Γεμμοθεραπεία-gemmoterapia

Γεμμοθεραπεία γενικά
Η Γεμμοθεραπεία είναι ένα παρακλάδι της φυτοθεραπείας, που έχει ανακαλυφθεί από τον Henri Pol και τους συναδέλφούς του το 1965.
Η Γεμμοθεραπεία είναι μία μέθοδος που χρησιμοποιεί εκχυλίσματα των μπουμπουκιών των φυτών και άλλους φυτικούς ιστούς όταν βρίσκονται σε στάδιο ανάπτυξης.
Αυτοί οι ιστοί είναι πλούσιοι σε παράγοντες ανάπτυξης, περιλαμβανομένων βιταμινών, ιχνοστοιχείων, φυτό-ορμονών, αυξινών, gibberellins…Μερικά από αυτά τα ενεργά συστατικά βρίσκονται μόνο στα μπουμπούκια και όχι σε ολόκληρο το φυτό.
Έτσι τα σκευάσματα της γεμμοθεραπείας είναι συμπυκνώματα όλων των ουσιών και ιδιοτήτων των φυτών.
Η Γεμμοθεραπεία είναι κλάδος της φυτοθεραπείας. Στη θεραπευτική αγωγή χρησιμοποιούνται γλυκερινικά εμβρέγματα οφθαλμών και άλλων εμβρυακών φυτικών κυττάρων.μιλάμε για φυτική γεμμοθεραπεία, η οποία εισάγει τους νεαρούς βλαστούς και τις ανθισμένες κορυφές στη θεραπευτική. Τα γεμμοθεραπευτικά διαφέρουν από τα αλκοολούχα μητρικά βάμματα στις ιδιότητές τους γιατί παρουσιάζουν άλλα δραστικά συστατικά που δεν περιέχει το ώριμο φυτό.
Δημιουργήθηκαν ειδικές παρασκευές, 50 περίπου, από εμβρυϊκά κύτταρα δέντρων και θάμνων, τις οποίες ονόμασαν Macerates Glycerine, επειδή στο μίγμα του εμβρέγματος υπάρχει μια ποσότητα γλυκερίνης. Τα εμβρέγματα αυτά χορηγούνται υπό δεκατιαία αραίωση D1.

γεμμοθεραπευτικά σκευάσματα και μερικές ενδείξεις αυτών:

Abies pectinata (έλατο): απασβέστωση, ραχιτισμός, φροντίδα δοντιών.
Acer campestris (σφένδαμος): έρπης ζωστήρ.
Aesculus hipp. (αγριοκαστανιά): αιμορροΐδες.
Alnus glutinosa (σκλήθρα): εγκεφαλική αιμορραγία.
Ampelopsis weitchii: ρευματοειδής αρθρίτιδα, χρόνιοι ρευματισμοί.
Carpinus betulus (γαύρος): σπαστική βρογχίτιδα, ρινοφαρυγγίτιδα.
Cedrus libani (κέδρος): στεγνό έκζεμα, ιχθύαση, κνησμός.
Corylus avellana (φουντουκιά): πνευμονικό εμφύσημα.
Crataegus oxyacantha (μουρτζιά): καρδιακή ανεπάρκεια, προκάρδια άλγη, ταχυκαρδία.
Fagus Sylvatica (οξιά): νεφρική ανεπάρκεια, νεφρολιθίαση.
Ficus carica (συκιά): αγχώδης νεύρωση, έλκος στομάχου και δωδεκαδακτύλου.
Fraxinus excelsior (μελιά/φραξός ): οξεία και χρόνια αρθρίτιδα, ουρικό οξύ.
Juglans regia (καρυδιά): κιρσώδη έλκη, λοιμώξεις του δέρματος, έκζεμα, μολυσματικό κηρίο.
Juniperus communis (άγριο κυπαρίσσι): ηπατική ανεπάρκεια, κίρρωση του ήπατος.
Olea europaea (ελιά): υπέρταση, αρτηριοσκλήρωση, υπερχοληστεριναιμία.
Pinus montana (πεύκο): σπονδυλοαρθρίτιδα, οστεοπόρωση, χρόνια ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Populus nigra (λεύκα): αποφρακτική αρτηριοπάθεια.
Prunus amygdalus (αμυγδαλιά): ανθελμινθικό.
Ribes nigrum (φραγκοστάφυλο κόκκινο): αλλεργικά προβλήματα, ημικρανία.
Rosa canina (αγριοτριανταφυλλιά): ημικρανία, πονοκέφαλος.
Rosmarinus officinalis (δενδρολίβανο): ηπατική ανεπάρκεια, κολικός χολής, δυσκινησία χολής.
Rubus idaeus (σμεουριά/βάτος): γυναικολογικά προβλήματα, διαταραχές εμμήνου ρήσεως.
Sequoia gigantea: υπερτροφία προστάτη, ινομυώματα μήτρας.
Sorbus domestica (σουρβία): φλεβικά προβλήματα.
Tamaris gallica (αρμυρείκι): διάφοροι τύποι αναιμίας.
Tilia tomentosa (τιλιά/φλαμουριά): ηρεμιστικό των νεύρων, αϋπνία, νευραλγία.
Ulmus campestris (φτελιά): υγρό έκζεμα, ακμή, έλκη.
Vaccinium vitis idaea (άγριος σαμπούκος): εντερικό σύνδρομο, χρόνια E. Coli.
Viburnum lantana (βιβούρνο): απλό και πολύπλοκο άσθμα.

MACERATES GLYCERINEES DES BOURGEONS
ΓΛΥΚΕΡΙΝΙΚΑ ΕΜΒΡΕΓΜΑΤΑ ΟΦΘΑΛΜΏΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΕΜΒΡΥΑΚΩΝ ΦΥΤΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ.
Πρώτος ο Dr Pol Henry των Βρυξελλών μεταχειρίστηκε στην φυτοθεραπευτική αγωγή εμβρυακά κύτταρα φυτών.
Είναι ο άνθρωπος ο οποίος επίσης πρώτος εφάρμοσε το πρωτεϊνικό προφίλ, του οποίου την μελέτη συνεδίασε καί εφήρμοσε γιά την φυτο και γεμμοθεραπεία και μόνον.
Ήδη ο άνθρωπος αυτός και αργότερα ο συνεχιστής του Dr jean-Claude Leunis, αφού μελέτησαν την χλωρίδα , κυρίως, την ευρωπαϊκή και της Ευρασίας, την ταξινόμησαν σύμφωνα με την εξέλιξή της και καθόρισαν την θεραπευτική της δράση, βάσει των αναγκών του προφίλ, δημιουργώντας έτσι 48 περίπου ειδικές παρασκευές, από εμβρυακά κύτταρα, κυρίως δένδρων και θάμνων, τις οποίες ονόμασαν macerates glycerinees, επειδή μέσα στο μίγμα του εμβρέγματος υπάρχει και μιά ποσότης γλυκερίνης. Αυτά δε τα εμβρέγματα χορηγούνται στην μορφή D1.

Δεν θα ήταν ολοκληρωμένη η εικόνα, αν δεν δημοσιεύαμε, εδώ, έστω και την εισαγωγή από το εξαντλημένο, ήδη, βιβλίο του Pol Henry των Βρυξελλών, "GEMMOTHERAPIE", γιά να πάρει μιά γεύση ο αναγνώστης απ'ευθείας από τον ανακαλύψαντα την θεραπευτική αυτή.

Στην περίπτωσή μας ,λοιπόν, ομιλούμε γιά την φυτική γεμμοθεραπεία.

"Εάν εξετασθεί το σύνολον της υπάρχουσας βλάστησης αυτή ως έχει, εξουσιάζεται από τα δένδρα. Η δενδροειδής στιβάδα σχηματίζει την βάση του δάσους. Στον κάτω όροφο διακρίνονται η ποώδης στιβάδα, η βρυώδης στιβάδα και η υγροποιημένη στιβάδα. Υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων στιβάδων προσδιοριστικές αλληλεπιδράσεις γιά την ζωή του δάσους.

Αυτές οι αλληλεπιδράσεις , χαρακτηρίζονται ανάλογα με ένα σύνολο ιδιοτήτων που παρουσιάζονται μέσα στο μέσον στο οποίον ζούν, εν συμβιώσει, τα φυτά των διαφόρων στοιβάδων.

Υπάρχει μιά σχέση στενή μεταξύ των μικροοργανισμών του Humus (χούμος = λιπαρή γή) και των υπογείων οργανισμών των ανωτέρων φυτών.

Η ζωή των φυτών μέσα στο δάσος είναι συνδεδεμένη με διαδικασίες ανταγωνιστικές ή συμβιωτικές, που πραγματοποιούν από χιλιάδες χρόνια την όψη των φυτικών συγκροτημάτων.

Η εξέλιξη των δένδρων ανεβαίνει στα 400 εκατομμύρια χρόνια, όταν το ψηλόφυτο, μετά την προσαρμογή των αλγών στον αέρα, έχει λάβει τάση ανυψωτική, υπερέχοντας των γειτονικών επί του εδάφους χαμερπόντων και κλέβοντας το φώς του ήλιου ξεφεύγει από τα άλλα φυτά.

Κατά την διάρκεια των ετών, ορισμένα φυτά υπερυψωμένα, απεξυλώθησαν, επιτρέποντας μιά επέκταση προς τα πάνω ώστε να σχηματίζουν στοιχιώδη δένδρα με μεγάλα φύλλα όμοια προς αυτά της δικής μας φτέρης. Αναπαράγονταν δε, ενδιάμεσα, με σπόρους.

Η μεταγενέστερη εξέλιξη των φυτών, λήγει με τον σχηματισμό των σπερμάτων, τα οποία αποτελούνται από ένα έμβρυο και θρεπτικές ουσίες που επιτρέπουν ένα καλύτερο προβλαστηματικό ξεκίνημα.

Αυτό συνέβαινε την εποχή των ελοχαρών, ξεπερασμένη σήμερα, που όμως απετέλεσε ένα αξιόλογο κρίκο κατά την έλευση των κωνοφόρων. Δένδρων με άπειρο πλήθος φύλλων και σπερμάτων προστατευμένων.

Αυτοί είναι οι νεαροί βλαστοί, αυτών των φυτών, που ονομάζονται Bourgeons (νεαροί βλαστοι, οφθαλμοί), προϊόντα των δένδρων των περισσότερο εξελιγμένων που σχηματίζουν την βάση της φυτικής γεμμοθεραπείας.

Η εισαγωγή των νεαρών βλαστων στη θεραπευτική, λοιπόν, και οι ανθισμένες κορυφές της θαμνώδους και της ποώδους στοιβάδος, αποτελούν τον τρίποδα της φυτικής Γεμμοθεραπείας.

Αυτη η μελέτη περιορίζεται στα μικτά δάση ή στις φυλλώδεις περιοχές των ζωνών του ευρωπαϊκού Ατλαντικού με εισαγωγή ορισμένων μεσογειακών χαρακτηριστικών ειδών.

Είναι εύκολο να προσαρμοσθεί ένα και το αυτό σύστημα γιά κάθε τύπο δάσους με διαφορετικά οικολογικά και φυτοκοινωνιολογικά χαρακτηριστικά.

Παρά τον αρκετά φτωχό αριθμό των διαφόρων ειδών αυτών των δασών στην Ευρώπη, τα είδη της περιοχής των Παρισίων, αντιπροσωπεύουν τις μεταβλητές υπολειμματικότητες τηςμεγάλης περιόδου των παγετώνων, που επανεισάγονται με όρους πολύ δυσκολώτερους από την Αμερική και την Κίνα.

Η μετανάστευση του περί τον νότο υπό την καταδίωξη του ψύχους έγινε με φραγμό στην Ευρώπη κατά την πρέλασή τους από τις εγκάρσιες τις σχεδόν ανυπέρβατες αλύσσεις των βουνών (Πυρηναία, Άλπεις, Καρπάθια).

Με το φώς του ήλιου, τον αέρα, το νερό και τα μεταλλικά στοιχεία, το δένδρο μπορεί να ζήσει εκατοντάδες, διάβαζε χιλιάδες χρόνια. Είναι ένα φυτό ξυλοποιημένο, του οποίου μόνον ένα μικρό μερος του ενήλικα κορμού είναι αληθινά ζωντανό.

Είναι μιά αξιόλογη αντλία, που απορροφά τεράστιες ποσότητες νερού χωρίς θορύβους και χωρίς ορατή εργασία με ένα σύμπλεγμα αγγείων που αποφράσσονται γιά να ασχηματίσουν το στέαρ (το υπό τον φλοιό ξύλο) το γνωστό ως aubier ;ή ξύλο της καρδιάς, αδρανές. Μιά λεπτή κυτταρική στιβάδα, που πολλαπλασιάζεται την άνοιξη και ονομάζεται cambium (κάμβιο ) σχηματίζει γύρω από το εξωτερικό τον τρίτο χιτώνα που μεταφέρει τους επεξεργασμένους χυμούς, την ικμάδα, γιά να σχηματίσει κατόπιν τον φλοιό. Αυτή η εκούσια ανάπτυξη επιτρέπει να διαβάζει κανείς την εφημερίδα της περασμένης ζωής του δένδρου με την μελέτη των δακτυλίων του.

Τα bourgeons είναι η ουσιώδης παρακαταθήκη των αρχεγόνων μεριστημάτων* (*Μεριστήματα = μεριστηματικός ιστός των φανερογάμων που καλείται και κυτταρώδης ή εμβρυϊκός. ) ή συγκρο-τήματα νεαρών κυττάρων με πυρηνοπλασμική σχέση υψηλή, με ομοιογενές χονδρίωμα, με μικρές και πυκνές κυψελίδες, με λεπτά διαφράγματα, με πλάστες μη επεξεργασμένους και με πολλαπλασιασμό το μέγιστο δυνατό.

Εάν το φυτικό κύτταρο, καθ'οδόν προς την διαφοροποίηση, έχει αρχίσει τον θανατηφόρο κύκλο,δεν θα είναι σ'αυτή την περίπτωση ποτέ ίδια τα κορυφαία μεριστήματα (bourgeons με φύλλωμα) που διατηρούν μιά εμβρυακή αλληλουχία, η οποία ενδιαφέρει όλα, τα φέροντα αγγεία, φυτά.Οι ανοιξιάτικοι βλαστοί ενός γηρασμένου δένδρου με ηλικία κάποιες εκατονταετίες, αυξάνουν χάρη στη δραστηριότητα μεριστημάτων, που κατάγονται απ'ευθείας από αυτά τα αρχέτυπα μεριστήματα, υπό άλλους όρους, χάρη στην ανθογονία ομοίων κυττάρων, προς αυτά του εμβρύου που υπήρξε παλαιά.

Σ'αυτό οφείλεται οτι μπορεί κανείς να δεχθεί ότι η ανάπτυξη ενός φυτού με αγγεία είναι μιά εμβρυογονία αόριστη.

Μορφολογικά τα bourgeons είναι ένα φυτικό σημείο μεριστηματικό, κεντρικό, με κύτταρα περιφερικά μιττωτικά διαφοροποιούμενα σε ένα κλάδο φυλλοταξίας κανονικής.

Το bourgeon, ή ο νεαρός βλαστός κεντράρει, λοιπόν, δύο θεραπευτικές δυναμικές: τις εμβρυακές ιδιότητες του μεριστήματος, και τις χημειο και φωτοσυνθετικές ιδιότητες των φύλλων. Ο δαίμων του φυτού εσωκλείεται στην καρδιά επίσης του κεντρικού λανθάνοντος μεριστήματος, διότι είναι πειραματικά αποδεδειγμένο ότι ένα μόνον από αυτά τα κύτταρα, δύναται να ξαναδώσει ολόκληρο το φυτό.

Οταν μελετώνται οι καταστάσεις μυήσεως των οργάνων επί των τήλων,διαπιστώνεται ότι οι χαμηλές ποσότητες αδενίνης (μιάς πουρίνης) ανάγκαζαν αυτούς τους τήλους να σχηματίσουν Bourgeons.

Οταν μελετώνται οι καταστάσεις μυήσεως των οργάνων επί των τήλων, διαπιστώνεται ότι οι χαμηλές ποσότητες αδενίνης (μιάς πουρίνης) ανάγκαζαν αυτούς τους τήλους να σχηματίσουν Bourgeons.

Μιά ουσία πολύ κοντά στην αδενίνη που ονομάζεται κινετίνη, αποδεικνύεται ακόμη πιό επιτυχής από την αδενίνη στο να προτρέπει πρός κυτταρικές διαιρέσεις που οδηγούν στον σχηματισμό Bourgeons.

Η εξέλιξη των bourgeons, όπως η ανάπτυξη των εμβρύων, εξαρτάται κυρίως από τις "gibbezelines", μιά άλλη φυτική ορμόνη Ως προς τις αυξήνες (auxines) είναι για τα bourgeons καθολικά ανασταλτικές.

Με την φωτοσύνθεση, αυτά τα οποία αποκτούν την εύνοια του ηλιακού φωτός μέσω της χρωστικής των τους χλωροπλάστες, είναι τα πρασινα φυτά που έτσι εξαρτούν όλον τον κύκλο της ζωής τους από τον εξωγήινο κινητήρα, τον ήλιο, ο οποίος έλκει την ενέργειά του από εξεργασίες ατομικές που πραγματοποιούνται μέσα στο κέντρο του.

Αυτός ο τύπος χρησιμοποίησης της ατομικής ενέργειας, διά των ηλιακών φωτονίων, είναι, από εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών, ίδιον των φυτών.

Η αυτοτροφία έναντι του άνθρακος βασίζεται στην μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων πάνω στη χρήση της φωταυγούς ενέργειας. Η διεργασία της φωτοσύνθεσης δεν είναι μόνον ένας τρόπος παραγωγής γλυκιδίων, κατευθύνεται επίσης διά του πυρήνος ο οποίος περιέχει τα υπόβαθρα της κληρονονιάς: μιά πηγή πρωτεϊνικής συνθέσεως.

Στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, οι τομές των χλωροπλαστών φαίνονται σαν ένα σύνολο διπλών πεταλίων, που βρίσκονται συμπιεσμένες σε πολλά σημεία, σχηματίζοντας χοντρές δέσμες δέσμες. Είναι πιθανόν τα μόρια της χλωροφύλλης να είναι διευθετημένα επί αυτών των πεταλίων σε στιβάδες μονομοριακές.

Εν πάσει περιπτώσει, η χλωροφύλλη μέσα στην μοριακή δομή μοιάζει προς το χρωματισμένο μέρος των χρωστικών του αίματος. Η αίμη της αιμοσφαιρίνης.

Μπορεί να βεβαιωθεί ότι η φυτική φωτοαυτοτροφία είναι η κεντρική διαδικασία γύρω από την οποία περιφέρεται όλη η ενεστώσα γήινη ζωή.

Όταν γνωρίζομε ότι τα φυτά είναι γιά τα ζώα και γιά τον άνθρωπο η μόνη πηγή - μεταξύ των άλλων - ανόργανων στοιχείων απαραιτήτων γιά την ανάπτυξή τους και την υγεία τους, θα καταλάβει κανείς ότι όλες οι πηγές της ζωής, μέταλλα, γλυκίδια, πρωτεΐνες, λιπίδια, μας έρχονται από τα φυτά με την απόλυτη ενδιαμεσότητα της φωτοσύνθεσης και της ικμάδας των φυτών.

Μεταξύ αυτών των μακροστοιχείων, το πιό αξιοσημείωτο είναι το μαγνήσιο (Mg), εξ αιτίας της συμμετοχής του κατ' ευθείαν μέσα στην φωτοσύνθεση, σαν κεντρικού στοιχείου του μορίου της χλωροφύλλης.

Τα νεαρά κύτταρα είναι πολύ περισσότερο επιδέξια στο να πραγματοποιήσουν την σύνθεση των πρωτεϊνών του πρωτοπλάσματος, από τα ενήλικα. Γιά ένα φύλλο, όπως και γιά μιά ρίζα, υπάρχει μιά σεσημασμένη γήρανση, λόγω ένδειας των δυνάμεων σύνθεσης και λόγω της τάσης προς επικράτηση των φθορών.

Το bourgeon με το αρχέγονο κορυφαίο του μεριστήματος, έχει διατηρήσει, οποιαδήποτε και αν είναι η ηλικία του δένδρου, αυτή την ολική αναβολική δύναμη, του αρχέγονου εμβρυακού κυττάρου.

Το bourgeon (οφθαλμοί) ή ο ανοιξιάτικος νεαρός βλαστός, είναι οι αθάνατοι φορείς ολικών και ειδικών δυναμικών φαινομένων των φυτών"
περίπου 6 μήνες πριν · Διαγραφή Μηνύματος