Μαγνήσιο: Ουσιώδες μέταλλο σε ανεπάρκεια στην ραφιναρισμένη σύγχρονη
δίαιτα. Το οξαλικό οξύ στο σπανάκι και το φυτικό οξύ στα δημητριακά
εμποδίζουν την απορρόφηση του μαγνησίου (Kirschmann, 2007). Εάν το
ασβέστιο είναι σε μεγάλη ποσότητα στο σώμα μας, λιγότερο μαγνήσιο
απορροφάται και το αντίστροφο ( Hoffer et al.,2006) Το μαγνήσιο είναι
συνήθως ελλιπές στους ανθρώπους προχωρημένης ηλικίας, στις εγκύους,
στους διαβητικούς, στους ανορεκτικούς, στους αλκοολικούς, στους
καρκινοπαθείς και στους εγκαυματίες. Επίσης, έλλειψη μαγνησίου προκαλούν
τα διουρητικά, η δακτυλίτιδα (digitalis), η παγκρεατίτιδα, η κίρρωση
του ήπατος, η αρτηριοσκλήρυνση, τα αντισυλληπτικά χάπια, η κολίτιδα, ο
λύκος, οι δυσλειτουργίες των νεφρών, η χρόνια διάρροια, οι δίαιτες
χαμηλών θερμίδων ή πολλών υδατανθράκων, το φθόριο, ο πολύς ψευδάργυρος,
οι υψηλές βάσεις βιταμίνης D, οι έντονες εφιδρώσεις και η παρεντερική
διατροφή. Επίσης οι αλλεργίες, οι γαστρεντερικές λοιμώξεις, τα
αντιβιοτικά, τα υπερτασικά και τα οιστρογόνα (Manousakis, 2008).
Το μαγνήσιο υπάρχει πλέον σε όλες τις φυσικές λύσεις για τις
καρδιαγγειακές παθήσεις, τον διαβήτη, την οστεοπόρωση και το
προεμμηνορροϊκό σύνδρομο (Bowden, 2008). Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας
όταν έχετε νεφρικά προβλήματα και χρειαστείτε να λάβετε πολύ μαγνήσιο.
Όταν το νερό είναι «σκληρό» και περιέχει μεταλλικά άλατα μαγνησίου, η
καρδιά ευεργετείται. Το μαγνήσιο βοηθά τον μεταβολισμό των βιταμινών C,
B1 και Β6. Ενώ όταν είναι ανεπαρκές στο σώμα μας τότε το κάλιο
ελαττώνεται (Manousakis, 2008).
Η έλλειψη μαγνησίου συνδέεται με την στεφανιαία νόσο, τον σχηματισμό
θρόμβων στην καρδιά και τον εγκέφαλο, τις εναποθέσεις ασβεστίου στα
νεφρά, την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία, με την μαρμαρυγή και τις
αλλοιώσεις στις μικρές αρτηρίες και με την αγγειοδιαστολή που
συνοδεύεται από την υπερκινητικότητα και τους επικίνδυνους σπασμούς
(Kirschman, 2007). To πρόβλημα είναι ότι η ανεπάρκεια μαγνησίου μας
αφήνει αθωράκιστους στο στρες με αποτέλεσμα να προκαλούνται υπέρταση,
αρρυθμίες, απόφραξη των αρτηριών και καρδιακή ανακοπή.
Το μαγνήσιο βοηθά στην παραγωγή ενέργειας στο σώμα, στον μεταβολισμό
του λίπους, της πρωτεΐνης και της γλυκόζης. Είναι φυσικό αγχολυτικό
σταθεροποιεί τη διάθεση, ελαττώνει την κορτιζόλη που αποδιοργανώνει τον
ύπνο και δημιουργεί κοιλιακό λίπος, χαλαρώνει τις κράμπες, ρυθμίζει την
πίεσή του αίματος, μεταβολίζει τους υδατάνθρακες και επηρεάζει την
έκκριση της ινσουλίνης ενώ εμποδίζει τις μεταβολικές αλλαγές που
συντελούν σε καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά επεισόδια (Perricone,
2006).
Το μέταλλο αυτό απορροφάται στο λεπτό έντερο και συμμετέχει σε
τουλάχιστον 300 ενζυμικά συστήματα για την μεταφορά ενέργειας στο σώμα,
πράγμα που παίζει ρόλο στην ομαλή λειτουργία των νεύρων και των μυών. Οι
ενήλικες γυναίκες χρειάζονται 320 mg. μαγνησίου την ημέρα, ενώ οι
ενήλικες άνδρες 420 mg. μαγνησίου την ημέρα. Κάθε αύξηση μαγνησίου κατά
100 mg Την ημέρα αποδείχθηκε ότι προκαλεί 2% αύξηση πυκνότητας οστεϊκής
μάζας σε όλο το σώμα. (Perricone, 2006) Υψηλότερες δόσεις μαγνησίου
προτείνονται στην οστεοπόρωση ( 750 mg. την ημέρα.) Πάντα όμως σε
ισορροπία με τις δόσεις του ασβεστίου ( κατά τους περισσότερους
ερευνητές προτείνεται η αναλογία ασβεστίου - μαγνησίου 2:1 ή 1:1).
Τα συμπτώματα της ανεπάρκειας του μαγνησίου είναι: κράμπες, πόνος στην
πλάτη, πονοκέφαλοι, σφίξιμο στο στήθος, σπασμοί μυών, δυσλειτουργία της
άρθρωσης της γνάθου, πόνος στην αυχένα, δυσκοιλιότητα, ευαισθησία στον
δυνατό θόρυβο, κράμπες περιόδου, δυσκολία στην κατάποση, ναυτία,
υπερκινητικότητα, σπασμοί στο ουροποιητικό σύστημα, κατάθλιψη,
προεμμηνορροϊκή ευερεθιστότητα, κρίσεις πανικού, αγοραφοβία, φόβος,
ταχυκαρδία, αρρυθμίες, πρόπτωση μιτροειδούς βαλβίδας,
αποπροσανατολισμός, σύγχυση, επιληψία, μεταβολές προσωπικότητας,
στηθάγχη από σπασμούς των στεφανιαίων αρτηριών, υπέρταση, οστεοπόρωση.
Η υπερμαγνησαιμία είναι σπάνια. Προκαλεί υπνηλία, αδυναμία, λήθαργο,
παράλυση σκελετική, αναπνευστική κατάπτωση, κώμα. Όσοι υποφέρουν από
σοβαρές νόσους της καρδιάς και των νεφρών να αποφεύγουν τα συμπληρώματα
μαγνησίου. Ενδοφλέβια παροχή ασβεστίου εξουδετερώνει το τοξικό
αποτέλεσμα της υπερμαγνησαιμίας.
Το μαγνήσιο είναι αντιγηραντικό μέταλλο. Προλαμβάνει τις καρδιακές
προσβολές, την θρόμβωση των στεφανιαίων αρτηριών, τα ισχαιμικά καρδιακά
επεισόδια. Η χορήγηση του μετά από μια καρδιακή προσβολή αυξάνει το
ποσοστό επιβίωσης ( Kirschman, 2007). Αυξημένη χοληστερίνη στο αίμα
αυξάνει την ανάγκη του οργανισμού για μαγνήσιο το οποίο αυξάνει την
χαμηλή HDL, χαμηλώνει την πίεση του αίματος και συντελεί στην θεραπεία
της προεκλαμίας και της εκλαμψίας της κυήσεως (θειικό μαγνήσιο).
Το μαγνήσιο χρησιμοποιείται στην θεραπεία του γλαυκώματος, της λιθίασης
νεφρών, της αντίστασης στην ινσουλίνη. Η προσθήκη του στις περιπτώσεις
των νεφρολιθιάσεων καθιστά το ασβέστιο και τον φωσφόρο ευδιάλυτα στα
ούρα. Εάν χρησιμοποιήσουμε και 10 mg βιταμίνης Β6 μπορούμε να έχουμε
λιγότερους λίθους στα νεφρά.
Στους αλκοολικούς το μαγνήσιο διορθώνει το pH του σώματος και ελέγχει
τους σπασμούς, την ζαλάδα, την μυϊκή αδυναμία. Στην στοματική υγεία το
μέταλλο αυτό και όχι το ασβέστιο σκληραίνει το σμάλτο των δοντιών! (
Kirschmann, 2007).
Η αλκαλικότητα του μαγνησίου το καθιστά αντιόξινο. Ενώ το ασβέστιο
διεγείρει τους μύες, το μαγνήσιο τους ηρεμεί. Επίσης το μαγνήσιο βοηθά
και στην ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος. Από τα 26 gr. μαγνησίου
στο σώμα μας τα 18 gr. βρίσκονται στα οστά ενώ τα υπόλοιπα βρίσκονται
στα κυτταρικά υγρά και τους μαλακούς ιστούς.
Παρακάτω αναφέρονται ορισμένες περιπτώσεις και οι ημερήσιες δόσεις μαγνησίου που χρησιμοποιούνται από αμερικανούς γιατρούς:
Στηθάγχη:500-1000 mg
Υψηλή πίεση: 500 - 750 mg
Οστεοπόρωση: 500 -1000 mg
Χρήση αντισυλληπτικών: 500 - 750 mg
Σύμφωνα με τη γνώμη αρκετών ειδικών είναι καλύτερα το μαγνήσιο να
λαμβάνεται μαζί με ασβέστιο, σε μια αναλογία που συνήθως είναι 1 προς 2
(ένα μέρος μαγνησίου προς δύο μέρη ασβεστίου).
Το μαγνήσιο δεν παρουσιάζει τοξικότητα στις συνήθεις δοσολογίες (200 -
800 mg). Ακόμη όμως και πολύ υψηλές δοσολογίες δεν είναι πιθανόν να
προκαλέσουν τοξίκωση, επειδή η περίσσεια μαγνησίου αποβάλλεται διά των
νεφρών ή μέσω πρόκλησης διάρροιας (ορισμένα καθαρκτικά φάρμακα που
περιέχουν μαγνήσιο δρουν με αυτό τον τρόπο).