού σήματος (Horrobin 2002; 2003). Σύμφωνα με τον Dr Basant K. Puri, με το E-EPA διεγείρεται η σύνθεση νέων βλαστοκυττάρων στον εγκέφαλο.
Το Ε-ΕΡΑ είναι ένα λιπαρό οξύ που κατασκευάζεται από το ιχθυέλαιο. Το Ε-ΕΡΑ διατίθεται τώρα σε κάψουλες περιεκτικότητας 70% και 90% (βλέπε προϊόντα). Το Ε-ΕΡΑ είναι 100% ασφαλές και μπορεί να είναι επωφελές για πρόσωπα με τις ακόλουθες καταστάσεις.
Στρες (Song et al 2003)
Διαταραχή υπερδραστηριότητας και ελλείμματος προσοχής (ADHD), δυσλεξία, δυσπραξία, δυσφαγία, αφασία και άλλα μαθησιακά και συμπεριφορικά προβλήματα σε παιδιά και ενηλίκους.
Επιληψία
Κατάθλιψη
Σχιζοφρένεια
Διαταραχή οριακής προσωπικότητας.
Άνοια (περιλαμβανομένης της νόσου Alzheimer και Huntington)
Σύνδρομο χρονίας κόπωσης ή μυαλγικής εγκεφαλίτιδας
Ινομυαλγία
Εκφύλιση της ωχρής κηλίδας του αμφιβληστροειδούς
Εγκεφαλικό επεισόδιο και τα επακόλουθά του
Νευρική ανορεξία
Διαταραχές πανικού
Μοριακή δομή του Ε-ΕΡΑ
Το Ε-ΕΡΑ λαμβάνεται ταυτόχρονα με οποιοδήποτε φάρμακο χορηγείται από τον ιατρό. Οι κλινικές δοκιμές δηλώνουν ότι η παραδοσιακή φαρμακευτική αγωγή μπορεί να περιοριστεί ή να σταματήσει, όταν η συμπληρωματική αγωγή ασκήσει τα πλήρη αποτελέσματά της. Συνιστάται ότι μαζί με το Ε-ΕΡΑ μπορεί να χορηγηθούν ταυτόχρονα και αντιοξειδωτικά, καθώς κυριαρχεί ένα ισχυρό οξειδωτικό στρες στον εγκέφαλο όλων των νευρολογικών και ψυχιατρικών ασθενών (Mahadik et al. 2001). Το ΕΡΑ προστατεύει τον εγκέφαλο από την εκφύλιση (Martin et al. 2002).
Μελέτες για τα ωμέγα-3 στην κατάθλιψη (πίνακας)
Οξειδωτικό στρες
Οξειδωτικό στρες υπάρχει στις ακόλουθες καταστάσεις (Mahadik et al. 2001):
Εγκεφαλικό επεισόδιο
Νόσος Alzheimer
Πλαγία Αμυοτροφική Σκλήρυνση
Άνοια
σύνδρομο Down
Αταξία του Friedrich
Νόσος του Huntington
Νόσος του Parkinson
Σχιζοφρένεια
Κατάθλιψη
Το οξειδωτικό στρες ταγκίζει και καταστρέφει τα λιπαρά οξέα στις κυτταρικές μεμβράνες και παράγει τοξικές ουσίες, όπως η μαλονδιαλδεΰδη (MAD) οι αντιδρώσες ουσίες του θειοβαρβιτουρικού οξέος (ΤΒΑRs). Αυτές οι τοξικές ενώσεις επιδεινώνουν την ανάπτυξη των ψυχιατρικών καταστάσεων. Το οξειδωτικό στρες μπορεί εύκολα να επιδειχτεί με τη δοκιμασία αναπνοής, η οποία μετράει το εκπνεόμενο αέριο πενθάνιο. Το οξειδωτικό στρες με τη σειρά του οδηγεί σε φλεγμονή, προκαλούμενου έτσι ενός φαύλου κύκλου. Η καρνοσίνη και το Ε-ΕΡΑ είναι αντιφλεγμονώδεις ουσίες, οι οποίες καταστέλλουν τις προφλεγμονώδεις κυτοκίνες, όπως η ιντερλευκίνη 8 (ΙL8) (περισσότερα).
Στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, τρεις εξέχοντες ερευνητές- οι Dr. Jerry Cott , Dr. Joseph Hibbeln και ο καθηγητής Andrew Stoll συστήσανε για την κατάθλιψη υψηλής καθαρότητας ΕΡΑ και αντιοξειδωτικά. Έδωσαν επίσης στοιχεία για τα επωφελή αποτελέσματα των ωμέγα-3 στους διαύλους ασβεστίου των κυττάρων. Τα ευρήματά τους αυτά επιβεβαιώθηκαν από δύο άλλες νεότερες μελέτες (1, 2).
Τότε τι δημιουργεί το οξειδωτικό στρες;
Υπάρχουν πολυάριθμοι εσωτερικοί και εξωτερικοί παράγοντες που οδηγούν στην έκφραση των τοξικών ελευθέρων ριζών, περιλαμβανομένης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, της χρόνιας φλεγμονής, του καπνίσματος, της υπερβολικής λήψης οινοπνεύματος, τα λιπαρά γεύματα, η στέρηση φρούτων και λαχανικών από τη δίαιτα, η πολυφαγία, η έλλειψη σωματικής άσκησης και η παχυσαρκία. Πολλές από αυτές τις εκθέσεις είναι συνηθισμένες στους ψυχιατρικούς ασθενείς. Επιπλέον η έλλειψη οξυγόνου, συνηθισμένη στο εγκεφαλικό επεισόδιο και τη στεφανιαία νόσο, οδηγούν σε οξειδωτικό στρες. Αυτό με τη σειρά του ενεργοποιεί το ένζυμο ΡLΑ2 (Bazan ym. 2002b), το οποίο μπορεί να καταστρέψει τα βασικά λιπαρά οξέα από τα εγκεφαλικά κύτταρα και να επηρεάσει την επαρκή λειτουργία της ντοπαμίνης, σεροτονίνης και άλλων νευροδιαβιβαστών.
Επιπλέον, ορισμένα συνθετικά φάρμακα, όπως τα νευροληπτικά (αλοπεριδόλη, φλουφανζίδη) προκαλούν οξειδωτικό στρες στον εγκέφαλο και μπορεί να βλάψουν τους νευρώνες (εγκεφαλικά κύτταρα). Ένα άλλο ψυχιατρικό φάρμακο η κλοπαζίνη, καθαυτή, δρά ως ελεύθερη ρίζα. Γιαυτό το λόγο τα νευροληπτικά που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της σχιζοφρένειας συχνά προκαλούν όψιμη δυσκινησία, ως παρενέργεια. Γιαυτό το λόγο συνιστώνται τα αντιοξειδωτικά ως προστατευτικά κατά της όψιμης δυσκινησίας (Mahadik et al. 2001). Χρήσιμα αντιοξειδωτικά για παράδειγμα είναι το πράσινο τσάι, τα ισοφλαβινοειδή της σόγιας, η βιταμίνη C και Ε, τα καρωτινοειδή, ο ψευδάργυρος, το σελήνιο, το πυρουβικό ασβέστιο και ιδιαίτερα η L-καρνοσίνη (L-Carnisine).
Η θεωρία των φωσφολιπιδίων είναι η βάση για τη θεραπεία με ΕΡΑ
Υπάρχει ένας αριθμός ανακοινώσεων για την ύπαρξη ελαττωμένων επιπέδων των βασικών λιπαρών οξέων μεταξύ των σχιζοφρενικών ασθενών. Αυτές οι μελέτες έχουν δημιουργήσει διάφορες υποθέσεις που προτείνουν την ύπαρξη έμφυτων ανωμαλιών στο μεταβολισμό των φωσφολιπιδίων και των λιπαρών οξέων και έχουν δώσει τη βάση για τις κλινικές θεραπευτικές δοκιμασίες.
Σύμφωνα με την επονομαζόμενη φωσφολιπιδική θεωρία, στις νευρολογικές και τις ψυχιατρικές καταστάσεις η ισορροπία των λιπαρών οξέων στις κυτταρικές μεμβράνες των εγκεφαλικών κυττάρων είναι ανώμαλη. Επακόλουθο αυτού είναι η βλάβη και η καταστροφή των φωσφολιπιδίων τους (Mahadik et al. 2002). Οι ασθενείς έχουν ανωμαλίες στη σύνθεση των λιπαρών οξέων των ερυθροκυττάρων και των εγκεφαλικών τους κυττάρων (Richardson et al. 2000a and 2000b).
Υπάρχουν προοδευτικές αλλαγές στους εγκεφάλους των σχιζοφρενικών ασθενών κατά τα αρχικά χρόνια μετά τη διάγνωση παρά την συνεχιζόμενη αντιψυχωτική φαρμακοθεραπεία. Αυτές οι προοδευτικές αλλαγές φαίνεται να είναι πιο εμφανείς στους μετωπιαίους λοβούς και να σχετίζονται με λειτουργική διαταραχή. Οι διασπάσεις της νευροανάπτυξης ή της νευρικής πλαστικότητας μπορεί να δράσουν μόνες ή σε συνδυασμό και να προκαλέσουν αυτά τα προοδευτικά ελλείμματα στη σχιζοφρένεια (Ho et al. 2003, Richardson et al. 2001, Puri et al. 2002). Επιπλέον αυτή η θεωρία υποστηρίζεται καιν από τη δοκιμασία ερυθρότητας του δέρματος από νιασίνη (Puri et al. 2001). Οι ανωμαλίες παρεμβαίνουν στις δράσεις των νευρώνων και έχουν ως επακόλουθο την ανώμαλη συμπεριφορά. Ο μεταβολισμός των φωσφολιπιδίων φαίνεται να είναι ανώμαλος επίσης στο σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης (CFS) (Puri et al. 2002). Καθώς τα φωσφολιπίδια είναι βασικές δομές όλων των κυτταρικών μεμβρανών, οι βλάβες τους οδηγούν σε συμπεριφορικές τροποποιήσεις, στρες καιν κόπωση. Όταν διασπώνται τα λιπαρά οξέα, τότε η σεροτονίνη και οι άλλοι νευροδιαβιβαστές δεν μπορούν να λειτουργήσουν επαρκώς (Fallbrook et al. 1999). Το λιπαρό οξύ που υποφέρει περισσότερο είναι το δοκοσαεξαεονικό οξύ (DHA).
Παρά τούτο μερικοί ερευνητές αμφισβητούν τη φωσφολιποειδική θεωρία, διαφωνώντας ότι οι παρεκλίσεις των βασικών λιπαρών οξέων, που παρατηρούνται μπορεί να είναι τεχνητές και αποδίδονται σε ανεξέλεγκτους παράγοντες, όπως το κάπνισμα και διαφορές στις διαιτητικές προσλήψεις των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων μάλλον παρά σε έμφυτες ανωμαλίες της σχιζοφρένιας (Hibbeln et al. 2003). Οι σχιζοφρενικοί ασθενείς που καπνίζουν φαίνεται να έχουν την κατώτερη βασική γραμμή ποσοστού δοκοσαεξαενοϊκού οξέος (3.0 vs. 3.6) και εικοσαπενταενοϊκού (ΕΡΑ) (0.39 vs 0..47) σε σύγκριση με μη καπνιστές με σημαντική αλληλεπίδραση του γένους σε πολυποίκιλες αναλύσεις της διαφοράς. Η βασική γραμμή του αραχιδονικού οξέος δεν διαφέρει.
Υπερδραστηριότητα της Φωσφολιπάσης Α2
Η ανεπάρκειαDHA στον εγκέφαλο δεν είναι απαραίτητα μονομερής ή να οφείλεται σε ανεπαρκή δίαιτα, αλλά μάλλον οφείλεται στην υπερδραστηριότητα ενός ενζύμου (cPLA2), το οποίο διασπά τα μόρια του DHA των εγκεφαλικών κυττάρων (Bazan et al. 2002a, Gattaz et al. 1990, Farooqu et al 2001, Hudson et al. 1999, Ross et al. 1997, 1999, Mahadik et al. 2001, 2002). Ερευνητές έχουν σημειώσει υπερδραστηριότητα αυτού του ενζύμου στη διαταραχή υπερδραστηριότητας από έλλειμμα προσοχής (ADHD)και τα σχετικά σύνδρομα, τη νόσο Alzheimer (Bazan et al. 2002 b), τη νόσο του Parkinson (Ross et al. 2001) και τη σπάνια νόσο της αταξίας του Friedrich και άλλων ατροφιών του εγκεφάλου (Ross et al. 2000). Οι εγκέφαλοι προσώπων με αγγειοεγκεφαλικά προβλήματα υποφέρουν από ανεπάρκεια οξυγόνου. Ένα εγκεφαλικό επεισόδιο είναι μια ακραία κατάσταση έλλειψης οξυγόνου και αυξημένης δραστηριότητας του ενζύμου PLA2. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση στον εγκεφαλικό ιστό του ελεύθερου αραχιδονικού οξέος (AA) και του ελεύθερου DHA (Bazan et. 2002b). Το AA με τη σειρά του παράγει επικίνδυνα εικοσανοειδή και αυξάνει την εισροή ασβεστίου μέσα στα κύτταρα (Hishami et al. 2002). Αυτές οι αλλαγές βλάπτουν τον εγκεφαλικό ιστό.
Μερικοί Φινλανδοί ψυχίατροι έχουν μελετήσει τη δραστηριότητα του PLA2 σχιζοφρενών. (Noponen et al. 1993, Katila et al. 1997). Η πρώτη ανακοίνωση περιελάμβανε 39 σχιζοφρενείς, 26 άλλοι ψυχιατρικοί ασθενείς και 26υγιείς μάρτυρες. Στους περισσότερους από τους μισούς σχιζοφρενείς η δραστηριότητα του PLA2 υπερέβαινε αυτή, των λοιπών ασθενών, καθώς και αυτές των μαρτύρων (Noponen et al. 1993). Η δεύτερη μελέτη ερεύνησε τη δραστηριότητα του PLA2 62 σχιζοφρενών και 62 υγιών μαρτύρων, αλλά με έκπληξη δεν παρατηρήθηκαν διαφορές.
Πως εξηγείται τούτο;
Πρώτον, η έρευνα που ακολούθησε έχει εντοπίσει τουλάχιστον 19 διαφορετικές ποικιλίες ή ισοένζυμα του PLA2, τα οποία όλα ασκούν δράση PLA (Kudo and Murakami 2002). Έτσι, είναι πιθανόν ότι τα εργαστήρια της δεκαετίας του 1990 να έχουν μετρήσει διαφορετικά ισοένζυμα και η αντίφαση είναι νόθα και όχι αναγκαστικά αληθής.
Δεύτερον, η δραστηριότητα PLA2 σχετίζεται με το οξειδωτικό στρες στον εγκέφαλο. Όσο ισχυρότερο είναι το οξειδωτικό στρες, τόσο περισσότερους τοξικούς μεταβολίτες της υπεροξείδωσης παράγει και τόσο ισχυρότερη είναι η δραστηριότητα του ΡLA. (Mahadik et al. 2001). Οι υπό μελέτη ομάδες μπορεί να είχαν διαφορετικού βαθμού οξειδωτικού στρες και υπερέκφραση του PLA2, που είναι ΄΄ συνένοχοι στο έγκλημα΄΄, οι οποίοι επιδεινώνουν την πρόγνωση των ασθενών. Γιαυτό το οξειδωτικό στρες θα πρέπει να αναχαιτίζεται με χορήγηση αντιοξειδωτικών συμπληρωμάτων, εάν επιθυμούμε να θεραπεύσουμε τους ασθενείς το συντομότερο δυνατόν.
Το EPAαναστέλλει τη δραστηριότητα του PLA2
Οι βλάβες στα εγκεφαλικά κύτταρα, που προκαλούνται από το οξειδωτικό στρες και γενετικές μεταλλάξεις μπορούν τουλάχιστον μερικώς να προληφθούν και να διορθωθούν, κατ΄αρχήν χρησιμοποιώντας δύο προσεγγίσεις:
1. συμπληρώνοντας τα λιπαρά οξέα που απουσιάζουν.
2. αναστέλλοντας τη δραστηριότητα του cPLA2.
Εδώ είναι που εμφανίζεται το λιπαρό οξύ ΕΡΑ.
To EPA είναι ένας αναστολέας του PLA2 και μετατρέπεται στις κυτταρικές μεμβράνες σε καλά εικοσανοειδή (προσταγλανδίνες και λευκοτραίνια) (Finnen and Lowell 1991, Ho at al. 2000). Όμως το ΕΡΑ κάνει κάτι περισσότερο από αυτό, δηλαδή μεταβολίζεται προς DHA.
Eπιπλέον, τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα αναστέλλουν τις πρωτεϊνικές κινάσες με τον ίδιο τρόπο, όπως τα αντιψυχωτικά, αντικαταθλιπτικά και αντισπασμωδικά (Mirnikjjoo et al 1002). Έτσι το ΕΡΑ διορθώνει την μεταβολική ανισορροπία με δύο τρόπους αποκαθιστώντας τη φυσιολογική νευροχημία του εγκεφάλου. Σ'αυτό το σημείο θα πρέπει να εξηγηθεί ένα φαινόμενο που ονομάζεται παράδοξο του λιπαρού οξέος του εγκεφάλου.
Το παράδοξο υποδηλώνει ότι η συμπλήρωση με DHA δεν διορθώνει απαραιτήτως την ανεπάρκεια DHA, ενώ η συμπλήρωση με ΕΡΑ τη διορθώνει. Τα επωφελή αποτελέσματα του ΕΡΑ στον εγκέφαλο μπορεί επιπρόσθετα να βελτιωθούν παίρνοντας γάμμαλινολενικό οξύ (GLA),η φωσφατιδυλσερίνη, ο ψευδάργυρος, το μαγνήσιο, οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β, η καρνοσίνη και άλλα αντιοξειδωτικά
ΕΙΚ.Το ένζυμο PLA2 "πριονίζει"από τα φωσφολιπίδια των εγκεφαλικών κυττάρων μόρια DHA, τα οποία, είτε καταστρέφονται ή καθηλώνονται πίσω στα κύτταρα ή μεταβολίζονται σε εικοσανοειδή και προς νευρομεταβιβαστές (σηματοδοτικές ουσίες).
Κλινικές δοκιμές
Σχιζοφρένια
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 μερικοί ερευνητές συνέστησαν τη συμπληρωματική χορήγηση λιπαρού οξέος στη σχιζοφρένεια(Vaddadi 1979). Κατ' αρχάς χορηγήθηκε ένα ωμέγα-6 λιπαρό οξύ (γαμμαλινολεϊκό οξύ ή GLA), το πολύ γνωστό προϊόν από το νυχτολούλουδο, αλλά με απογοητευτικά αποτελέσματα (Vaddadi ym 1981). Όταν οι ερευνητές της δεκαετίας του 1990 εστράφηκαν από τα ωμέγα-6 στα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα η κλινική απόκριση βελτιώθηκε σημαντικά (Emsley et al 2003; Mellor et al.1995; Laugharne et al. 1996, Nemets et al. 2002, Peet et al. 1996, Peet 2003 a, b).
Το Κέντρο Cochrane έχει δημοσιεύσει δύο κριτικές ανασκοπήσεις για τη θεραπεία με ιχθυέλαια στη θεραπεία της σχιζοφρένιας (Joye et al 2000; 2003). Η τελευταία ανασκόπηση περιλαμβάνει διπλές τυφλές μελέτες που εκδόθηκαν μέχρι τον Ιούλιο του 2002. Στην ανασκόπηση αυτή δηλώνεται ότι η χορήγηση ωμέγα-3 πολυακόρεστων λιπαρών οξέων στη σχιζοφρένεια παραμένει πειραματική και χρειάζονται ακόμη μεγάλες, καλά σχεδιασμένες, διευθυνόμενες και ανακοινώσιμες μελέτες. Πιο πρόσφατες όμως μελέτες υποστηρίζουν ότι η θεραπεία με ωμέγα-3 είναι αποτελεσματική (Arvindakshan et al. 2003, Emsley et. al 2002, 2003, Horrobin 2003).
Μια Αμερικάνικη μελέτη απέδωσε μη θετικά αποτελέσματα, αλλά οι συγγραφείς σχολιάζουν:΄΄ Οι ασθενείς μας ήσαν ασθενείς για δύο δεκαετίες και είχαν ακόμη ουσιαστικά σύνδρομα, παρά τη θεραπεία τους με τα νεότερα νευροληπτικά, περιλαμβανομένης και της κλοζαπίνης. Οι ασθενείς που περιγράφηκαν ως ωφεληθέντες από το ΕΡΑ, σε προηγούμενες μελέτες, ήσαν νεώτεροι και έπασχαν επί βραχύτερο χρονικό διάστημα.Έτσι, θα πρέπει να δηλώνεται ότι η συμπληρωματική χορήγηση ωμέγα-3 λιπαρού οξέος θα πρέπει να δοκιμάζεται μεταξύ ασθενών με μικρότερη βαρύτητα νόσου και όσο το δυνατόν ενωρίτερα κατά την πορεία της νόσου τους. Είναι επίσης δυνατόν η διαφορετική δόση ΕΡΑ ή η διάρκεια της θεραπείας μπορεί να αποδόσει διαφορετικά αποτελέσματα΄΄ .
Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχουν ήδη δομικές ανωμαλίες του εγκεφάλου στη σχιζοφρένεια κατά το χρόνο αξιολόγησης του δείκτη του πρώτου επεισοδίου των ασθενών(Ho et al 2003). Ε-ΕΡΑ φαίνεται να διορθώνει αυτές τις δομικές αλλαγές, που είναι ευκρινώς ορατές στις μαγνητικές τομογραφίες (MRI). Το κλινικό αποτέλεσμα με το Ε-ΕΡΑ γίνεται ορατό κυρίως μετά από λίγους μήνες συμπληρωματικής χορήγησης. Σύμφωνα με μια ανασκόπηση περίπου το 40% των ασθενών με ψύχωση μπορούν να σταματήσουν τη λήψη των συνθετικών τους φαρμάκων (Ho et al. 2000).
Διαταραχή οριακής προσωπικότητας
Μια πρόσφατη διπλή τυφλή μελέτη που ανακοινώθηκε στο Αμερικανικό Περιοδικό της Ψυχιατρικής αναφέρει ότι το Ε-ΕΡΑ μπορεί να είναι μια ασφαλής και αποτελεσματική μονοθεραπεία για γυναίκες με οριακή προσωπικότητα (Zanarini and Frankenburg 2003). ΄΄Μονοθεραπεία΄΄ σ'αυτή την περίπτωση σημαίνει ότι δεν χρειάζεται οποιαδήποτε άλλη θεραπεία εκτός από το Ε-ΕΡΑ.
Οι συγγραφείς διηύθυναν μια διπλή τυφλή μελέτη με Ε-ΕΡΑ και εικονικό φάρμακο σε 30 γυναίκες, οι οποίες εκπλήρωναν την αναθεωρημένη διαγνωστική συνέντευξη για τους οριακούς ασθενείς και τα κριτήρια DSM-IV για την οριακή προσωπικότητα. Είκοσι γυναίκες τυχαία σχεδιάστηκε να παίρνουν 1g Ε-ΕΡΑ, ενώ σε 10 δόθηκε εικονικό φάρμακο. Το 90% των γυναικών και των δύο ομάδων συμπλήρωσαν την κλινική δοκιμασία των 8 εβδομάδων.
Οι αναλύσεις έδειξαν ότι το Ε-ΕΡΑ ήταν ανώτερο από ο εικονικό φάρμακο στην ελάττωση της επιθετικότητας, καθώς και στη σοβαρότητα των καταθλιπτικών συμπτωμάτων. ΄΄Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης έδειξαν ότι το Ε-ΕΡΑ μπορεί να είναι ένας ασφαλής και αποτελεσματικός τύπος μονοθεραπείας για γυναίκες με μέτρια προς σοβαρή διαταραχή οριακής προσωπικότητας΄΄. Psychiatric News, 2003; 38(2): 17. Η μελέτη αυτή έχει σχολιαστεί στο ακόλουθο άρθρο: Raj YP. Psychopharmacology of borderline personality disorder. Curr Psychiatry Rep. 2004 Jun;6(3):225-31. [PubMed]
Σύνδρομο χρονίας κόπωσης
Η πρώτη πειστική κλινική δοκιμή στην ψυχιατρική με Ε-ΕΡΑ ανακοινώθηκε το 1990 στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, όπου οι καθηγητές Peter Behan και David Horrobin ερεύνησαν 63 ασθενείς με σοβαρό μεταϊικό σύνδρομο κόπωσης. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, η μία περιελάμβανε 39 ασθενείς, στους οποίους δόθηκε ΕΡΑ, DHA και GLA και μια ομάδα 24 ασθενών στους οποίους χορηγήθηκε εικονικό φάρμακο. Το 85% της πρώτης ομάδας ανένηψε και άρχισε να εργάζεται, ενώ το ίδιο αποτέλεσμα παρατηρήθηκε μόνο στο 17% των ασθενών μαρτύρων. Η διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων υπήρξε σημαντική.
Έκτοτε διάφορες ανακοινώσεις περιπτώσεων ασθενών και κλινικών δοκιμών έχουν επιβεβαιώσει ΄τι το ΕΡΑ και άλλα συμπληρώματα διατροφής μπορεί να βελτιώσουν δραματικά την πορεία μιας ψυχιατρικής νόσου ή ανώμαλης συμπεριφοράς, περιλαμβανομένης και της σχιζοφρένιας (Mellor et al. 1995) ακόμη δε και της άνοιας (Mellor et al. 1995, Vaddadi et al. 2002).
Επιληψία
Η θεραπεία με ΕΡΑ δεν θεραπεύει την επιληψία, αλλά φαίνεται να σταθεροποιεί τις κυτταρικές μεμβράνες των εγκεφαλικών κυττάρων έναντι ανώμαλων ερεθισμάτων, πολύ παρόμοια με τη σταθεροποίηση των καρδιακών κυττάρων κατά της αρρυθμίας (Blondeau et al 2002, Martin et al. 2002, Schlanger et al, 2002, Xiao and Lee 1999). Γιαυτό το Ε-ΕΡΑ (ή ΑΒC-EPA) μπορεί να είναι εξαιρετικό νευροπροστατευτικό για τους επιληπτικούς.
Κατάθλιψη
Η κατάθλιψη μπορεί να οδηγήσει σε κατάπτωση και αυτοκτονία. Τα νευροπροστατευτικά λίπη των ιχθυελαίων, η σωματική άσκηση και τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα καταπολεμούν την κατάθλιψη. Μελέτες που έχουν ανακοινωθεί έχουν δείξει ότι χώρες υψηλής κατανάλωσης ιχθυελαίου έχουν χαμηλές συχνότητες καταθλιπτικής διαταραχής. Το 1998, σε μια μελέτη που ανακοινώθηκε στο Lancet(Hibbeln 1998) δείχθηκε ότι οι συχνότητες της κλινικής κατάθλιψης μεταξύ των χωρών ήσαν σημαντικά σχετιζόμενες με τη βρώση ψαριών και θαλασσινών και ότι η μικρότερη κατανάλωση αυτών των πλουσίων σε ωμέγα-3 λιπαρών οξέων τροφών είχαν σχέση με υψηλότερες συχνότητες κατάθλιψης.
Κατ' επέκταση η δραματική αύξηση των συχνοτήτων κατάθλιψης με την πάροδο του χρόνου αντανακλά ακριβώς τη σχετική εξαφάνιση των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων από τις σύγχρονες δίαιτες (και την αύξηση που αντιστοιχεί στα κεκορεσμένα λίπη και τα τεχνητά λίπη που ανευρίσκονται σε πολλές επεξεργασμένες τροφές.
Αυτά τα ευρήματα παρακίνησαν Ισραηλινούς ψυχιάτρους να ερευνήσουν εάν η καθημερινή λήψη συμπληρώματος διατροφής με ιχθυέλαιο θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων που είχαν σχέση με κατάθλιψη, σε μια ομάδα ασθενών (Nemets et al, 2002). Είκοσι ασθενείς με μείζονα κατάθλιψη, οι οποίοι είχαν ακόμη συμπτώματα παρά την εφαρμογή των καλύτερων συμβατικών θεραπειών κατανεμήθηκαν τυχαία να πάρουν είτε Ε-ΕΡΑ (το κύριο ωμέγα -3 λιπαρό οξύ, που βρίσκεται στο ιχθυέλαιο) ή ένα εικονικό φάρμακο για 4 εβδομάδες. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι η δοκιμασία ήταν διπλή-τυφλή, δηλ ούτε οι ασθενείς, οι γιατροί και οι ερευνητές ήξεραν ποια θεραπεία έπαιρνε οποιοσδήποτε ασθενής.
Όταν αναλύθηκαν τα αποτελέσματα, τα καταθλιπτικά συμπτώματα ήσαν σημαντικά περιορισμένα σε όσους έπαιρναν Ε-ΕΡΑ, σε σύγκριση με εκείνους που πήραν το εικονικό φάρμακο και αυτές οι διαφορές ήσαν ήδη εμφανείς από την Τρίτη εβδομάδα θεραπείας.
Οι συγγραφείς αυτής της ανακοίνωσης συμπέραναν ότ騴΄δεν είναι δυνατόν να διακριθεί εάν το Ε-ΕΡΑ αυξάνει την αντικαταθλιπτική δράση με τον ίδιο τρόπο όπως δρα το λίθιο ή διαθέτει ανεξάρτητες αντικαταθλιπτικές ιδιότητες από μόνο του΄΄.
Η μελέτη του Marangell et al, 2003 έδειξε ότι η συμπληρωματική χορήγηση DHA (4g/ημερησίως) ήταν αναποτελεσματική στην κατάθλιψη. Ο Nemets et al (2004) επεξεργάστηκε αυτά τα ευρήματα ως εξής:
΄΄Φαίνεται ότι το ΕΡΑ-μάλλον, παρά το DHA είναι επωφελές για την κατάθλιψη. Εκ του γεγονότος ότι το DHA και τοΕΡΑ είναι σχετικά μικρού μεγέθους μόρια και μπορεί να ανταγωνίζεται το ένα το άλλο στις θέσεις σύνδεσης επάνω στις κυτταρικές μεμβράνες, τούτο φανερώνει ότι οι μεικτοί συνδυασμοί ΕΡΑ/DHA μπορεί να είναι πολύ λιγότερο αποτελεσματικοί από τα παρασκευάσματα καθαρού ΕΡΑ, που περιέχουν την ίδια απόλυτη ποσότητα ΕΡΑ΄΄.
Ο Nemets και οι συνεργάτες του (2004) αναφέρουν δύο περιπτώσεις, όπου το Ε-ΕΡΑ (2g/ημερησίως) χορηγήθηκε ως συμπληρωματική θεραπεία με επακόλουθο να βοηθηθούν οι φαρμακανθεκτικοί ασθενείς (περισσότερα).
Αυτές οι μελέτες προσθέτουν ένα αυξανόμενο σώμα αποδείξεων ότι ή έλλειψη ωμ΄γα-3 λιπαρών οξέων μπορεί να συμβάλλει στην πρόκληση καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Απαιτούνται παραπέρα προσεκτικές θεραπευτικές δοκιμές με συμπληρωματική χορήγηση ωμέγα-3 ΗUFA για να βρεθεί αν τότε θα βελτιωθούν τα καταθλιπτικά συμπτώματα. Τόσο οι μελέτες περιπτώσεων και των ελεγμένων δοκιμών έχουν τώρα αρχίσει να δείχνουν ότι πράγματι τούτο συμβαίνει, όπως και με προηγούμενες μελέτες διπολικής διαταραχής. Τώρα φαίνεται ότι το ωμέγα-3 λιπαρό οξύ ΕΡΑ είναι αποτελεσματικό. Η μη λήψη αρκετής ποσότητας ψαριού και θαλασσινών έχει συνδεθεί με την κατάθλιψη κι ακόμη και με την αυτοκτονία μεταξύ των εφήβων των ΗΠΑ, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στ Περιοδικό Nutrition τον Απρίλιο του 2002.
17th European College of Neuropsychopharmacology, Stockholm 2004
Νευρική ανορεξία
Πρόσφατη Βρετανική αναφορά περίπτωσης και πιλοτική μελέτη έδειξε ότι (1.000mg/ημερησίως) μπορεί να είναι επωφελής ως συμπληρωματική θεραπεία της νευρικής ανορεξίας. Η περίπτωση και τρεις από τους 7 ασθενείς σε μια δεύτερη μελέτη ανένηψαν τελείως και 4 μερικώς μέσα σε μια περίοδο 3 μηνών. Τα α αποτελέσματα ανακοινώθηκαν το 2003 στο Εδιμβούργο της Σκοτίας, στο Βρετανικό Συνέδριο των Φωσφολιπιδίων και δημοσιεύτηκαν σε δύο επιστημονικά άρθρα (Ayton et al. 2004a, 2004b).
Δοσολογία των ΕΡΑ στην ψυχιατρική
Οι ερευνητές βρήκαν ότι για να επιτευχθεί μια κλινική αλλαγή για το καλύτερο χρειάζονται τουλάχιστον 500mg καθαρού ΕΡΑ χρειάζονται ημερησίως επί τρείς μήνες. Διάφορες καταστάσεις φαίνεται να αποκρίνονται σε σε διαφορετικές ημερήσιες δόσεις ως ακολούθως
500 mg ημερησίως φαίνεται να είναι επαρκή για τις μαθησιακές δυσκολίες, το ADHD και τα σχετικά σύνδρομα.
500 έως 1000 mg ως συμπληρωματική θεραπεία για την επιληψία, που εξαρτάται από την ανταπόκριση του ασθενούς. response.
1000 mg (1 g)φαίνεται να ανακουφίζουν ή να θεραπεύουν τη χρόνια κόπωση και τη νευρική ανορεξία.
2000 mg (2 g) ημερησίως απαιτούνται για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας. Μεγαλύτερες δόσεις δεν προσφέρουν παραπέρα όφελος.
Ίσως ο αναγνώστης ρωτήσει, εάν είναι δυνατόν να προσληφθεί αρκετό ΕΡΑ με τη δίαιτα. Η απάντηση είναι ναι, εάν κάποιος είναι υγιής και τρώγει 2-3 γεύματα εβδομαδιαίως σολομού ή αντίστοιχου λιπαρού ψαριού. Όταν όμως μιλάμε για νευρολογικές ή ψυχιατρικές καταστάσεις η απάντηση είναι όχι. Τα 100 g σολομού περιέχουν περίπου 170mg ΕΡΑ και 380mg DHA . Με άλλα λόγια για να πάρει κανείς 500mg ΕΡΑ ημερησίως θα πρέπει να τρώγει 300g σολομού ημερησίως και για να πάρει 1000mg 600g σολομού και για να πάρει 2000mg, 1,2kg σολομού αντιστοίχως μέρα παρά μέρα, όλο το έτος.
Άλλα οφέλη της υγείας
Όπως γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα (ΕΡΑ και DHA) είναι υγιεινά για την καρδιά, τα αγγεία και τις αρθρώσεις. Η συμπλήρωση της διατροφής με Ε-ΕΡΑ (αλλά όχι με DHA) αναχαιτίζει και περιορίζει την ενεργοποίηση των αιμοπεταλίων, που είναι ένα αρχικό βήμα στη συσσώρευση των αιμοπεταλίων και έτσι πριορίζει τον κίνδυνο νόσου των στεφανιαίων (Park and Harris 2002).
To Ε-ΕΡΑ και άλλα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα περιορίζουν επίσης τις μεταγευματικές συγκεντρώσεις τριακυλγλυκερολης(τριγλυκερίδια, ΤG) (Park and Harris 2003). To Ε-ΕΡΑ είναι επίσης γνωστό, ότι βελτιώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη, στο μη ινσουλινοεξαρτώμενο σακχαρώδη διαβήτη (Kusunoki et al. 2003).
Η ηπατίτιδα C θεραπεύεται με ριμπαβιρίνη και /ή ιντερφερόνη άλφα. Όμως μία από τις κύριες παρενέργειές τους είναι η αιμολυτική αναιμία. Η χορήγηση Ε-ΕΡΑ έχει δειχτεί να ασκεί επωφελές αποτέλεσμα σε ασθενείς με αναιμία από ριμπαβιρίνη/ιντερφερόνη (Ide et al. 2003).
http://www.vitaminox.com/meny/Omega-3%20in%20Greek.doc
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)